ਗ਼ਜ਼ਲ

ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ਼ ਤੁਰਨਾ ਤਰਸ ਦੇ ਪਾਤਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ 

ਖ਼ੁਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹਨਾ ਹੈ ਕਿਸੇ ਖਾਤਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ 

ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਬੜੀਆਂ ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਰੂ-ਬਰੂ ਹੋਏ

ਹੋਵੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਤੋਂ ਸੱਖਣਾ ਉਹ ਦਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ

ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਥੇਰੀ ਦੇਰ ਹੈ ਜਦ ਬੀਜ ਬੀਜਾਂਗੇ 

ਕਿ ਓਦੋਂ ਤੀਕਰਾਂ ਤਾਂ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਵੱਤਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ

ਪਰਿੰਦੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਵਿੱਚੋਂ ਸੁਵਖਤੇ ਏਸ ਲਈ ਉੱਡਣ

ਉਡਾਰੀ ਨਾ ਭਰੀ ਤਾਂ ਪੇਟ ਪਾਪੀ ਭਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ

ਸਮਾਂ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਹੋਵੇ ਜੇ ਬੁਰਾ ਨਾ ਹੌਸਲਾ ਹਾਰੋ

ਇਹਨਾਂ ਆਸਾਂ ਉਮੀਦਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ

ਖਿਜਾਵਾਂ ਤੇ ਬਹਾਰਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਹੀ ਹਕੀਕਤ ਹੈ 

ਜਿਦ੍ਹਾ ਪੱਤਾ ਨਹੀਂ ਝੜਿਆ ਕੋਈ ਤਰਵਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ 

ਇਹ ਜੀਵਨ ਯੁੱਧ ਵਾਂਗੂੰ ਹੈ ਅਸੀਂ ਹਾਂ ਯੋਧਿਆਂ ਵਰਗੇ

ਇਹਨੂੰ ਲੜਨਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਹੈ ਇਹ ਓਦਾਂ ਸਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਦੋ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ

ਖ਼ਤਾ ਕੀਤੀ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਫਿਰ ਸਜ਼ਾ ਕਾਹਤੋਂ ਮਿਲੀ ਹੈ

ਇਹ ਬਦਨਾਮੀ ਹੀ ਐਵੇਂ ਬੇਵਜ੍ਹਾ ਕਾਹਤੋਂ ਮਿਲੀ ਹੈ

ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਸਦਾ ਹੀ ਤਿਉੜੀਆਂ ਰੱਖੇ 

ਮਿਲੀ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੋ ਕੇ ਕਜ਼ਾ ਕਾਹਤੋਂ ਮਿਲੀ ਹੈ

ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਮੌਸਮ ਬਦਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ 

ਫਿਜ਼ਾ ਜੇਕਰ ਮਿਲੀ ਤਾਂ ਬੇਵਫਾ ਕਾਹਤੋਂ ਮਿਲੀ ਹੈ

ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਹਿਕਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੁਆਲੇ ਉੱਡਦੇ ਰਹਿਣਾ 

ਇਹਨਾਂ ਤਿਤਲੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਅਦਾ ਕਾਹਤੋਂ ਮਿਲੀ ਹੈ 

ਬਣਾ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਏਦਾਂ ਹੀ ਸਭ ਨੂੰ ਵਰਤਦੇ ਰਹਿੰਦੇ 

ਸਿਆਸੀ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਕਲਾ ਕਾਹਤੋਂ ਮਿਲੀ ਹੈ 

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ 

ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਜਿਉਣਾ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਲਪਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਦਤ ਹੈ ਸਦਾ ਹੀ ਉਲਝਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਤਰੀਕਾ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹਰਗਿਜ਼ ਨਰੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਲਈ 

ਦੁਪਹਿਰੇ ਊਂਂਘਦੇ ਰਹਿਣਾ ਤੇ ਰਾਤੀਂ ਜਾਗਦੇ ਰਹਿਣਾ 

ਕਲੀ ਕੋਈ ਜਦੋਂ ਮਹਿਕੇ ਰੰਗੀਲੀ ਸ਼ਾਮ ਵੀ ਹੋਵੇ 

ਕਿਸੇ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਗਮਗੀਨ ਹੋਣਾ ਤੜਫਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ ਹੁੰਦਾ ਰੁੱਖ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ਡਟੇ ਰਹਿਣਾ

ਬੜਾ ਆਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਮੌਸਮਾਂ ਸੰਗ ਬਦਲਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਸਤਿਕਾਂ ਅੰਦਰ ਚਿਣਗ ਚਾਨਣ ਦੀ ਨਾ ਹੋਵੇ 

ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਖ਼ਰੀ ਦਮ ਤੱਕ ਹਮੇਸ਼ਾ ਭਟਕਦੇ ਰਹਿਣਾ 

ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਤਲਖ਼ ਹੈ ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸੱਚ ਵੀ ਇਹੋ

ਕਿ ਆਪਾਂ ਮੋਮਬੱਤੀ ਵਾਂਗ ਹਰ ਪਲ ਪਿਘਲਦੇ ਰਹਿਣਾ 

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਤਕੜੇ ਦਾ ਤਾਂ ਸੱਤੀਂ ਵੀਹੀਂ ਸੌ ਵੀ ਲੋਕੀਂ ਜਰ ਲੈਂਦੇ ਨੇ

ਮਾੜਾ ਬੰਦਾ ਸਾਹਵੇਂ ਹੋਵੇ ਮੂੰਹ ਵੀ ਪਾਸੇ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਨੇ

 

ਐਨੀ ਵੱਡੀ ਲਛਮਣ ਰੇਖਾ ਐਨਾ ਵੱਡਾ ਪਾੜਾ ਹੈ ਇਹ

ਤਾਂ ਹੀ ਦੱਬੇ ਕੁਚਲੇ ਹੋਏ ਘੁੱਟ ਸਬਰ ਦਾ ਭਰ ਲੈਂਦੇ ਨੇ

 

ਰੱਜੇ ਪੁੱਜੇ ਜਦ ਵੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਵੱਡੀ ਕੋਠੀ ਉਸਰ ਜਾਂਦੀ 

ਛੋਟੀ ਸਮਰੱਥਾ ਵਾਲੇ ਬਸ ਛੋਟਾ ਜੇਹਾ ਘਰ ਲੈਂਦੇ ਨੇ

 

ਲੋਕ ਤਾਂ ਏਥੇ ਐਨੇ ਕੁ ਵੀ ਲਾਈਲੱਗ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਨੇ ਕਿ 

ਕਾਲੇ ਕੱਛੇ ਵਾਲੇ ਕਹਿਕੇ ਡਾਂਗਾਂ ਥੱਲੇ ਧਰ ਲੈਂਦੇ ਨੇ

ਜਿੰਨਾ ਤਾਈਂ ਵੋਟਾਂ ਪਾ ਕੇ ਸੌਂਪੀ ਤਾਕਤ ਰਾਜ ਭਾਗ ਦੀ 

ਓਹੀ ਦੇਖੋ ਬਣੇ ਲਗਾੜੇ ਕੱਚੀਆਂ ਲਗਰਾਂ ਚਰ ਲੈਂਦੇ ਨੇ 

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

 ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਕੁਝ ਹੈ

ਇੱਕ ਸਦੀਵੀ ਭਟਕਣ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਕੁਝ ਹੈ 

ਜੀਵਨ ਖੁੱਲੇਆਮ ਜਿਹਾ ਨਾ ਬੀਤੇ ਹੁਣ ਇਹ 

ਏਸ ਦੁਆਲੇ ਵਲਗਣ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਕੁਝ ਹੈ 

ਭਾਵੇਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਬੱਚੇ ਓਧਰ ਤੋਰ ਰਹੇ ਹਾਂ 

ਫੇਰ ਵੀ ਏਧਰ ਤੜਫਣ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਕੁਝ ਹੈ 

ਰੂਪ ਬਦਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਨੇ 

ਵਾਂਗ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਫੜਕਣ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਕੁਝ ਹੈ

ਕਦੇ ਨਾ ਆਈ ਰਾਸ ਸਿਆਸਤ ਸਮਿਆਂ ਦੀ 

ਅੱਖਾਂ ਅੰਦਰ ਰੜਕਣ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਕੁਝ ਹੈ 

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਚੰਗੇ ਮਾੜੇ ਦਿਨ ਤਾਂ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ,

ਲੋਕ ਡਰਾਉਂਦੇ ਤੇ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ।

ਹਰ ਬੰਦੇ ਵਿੱਚ ਗੁਣ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਔਗੁਣ ਵੀ 

ਆਪਣੀ ਨਿੰਦਾ ਚੁਗਲੀ ਸਾਰੇ ਸਹਿੰਦੇ ਨੇ ‌‌।

ਦੁਨੀਆ ਇੱਕ ਅਖਾੜਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ,

ਤੱਕੜੇ ਲੈਂਦੇ ਢਾਹ ਤੇ ਮਾੜੇ ਢਹਿੰਦੇ ਨੇ । 

ਹਰ ਬੰਦੇ ਦਾ ਏਥੇ ਆਪਣਾ ਰੁਤਬਾ ਹੈ, 

ਕੁਝ ਕੁਰਸੀ ਕੁਝ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਹਿੰਦੇ ਨੇ ।

ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਿਰ ਸੁੱਟਣ ਦੀ ਆਦਤ ਹੈ 

ਵਿਰਲੇ ਜੋ ਸਿੰਘਾਸਨ ਦੇ ਸੰਗ ਖਹਿੰਦੇ ਨੇ ।

(

ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)