ਆਖਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇਹ ਸਾਰੇ ਬੋਲਣਗੇ।
ਦੱਬੇ ਕੁਚਲੇ ਲੋਕ ਵਿਚਾਰੇ ਬੋਲਣਗੇ।
ਲੰਮਾ ਵਕਤ ਹੈ ਜਿੰਨਾ ਨੇ ਸੰਤਾਪ ਹੰਢਾਇਆ,
ਅੱਕ ਚੱਬਣਗੇ ਕਰਮਾਂ ਮਾਰੇ ਬੋਲਣਗੇ।
ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਤੋਂ ਅੱਕੇ ਹੋਏ ਸਭ,
ਝੁੱਗੀਆਂ,ਕੁੱਲੀਆਂ ਤੇ ਇਹ ਢਾਰੇ ਬੋਲਣਗੇ।
ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ, ਅਨਪੜ੍ਹਤਾ, ਗ਼ਰੀਬੀ ਤੇ ਤੰਗੀ,
ਐਨੇ ਵਧ ਗਏ ਹੁਣ ਇਹ ਚਾਰੇ ਬੋਲਣਗੇ।
ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਛੱਤ ਉੱਤੇ ਬੈਠੋਗੇ ਜਦ,
ਗੱਲ ਤੁਰੀ ਤਾਂ ਚੰਦ ਸਿਤਾਰੇ ਬੋਲਣਗੇ।
ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਵਿੱਚੋਂ ਮੈਂ ਜਦ ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੋਇਆ ਤਾਂ,
ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਬੋਲਣਗੇ।
ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਲੋਕਾਂ ਲਈ,
ਉਸਦੇ ਕੇਵਲ ਵਾਅਦੇ ਲਾਰੇ ਬੋਲਣਗੇ।
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
