Tuesday, July 24, 2012

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਨਿੱਕੀ ਨਿੱਕੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਦਿਲ ਤੇ ਲਾ ਬੈਠੇ
ਸਾਰਾ ਦਰਦ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦਾ ਝੋਲੀ ਵਿਚ ਪਾ ਬੈਠੇ

ਜਿੰਨਾਂ ਖਾਤਿਰ ਕਦੇ ਜਾਨ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਲਾਈ ਮੈਂ
ਉਹ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਗੈਰਾਂ ਦੇ ਡੇਰੇ ਜਾ ਬੈਠੇ

ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਲੋੜ ਪੈਣ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪਰਖ ਲਈਂ
ਵਕਤ ਆਉਣ ਤੇ ਉਹੀ ਦੋਸਤ ਢੇਰੀ ਢਾ ਬੈਠੇ

ਮੱਝ ਅੱਗੇ ਨਾ ਬੀਨ ਵਜਾਈਂ ਸਾਰੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ
ਗੀਤ ਪਿਆਰ ਦਾ ਉਹਦੇ ਮੂਹਰੇ ਐਵੇਂ ਗਾ ਬੈਠੇ

ਸਫਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜਿਥੋਂ ਦੁਨੀਆਂ ਜਿੱਤਣ ਦਾ
ਹੰਭ ਹਾਰ ਕੇ ਉਸੇ ਹੀ ਚੌਖਟ ਤੇ ਆ ਬੈਠੇ
                              (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

2 comments:

Charanjeet said...

ਸਫਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜਿਥੋਂ ਦੁਨੀਆਂ ਜਿੱਤਣ ਦਾ
ਹੰਭ ਹਾਰ ਕੇ ਉਸੇ ਹੀ ਚੌਖਟ ਤੇ ਆ ਬੈਠੇ
bahut khoob ,janaab

ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ said...

ਧੰਨਵਾਦ ਚਰਨਜੀਤ ਜੀ