ਗ਼ਜ਼ਲ

ਨਾ ਰਹਿੰਦਾ ਮਸਜਿਦਾਂ ਅੰਦਰ ਨਾ ਦਿੱਸਦਾ ਮੰਦਰਾਂ ਅੰਦਰ
ਮੈਂ ਜਿਸਨੂੰ ਰੱਬ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਉਹ ਵੱਸਦਾ ਹੈ ਦਿਲਾਂ ਅੰਦਰ

ਉਹ ਸੋਚਾਂ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਚ ਆ ਕੇ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਖੌਰੂ
ਮੈਂ ਛੱਡ ਆਇਆਂ ਸਾਂ ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਮਾਰੂਥਲਾਂ ਅੰਦਰ 

ਇਹਨਾਂ ਲੋਭਾਂ ਤੇ ਗਰਜਾਂ ਦਾ ਸਮੁੰਦਰ ਬਹੁਤ ਡੂੰਘਾ ਹੈ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਈ ਡੁੱਬਦੇ ਪਲਾਂ ਅੰਦਰ

ਕਦੇ ਵੀ ਆਸ ਨਾ ਰੱਖਿਓ ਕਿ ਮੈਂ ਗਾਵਾਂਗਾ ਉਹਨਾਂ ਲਈ
ਲਿਆਉਂਦੇ ਨਾਲ ਜੋ ਛੁਰੀਆਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਹਿਫਲਾਂ ਅੰਦਰ

ਹਨੇਰਾ ਬਸਤੀਆਂ ਅੰਦਰ ਸਿੰਘਾਸਨ ਦੀ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਹੈ
ਉਹਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਸ ਰਹੇ ਦੀਵੇ ਜੋ ਜਗਦੇ ਨੇ ਮਨਾਂ ਅੰਦਰ

ਸਦਾ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਜਰਵਾਣੇ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਸੇਕ ਲਾਵਾਂਗੇ
ਉਹ ਕੀ ਸਮਝਣ ਮੇਰਾ ਘਰ ਹੈ ਬੜੇ ਤਪਦੇ ਗਰਾਂ ਅੰਦਰ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )