ਹਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵਸਦੇ ਵਿਹੜੇ, ਕਿੱਧਰ ਗਏ।
ਮਿੱਤਰ ਸਾਡੇ ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ, ਕਿੱਧਰ ਗਏ।
ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਵੀ ਹਾਜ਼ਰ, ਭਾਵੇਂ ਪਰਖ ਲਵੋ
ਕਹਿੰਦੇ ਸੀਗੇ ਦੋਸਤ ਜਿਹੜੇ, ਕਿੱਧਰ ਗਏ।
ਚਲਦੇ ਰਹੀਏ ਆਉ ਸਾਡਾ ਸਾਥ ਦਿਓ
ਹਰ ਵੇਲੇ ਪੈਂਦੇ ਸੀ ਖਹਿੜੇ, ਕਿੱਧਰ ਗਏ।
ਸਾਡੇ ਖੇਤਾਂ ਤਾਈਂ ਉਹ ਜੋ ਵਾਹੁੰਦੇ ਸੀ,
ਬੌਲਦ, ਝੋਟੇ ਤੇ ਉਹ ਵਹਿੜੇ, ਕਿੱਧਰ ਗਏ।
ਡਾਢਾ ਕੁਝ ਹੀ ਰੋ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਮਿੱਟੀ,
ਮੈਨੂੰ ਸਾਂਭਣ ਵਾਲੇ ਜਿਹੜੇ, ਕਿੱਧਰ ਗਏ।
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
No comments:
Post a Comment