ਰੁੱਤ ਕਰੁੱਤ ਦੀ ਆਖਰੀ ਗ਼ਜ਼ਲ
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤਾ ਡੂੰਘਾ ਲਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਗਮ ਇਹਦੇ ਵਿੱਚ ਘਰ ਬਣਾ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਹੈ।
ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਹਰਿਆਲੀ ਮਿਲੀ ਨਾ ,
ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ।
ਪਲਕਾਂ ਉੱਤੇ ਅਟਕਿਆ ਜੋ ਅੱਥਰੂ ਮੁੱਦਤ ਤੋਂ ਸੀ,
ਆਈ ਉਸਦੀ ਯਾਦ ਤਾਂ ਉਹ ਵਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਰੁੱਤਾਂ ਨੇ ਹਨ ਢਾਹੀਆਂ ਏਨੀਆਂ ਬੇਰੁਖੀਆਂ,
ਕੱਚਾ ਘਰ ਸੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਦੇ ਵਿੱਚ ਢਹਿ ਗਿਆ ਹੈ।
ਲੱਗਿਆ ਏਦਾਂ ਸੀ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਾਂਗੇ ਉਹਦੇ ਬਿਨ,
ਫਿਰ ਵੀ ਲੰਮੀ ਦਿਲ ਜੁਦਾਈ ਸਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਏਥੇ ਲੱਖਾਂ ਧਰਤੀਆਂ ਆਕਾਸ਼ ਵੀ ਲੱਖਾਂ ਹੀ ਨੇ,
ਸਾਡਾ ਬਾਬਾ ਸਦੀਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਹਿ ਗਿਆ ਹੈ।
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
No comments:
Post a Comment