ਗ਼ਜ਼ਲ

ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਸੁੱਤੀ ਹੋਈ ਸਰਕਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ
ਜੋ ਸਿਰ ਸੁੱਟੀ ਬੈਠੇ ਬਰਖੁਰਦਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਹੋਵੇ ਨਾ ਆਪਸ ਵਿਚ ਭੋਰਾ ਨਫਰਤ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ
ਬੰਦੇ ਲਈ ਬੰਦੇ ਅੰਦਰ ਸਤਿਕਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਹੋਇਆ ਕੀ ਜੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਤੁਰਦੀ
ਬਹੁਤੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਚੱਲ ਸੁੱਤੇ ਦੋ ਚਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਦੰਗੇ ਕਤਲ ਫਸਾਦ ਬਣੇ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਸਭ ਦੇ ਹੀ
ਹੋਵੇ ਜਨਤਾ ਨਾ ਏਨੀ ਬਦਕਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਕੋਈ ਰੂਹ ਤਾਂ ਨਵੀਂ ਫੂਕਣੀ ਪੈਣੀ ਆਖਿਰ ਨੂੰ
ਲੋਕੀਂ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਜਿਹਡ਼ੇ ਮੁਰਦਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਏਨੇ ਵੀ ਤਾਂ ਨਹੀ ਗਏ ਗੁਜਰੇ ਹੁਣ ਆਪਾਂ ਵੀ
ਆਪਣੇ ਅੰਦਰਲਾ ਸੁੱਤਾ ਫਨਕਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਨੇ ਨੀਰਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਰੋਹੀਆਂ ਨੂੰ
ਚੌਗਿਰਦੇ ਵਿਚ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਟੁਣਕਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਆਸ ਪੜੋਸ ਉਦਾਸ ਫਿਜ਼ਾਵਾਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਜੋ
ਸੁੰਨੇ ਵਿਹਡ਼ੇ ਝਾਂਜਰ ਦੀ ਛਣਕਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਜੋ ਵੀ ਥੱਕੇ ਹਾਰੇ ਰਾਹੀ ਢਾਹ ਬੈਠੇ ਨੇ ਢੇਰੀ
ਮੁਰਦਾ ਹੋਏ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਰਫਤਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਜੂਲੇ ਹੇਠਾਂ ਸਿਰ ਦੇ ਕੇ ਜੋ ਕਰਨ ਗੁਲਾਮੀ ਹੀ
ਹੱਕਾਂ ਖਾਤਿਰ ਲੜਨ ਉਹ ਸਿਪਾਹ ਸਲਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

'ਨੇਰਾ ਢੋਇਆ ਹੈ ਜਿੰਨਾਂ ਨੇ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕਰ
ਬਸਤੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਅੰਦਰ ਲਲਕਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਲੈ ਡਿਗਰੀਆਂ ਖਾਕ ਛਾਣਦੇ ਨਿੱਤ ਦਫਤਰਾਂ ਦੀ
ਭੁੱਖ ਨੰਗ ਨਾਲ ਘੁਲਦੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਥੋਡ਼ੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਉੱਦਮ ਨੇ ਹੁਣ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ
ਹਿੰਮਤ ਹਾਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

ਸਿਆਸਤ ਨੇ ਬਣ ਜੋਕਾਂ ਪੀ ਲਿਆ ਖੂਨ ਲੋਕਾਈ ਦਾ
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਲੁੱਟ ਰੋਕਣ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਜਗਾ ਦਈਏ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਐਟਮ ਬੰਬ ਬਣਾ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਜੰਗਾਂ ਵੀ ਲਗਵਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਹਾਕਮ ਜਿੰਨੇ ਮਰਜ਼ੀ ਚਾਹੇ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਰਵਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਜਿਹਡ਼ਾ ਉਸਦੇ ਉੁਲਟ ਬੋਲਦਾ
ਉਹਦਾ ਕਤਲ ਕਰਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਝੂਠੇ ਲਾਰੇ ਲਾ ਪਰਜਾ ਨੂੰ
ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਲਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਝੂਠੇ ਮੂਠੇ ਜੁਮਲੇ ਛੱਡ ਕੇ
ਭੰਬਲ ਭੂਸੇ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਖਾਦੀ ਬਾਣਾ ਪਾ ਕੇ ਖੁਦ ਨੂੰ
ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਅਖਵਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਅ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ
ਦੰਗੇ ਵੀ ਕਰਵਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਮੌਕੇ ਤੇ ਕੋਈ
ਸੁੱਤੀ ਕਲਾ ਜਗਾ ਸਕਦਾ ਹੈ


(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਦੇ ਚਲਦੀ ਕਦੇ ਰੁਕਦੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਖਾਸੀਅਤ ਦੇਖੋ
ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦੇਵੇ ਕਲਮ ਦੀ ਹੈਸੀਅਤ ਦੇਖੋ

ਦਿਨੇ ਸੂਰਜ ਚਮਕਦਾ ਹੈ ਬਥੇਰੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੋਵੇ
ਕਿ ਜੁਗਨੂੰ ਦੀ ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਵਿਚ ਵੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਦੇਖੋ

ਅਜੇਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਜੀਣਾ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਮੁਰਦਹਾਨੀ ਹੈ
ਕਿ ਜਿਥੇ ਤੋਡ਼ਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਦਮ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇਖੋ

ਬੜੇ ਖਾਮੋਸ਼ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਵਜ਼੍ਹਾ ਇਸ ਦੀ ਤਾਂ ਫਰਮਾਓ
ਕਿ ਬੋਲਾਂ ਨੂੰ ਕਰੋ ਸ਼ਾਮਿਲ ਤੇ ਫਿਰ ਸ਼ਾਮੂਲੀਅਤ ਦੇਖੋ

ਇਹ ਜਲਦੀ ਤਿੜਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਬਿਨਸ ਜਾਂਦੇ
ਇਹ ਸੁਪਨੇ ਕੱਚ ਵਰਗੇ ਨੇ ਜਰਾ ਮਾਸੂਮੀਅਤ ਦੇਖੋ

ਕਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪੰਜਾਂ ਪਾਣੀਆਂ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਅਸੀਂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਵਿਚ ਰੋਲੀ ਮਗਰ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਦੇਖੋ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਬੜਾ ਕੁਝ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬਰਸਾਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ
ਸੱਜਣ ਦਾ ਗ਼ਮ ਸਤਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬਰਸਾਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ

ਘਟਾ ਛਾਉਂਦੀ ਤਾਂ ਰੁੱਖ ਝੂਮਣ, ਹਵਾ ਸੰਗੀਤ ਬਣ ਜਾਂਦਾ,
ਕਿ ਪੈਲਾਂ ਮੋਰ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬਰਸਾਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ

ਧਰਤੀ ਮੌਲ ਉੱਠਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅੰਬਰ ਖਿਲਖਿਲਾ ਉੱਠਦਾ,
ਪਪੀਹਾ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬਰਸਾਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ

ਕਣੀਆਂ ਰੂਹ ਭਿਓਂ ਦੇਵਣ,ਨਜ਼ਾਰਾ ਹੋਰ ਹੀ ਹੁੰਦਾ,
ਬਦਨ ਵੀ ਥਰਥਰਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬਰਸਾਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ

ਕਿਸ਼ਤੀ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਦੀ ਸੀ ਤੇ ਭੋਲਾ ਬਾਲਪਨ ਵੀ ਸੀ
ਸਮਾਂ ਚੇਤੇ ਕਰਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬਰਸਾਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ

ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਤੁਰ ਗਏ ਤੇ ਫਿਰ ਕਦੇ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਏ,
ਇਹ ਦਿਲ ਉਹ ਨਾਂਅ ਧਿਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬਰਸਾਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ

ਕਦੇ ਹਥਿਆਰ ਨਾ ਸੁੱਟੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਹੈ ਜੋ ਮਾਲੀ
ਉਹ ਕਲਮਾਂ ਮੁੜ ਲਗਾਉਂਦਾ ਏ,ਜਦੋਂ ਬਰਸਾਤ ਆਉਂਦੀ ਹੈ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮੈਂ ਵੀ ਮਨ ਕੀ ਬਾਤ ਕਹਾਂਗਾ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਦਿਉ
ਆਥਣ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਤ ਕਹਾਂਗਾ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਦਿਉ

ਮੈ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਸਰਦੀ ਆਖਾਂਗਾ ਇਹ ਮੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਹੈ
ਸੋਕੇ ਨੂੰ ਬਰਸਾਤ ਕਹਾਂਗਾ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਦਿਉ

ਮੇਰੀ ਹਾਂ ਵਿਚ ਹਾਂ ਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਜਿਹੜੇ ਉਹ ਸਭ ਦੇਖਾਂਗਾ,
ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਰਾਤ ਕਹਾਂਗਾ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਦਿਉ

ਕੁਰਸੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਉਣ ਦਿਓ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਬਹਿ ਕੇ ਦੇਖ ਲਵਾਂ,
ਮੈ ਜੁਮਲੇ ਅਗਿਆਤ ਕਹਾਂਗਾ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਦਿਉ

ਮੈ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਮਿਹਰ ਕਹਾਂਗਾ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਆਖੂੰ ਹਰ ਕਮ ਨੂੰ
ਹਰ ਕਾਰਜ ਸੌਗਾਤ ਕਹਾਂਗਾ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਦਿਉ

ਪਹਿਲਾ ਕੰਮ ਹੋਵੇਗਾ ਮੇਰਾ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਚੁਕਵਾ ਦੇਣਾ,
ਝੁੱਗੀਆਂ ਨੂੰ ਜੰਗਲਾਤ ਕਹਾਂਗਾ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਦਿਉ

ਜਾਨਵਰਾਂ ਦਾ ਪੂਜਣ ਮਿਰੀਆਂ ਤਰਜੀਹਾਂ ਵਿਚ ਹੋਵੇਗਾ,
ਗਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਦੀ ਮਾਤ ਕਹਾਂਗਾ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆਉਣ ਦਿਉ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਚਮਨ ਦੀ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਚਾਹੀ ਸੀ ਉਹ ਰੰਗਤ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਕਦਰ ਖਾਰਾਂ ਦੀ ਹੈ ਫੁੱਲਾ ਦੀ ਪਰ ਕੀਮਤ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਪਰਦਿਆਂ ਦੀ ਹੈ ਸਜਾਵਟ
ਸੁਲਗਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਪਰ ਕੋਈ ਵੁੱਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਕਿਵੇਂ ਹਨ ਸੋਚ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨੂੰ ਤਾਲੇ ਹਾਕਮਾਂ ਲਾਏ
ਕਿ ਬੋਲੇ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਕੋਈ ? ਜੁਰਅਤ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਦਮਨ ਦਾ ਦੌਰ ਹੈ ਸਾਰੇ ਹੀ ਨਿੱਸਲ ਹੋ ਗਏ ਨੇ
ਬਚੀ ਆਵਾਮ ਵਿਚ ਭੋਰਾ ਵੀ ਹੁਣ ਗ਼ੈਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਕਦੇ ਵੀ ਰਾਸ ਨਾ ਆਈਆਂ ਅਸਾਂਨੂੰ ਬੇਵਫਾ ਰੁੱਤਾਂ
ਕਿ ਆਈ ਜੀਣ ਦੀ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਲੱਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਸ਼ਹਿਰ ਹੀ ਕੇਵਲ ਬਣਾਉਟੀ ਨੇ
ਗਰਾਵਾਂ ਦੀ ਵੀ ਚੰਗੀ ਅੱਜ ਕੱਲ ਹਾਲਤ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਸਮੇਂ ਦਾ ਵੇਗ ਹੈ ਕਿ ਜਾ ਰਿਹਾ ਉਲਟੀ ਦਿਸ਼ਾ ਮਾਨਵ
ਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਚਣ ਦੀ ਲੱਗਦੀ ਕੋਈ ਸੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

ਗਜ਼ਲ

ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗੁਮਰਾਹ ਕਰ ਜਾਵੇ ਉਸ ਰਹਿਬਰ ਦੇ ਫਿੱਟੇ ਮੂੰਹ
ਸੌਹਾਂ ਖਾ ਕੇ ਮੁੱਕਰ ਜਾਵੇ ਉਸ ਦਿਲਬਰ ਦੇ ਫਿੱਟੇ ਮੂੰਹ


ਕਿਣ ਮਿਣ ਕਣੀਆਂ ਪੈਣ ਫੁਹਾਰਾਂ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਠੀਕ ਸਹੀ
ਔੜੀ ਧਰਤ ਨਾ ਰੌਣਕ ਲਾਵੇ ਉਸ ਛਹਿਬਰ ਦੇ ਫਿੱਟੇ ਮੂੰਹ

ਚੁਗਲਖੋਰ ਬੰਦੇ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਹੀ! ਔਕਾਤ ਦਿਖਾ ਦਿੰਦੇ
ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਦਗਾ ਕਮਾਵੇ ਉਸ ਮੁਖਬਰ ਦੇ ਫਿੱਟੇ ਮੂੰਹ

ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡੇ ਚਿੱਟਾ ਖਾ ਡੌਲੇ ਫਰਕਾਵੇ
ਵਿਚ ਅਖਾਡ਼ੇ ਕੰਡ ਲਵਾਵੇ ਉਸ ਚੋਬਰ ਦੇ ਫਿੱਟੇ ਮੂੰਹ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਬੜਾ ਇਜ਼ਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਅੰਦਰ
ਤਲੀ ਉਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜਾਨ ਧਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਅੰਦਰ

ਸਦਾ ਵਿਹਲੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕਰਦੇ ਕਿਰਤ ਨਾ ਭੋਰਾ
ਕਿ ਏਦਾਂ ਹੀ ਵਿਚਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਅੰਦਰ

ਸਕੀਮਾਂ ਬਹੁਤ ਘੜੀਆਂ ਨੇ ਦਿਆਂਗੇ ਪੇਟ ਭਰ ਰੋਟੀ
ਗਰੀਬੀ ਦੂਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਅੰਦਰ

ਜਨਮ ਭੂਮੀ ਦੀ ਰੱਖਵਾਲੀ ਨਿਰਾ ਢਕਵੰਜ ਹੈ ਸਾਡਾ
ਵਤਨ ਲਈ ਰੋਜ਼ ਮਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਅੰਦਰ

ਬਥੇਰੇ ਧਰਮ ਨੇ ਸਾਡੇ ਅਸੀਂ ਫਿਰ ਵੀ ਅਧਰਮੀ ਹਾਂ
ਮਜ਼੍ਹਬ ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਜਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਅੰਦਰ

ਲਿਆਈਏ ਤੋੜ ਕੇ ਤਾਰੇ ਅਸੀਂ ਮਹਿਬੂਬ ਦੀ ਖਾਤਿਰ
ਝਨਾਂ ਇਸ਼ਕੇ ਦਾ ਤਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਅੰਦਰ

ਬਗੀਚੇ ਝੁਲਸ ਚੁੱਕੇ ਨੇ ਇਹ ਸਾਡੀ ਬੇਰੁਖੀ ਕਰਕੇ
ਚਮਨ ਵਿਚ ਰੰਗ ਭਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਅੰਦਰ

ਕੰਗਾਲੀ ਨੇ ਜ਼ਿਹਨ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਲਾ ਲਿਆ ਡੇਰਾ
ਕਿ ਦਿੱਸਦੇ ਪੁੱਜਦੇ ਸਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਅੰਦਰ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਵਿਰਲੇ ਜਿੰਦਾਦਿਲ ਇਨਸਾਨ
ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਮਹਿਫਲ ਦੀ ਸ਼ਾਨ
ਆਪੋ ਧਾਪੀ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ
ਮੱਚੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਘਮਸਾਨ
ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ ਵਧੀ ਹੈ ਏਦਾਂ
ਸੁੱਕੀ ਜਾਂਦੀ ਸਭ ਦੀ ਜਾਨ
ਦੇਸ਼ ਤਰੱਕੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ
ਬਹੁਤੇ ਲੀਡਰ ਬੇਇਮਾਨ
ਨਿੱਤ ਘੁਟਾਲੇ ਕਤਲੋਗਾਰਤ
ਫਿਰ ਵੀ ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ ਮਹਾਨ
ਬਿਜ਼ਨਸਮੈਨ ਵਧਾਵੇ ਗੋਗੜ
ਭੁੱਖਾ ਮਰਦਾ ਹੈ ਕਿਰਸਾਨ
ਜਿਥੇ ਲਾਏ ਬਦੀਆਂ ਡੇਰੇ
ਓਥੇ ਨੇਕੀ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ
ਸੱਚ ਵਿਪਾਰੀ ਘਾਟੇਵੰਦਾ
ਕੂੜ ਦੀ ਚੱਲੇ ਖੂਬ ਦੁਕਾਨ
ਲਾਲਚ ਹੱਦੋਂ ਬਹੁਤਾ ਵਧਿਆ
ਹਰ ਕੋਈ ਮੰਗਦਾ ਵਰਦਾਨ
ਨਰਕ ਭੋਗਦੀ ਪਰਜਾ ਏਥੇ
ਹਾਕਮ ਐਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਗਲਤਾਨ
ਵਧੇ ਜ਼ੁਲਮ ਨੂੰ ਡੱਕਣ ਵੇਲੇ
ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਬਲੀਦਾਨ
ਦੁਨੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਪੂਜੇ
ਸੱਚ ਖਾਤਿਰ ਜਿਹੜੇ ਕੁਰਬਾਨ
ਜੇਕਰ ਰਾਜਾ ਝੂਠਾ ਹੋਵੇ
ਦੇਵੇਗਾ ਝੂਠਾ ਫੁਰਮਾਨ
ਕਿਸੇ ਨਾ ਏਥੇ ਬੈਠੇ ਰਹਿਣਾ
ਬੰਦਾ ਧਰਤੀ ਤੇ ਮਹਿਮਾਨ
ਸਾਰੇ ਦਰਦ ਛੁਪਾ ਕੇ ਅੰਦਰ
ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਰੱਖੀਏ ਮੁਸਕਾਨ
ਇਕ ਦਿਨ ਸਭ ਨੇ ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਹੈ
ਅੰਤਿਮ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੈ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਇਹ ਸਫਰ ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਚਲਦਾ ਰਹੇ
ਹਾਦਸਾ ਮੇਰੇ ਖੁਦਾ ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ ਟਲਦਾ ਰਹੇ

ਗੂੰਜਣ ਸਦਾ ਕਿਲਕਾਰੀਆਂ ਤੇ ਬਾਲਪਨ ਦਾ ਇਹ ਸਮਾ
ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮੋਹ ਭਰੀ ਮੁਸਕਾਨ ਵਿਚ ਪਲਦਾ ਰਹੇ

ਰਹਿਣ ਬੱਦਲ ਠਾਰਦੇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਔੜੀ ਹਿੱਕ ਨੂੰ
ਸਾਗਰਾਂ ਵਿਚ ਨੀਰ ਨਦੀਆਂ ਦਾ ਸਦਾ ਰਲਦਾ ਰਹੇ

ਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਵੇ ਕੋਨਾ ਕੋਨਾ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ
ਮਮਟੀਆਂ 'ਤੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਾ ਦੀਪ ਵੀ ਬਲਦਾ ਰਹੇ

ਅੰਨਦਾਤਾ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋਵੇ ਫਖਰ ਆਪਣੇ ਖੇਤ ਦਾ
ਮਿਹਨਤਾਂ ਦੇ ਬੂਟਿਆਂ ਤੇ ਬੂਰ ਵੀ ਫਲਦਾ ਰਹੇ

ਜੱਗ ਉਤੇ ਵੰਡ ਕੇ ਨਿਆਮਤਾਂ ਦੇ ਨੂਰ ਨੂੰ
ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗੂੰ ਸੁਰਖ ਸੂਰਜ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਢਲਦਾ ਰਹੇ

ਕੁੱਲੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਹੋਵੇ ਰਹਿਮਤਾਂ ਦਾ ਚਾਨਣਾ
ਏਸ ਬਸਤੀ ਕੋਈ ਕਾਮਾ ਹੱਥ ਨਾ ਮਲਦਾ ਰਹੇ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਦੇਖੋ ਸੋਹਣੇ ਫੱਬੇ ਲੋਕ
ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਪਰ ਕੱਬੇ ਲੋਕ
ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ
ਨਾਲੇ ਸੱਜੇ ਖੱਬੇ ਲੋਕ
ਬਹੁਤੇ ਲਾਈਲੱਗ ਨੇ ਏਥੇ
ਰੇਲਗੱਡੀ ਦੇ ਡੱਬੇ ਲੋਕ
ਲੂਣ ਤੇਲ ਪੂਰਾ ਨਾ ਹੋਵੇ
ਮਹਿੰਗਾਈ ਨੇ ਚੱਬੇ ਲੋਕ
ਬੱਸ ਅੰਦਰ ਪਚਵੰਜਾ ਸੀਟਾਂ
ਚੜ੍ਹ ਗਏ ਅੱਸੀ ਨੱਬੇ ਲੋਕ
ਥੋਡ਼ੇ ਲੋਕੀਂ ਐਸ਼ਾਂ ਕਰਦੇ
ਬਹੁਤੇ ਕੁਚਲੇ ਦੱਬੇ ਲੋਕ
ਵਿੱਚ ਦਫਤਰਾਂ ਰਿਸ਼ਵਤਖੋਰੀ
ਨੋਟ ਕਮਾਉਂਦੇ ਥੱਬੇ ਲੋਕ
ਜਿਹਡ਼ੇ ਨਿੱਤ ਗਦਾਰੀ ਕਰਦੇ
ਦੇਸ਼ ਕੌਮ ਲਈ ਧੱਬੇ ਲੋਕ
ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਜਦੋਂ ਨਾ ਆਵੇ
ਮਾਰਨ ਲੱਲੇ ਭੱਬੇ ਲੋਕ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

ਗਜ਼ਲ

ਜਿਵੇਂ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਮਿੱਠੀ ਖਾਰੀ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ
ਝੂਠੀ ਮੂਠੀ ਦੀ ਸਰਦਾਰੀ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ

ਭੁੱਲ ਗਏ ਹਾਂ ਖੁੱਲੇ ਡੁੱਲ੍ਹੇ ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ
ਵੱਡੇ ਬੰਗਲੇ ਵਿਚ ਕਿਆਰੀ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ

ਹਿੰਮਤ ਬਾਝੋਂ ਅੰਬਰੀਂ ਉਡਣਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ
ਮਨ ਵਿਚ ਪੰਛੀ ਜਹੀ ਉਡਾਰੀ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ

ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਜੋ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਅਣਗੌਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
ਬਣ ਅਗਿਆਨੀ ਕੂੜ ਪਿਟਾਰੀ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ

ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਵਿਰਾਸਤ ਵੀ ਨਾ ਹੁਣ ਝਲਕੇ
ਚੀਜ਼ਾਂ ਘਰ ਵਿਚ ਗੈਰ ਮਿਆਰੀ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ

ਸੱਜਣ ਜੋ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਹੋਏ ਰੋਜੀ ਲਈ
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਸ ਯਾਦ ਪਿਆਰੀ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ

ਵਣਜ ਨਾ ਕੀਤਾ ਆਪਾਂ ਕਦੇ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ
ਦਿਲ ਵਿਚ ਯਾਰਾਂ ਦੀ ਦਿਲਦਾਰੀ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ

ਘਰ ਵਿਚ ਭਾਵੇਂ ਬਹੁਤੀ ਪੁੱਛ ਪਰਤੀਤ ਨਹੀਂ
ਫਿਰ ਵੀ ਫੋਕੀ ਲਾਣੇਦਾਰੀ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਤਾਅਨਿਆਂ ਦੀ ਮਿਹਣਿਆਂ ਦੀ ਹਰ ਤਰਫ ਭਰਮਾਰ ਹੈ
ਸਾਫਗੋ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਤੁਰਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਦੁਸ਼ਵਾਰ ਹੈ

ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਡੋਰ ਤੇ ਜਦ ਪਕੜ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ
ਵਕਤ ਦੀ ਪੈਂਦੀ ਨਿਮਾਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਹੈ

ਪੱਥਰਾਂ ਕਦ ਪਿਘਲਣਾ ਐਵੇਂ ਨਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ
ਹੁਣ ਬਹਾਰਾਂ ਦਾ ਵੀ ਡੇਰਾ ਪਰਬਤਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਹੈ

ਕਿੰਜ ਭਲਾਈ ਕਰਨਗੇ ਗੁਰਬਤ ਘਿਰੇ ਆਵਾਮ ਦੀ
ਗੁੰਡਿਆ ਤੇ ਢੌਂਗੀਆਂ ਦੀ ਬਣ ਗਈ ਸਰਕਾਰ ਹੈ

ਪਾਣੀ ਦੀ ਟੂਟੀ ਨਾਲ ਵੀ ਹੈ ਸੰਗਲੀ ਗਲਾਸ ਨੂੰ
ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਏਥੋਂ ਝਲਕਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਹੈ

ਰੁੱਖ ਵੇਲਾਂ ਬੂਟਿਆਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਿੰਨੀ ਘਟ ਗਈ
ਪਰਦਿਆਂ ਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਖੂਬ ਕਾਰੋਬਾਰ ਹੈ

ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਬੇਰੁਖੀ ਵਿਚ ਟੁੱਟਿਆ ਹੈ ਆਦਮੀ
ਯੁੱਗ ਹੈ ਬਾਜ਼ਾਰ ਦਾ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੀ ਹਾਰ ਹੈ

ਟੱਪ ਜਾਂਦੀ ਹੱਦ ਬੰਨੇ ਜਦ ਹਨੇਰੀ ਜ਼ੁਲਮ ਦੀ
ਅੰਤ ਕੋਈ ਅਣਖ ਵਾਲਾ ਚੁੱਕਦਾ ਤਲਵਾਰ ਹੈ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜਦੋਂ ਤਕਦੀਰ ਖਾਬਾਂ ਨੂੰ ਕਸਾਈ ਵਾਗ ਸੱਲਦੀ ਹੈ
ਉਦੋਂ ਯਾਰੋ ! ਇਵੇਂ ਲੱਗੇ ਜਿਵੇਂ ਜਿੰਦ ਚਾਰ ਪਲ ਦੀ ਹੈ

ਕਦੇ ਧਰਮਾਂ ਨੂੰ ਖਤਰੇ ਦਾ ਡਰਾਵਾ ਆਪ ਹੀ ਦੇਵੇ
ਸਿਆਸਤ ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਹੀ ਨਵੇਂ ਪਾਸੇ ਬਦਲਦੀ ਹੈ

ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਕੋਈ ਸੂਰਤ ਬੜਾ ਸੋਹਣਾ ਕੋਈ ਮੌਸਮ
ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਤਮੰਨਾ ਤਦ ਮਚਲਦੀ ਹੈ

ਇਵੇਂ ਹੀ ਹਸ਼ਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਹਰਿਕ ਬੰਦੇ ਦੀ ਹੋਣੀ ਦਾ
ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਮੋਮਬੱਤੀ ਰੋਜ ਜਗਦੀ ਤੇ ਪਿਘਲਦੀ ਹੈ

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨਿਆਂ ਹੀ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੇ ਛਿੜ ਪਵੇ ਚਰਚਾ
ਭਰੀ ਪੰਚਾਇਤ ਦੇ ਵਿਚ ਜੀਭ ਜਦ ਐਵੇਂ ਫਿਸਲਦੀ ਹੈ

ਡਰਾਂ ਡੂੰਘੇ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਮੈਂ ਫਿਰ ਵੀ ਭਾਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਸਦਾ 'ਬਲਜੀਤ' ਸਿੱਪੀ ਉਹ ਜੋ ਮੋਤੀ ਹੀ ਉਗਲਦੀ ਹੈ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਭਟਕਣ ਹੈ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਲਭਦੇ ਹਾਂ
ਦਰਗਾਹਾਂ ਤੇ ਪੀਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਲਭਦੇ ਹਾਂ


ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਝਾਕ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਰੁੱਖਾਂ ਜੰਡ ਕਰੀਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਲਭਦੇ ਹਾਂ

ਆਪਾਂ ਕੰਮ ਦਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਭੁਲਾ ਬੈਠੇ ਹਾਂ
ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਲਭਦੇ ਹਾਂ

ਸੱਚੇ ਸੁੱਚੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਮਰੀਆਂ ਸਰਦ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਲਭਦੇ ਹਾਂ

ਤਨ ਚਮਕਾ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਮਹਿੰਗੇ ਵਸਤਰ ਪਾ ਕੇ
ਬੇਸਮਝੇ ਹਾਂ ਲੀਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਲਭਦੇ ਹਾਂ

ਲਾਈਲੱਗ ਹਾਂ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਹਾਂ ਹਰ ਪਾਸੇ ਹੀ
ਝੂਠੇ ਸਾਧ ਫਕੀਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਲਭਦੇ ਹਾਂ

ਨਵੀਂ ਪਨੀਰੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਵਿਚ ਗਲਤਾਨ ਬੜੀ ਹੈ
ਹੁਣ ਵੈਲੀ ਮੰਡੀਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਲਭਦੇ ਹਾਂ

ਨਕਲੀ ਦੁੱਧ ਤੋਂ ਬਣੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਵੇਖ ਲਵੋ
ਖੋਇਆਂ ਅਤੇ ਪਨੀਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਸੁਖ ਲਭਦੇ ਹਾਂ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਮੀਤ ਬਣਾ ਕੇ ਜਾਈਂ ਨਾ
ਆਸ ਮੇਰੀ ਦਾ ਦੀਪ ਬੁਝਾ ਕੇ ਜਾਈਂ ਨਾ

ਜੇਕਰ ਗੱਲ ਪੁਗਾਉਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਗੱਲ ਕਰੀਂ
ਐਵੇਂ ਝੂਠਾ ਲਾਰਾ ਲਾ ਕੇ ਜਾਈ ਨਾ

ਡੂੰਘੇ ਪੱਤਣ ਤਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਜੇ ਲਾਈਏ
ਲਾਉਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਦਗਾ ਕਮਾ ਕੇ ਜਾਈਂ ਨਾ

ਭੀੜ ਬਣੇ ਤੋਂ ਸੀਸ ਕਟਾਉਣੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ
ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਪਿੱਠ ਦਿਖਾ ਜਾ ਕੇ ਜਾਈਂ ਨਾ

ਮਾੜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੇ ਆਖੇ ਲੱਗਣਾ ਹੈ
ਮਿਹਣੇ ਤਾਅਨੇ ਹੋਰ ਸੁਣਾ ਕੇ ਜਾਈਂ ਨਾ

ਮੌਸਮ ਵਾਂਗਰ ਜੇਕਰ ਰੰਗ ਵਟਾਉਣੇ ਨੇ
ਸੋਹਣੀ ਰੁੱਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਲਗਾ ਕੇ ਜਾਈਂ ਨਾ

ਸਾਰੇ ਜਾਣਨ ਹਸ਼ਰ ਮੁਹੱਬਤ ਵਾਲਾ ਵੀ
ਜਾਣਦਿਆਂ ਹੇਠੀ ਕਰਵਾ ਕੇ ਜਾਈਂ ਨਾ

ਵੇਖਣ ਲੋਕੀਂ ਪੈਣੀ ਲੋੜ ਗਵਾਹਾਂ ਦੀ
ਗਲੀ ਮੁਹੱਲੇ ਮੂੰਹ ਛੁਪਾ ਕੇ ਜਾਈਂ ਨਾ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਵਿਰਾਸਤ ਯਾਦ ਰੱਖਿਆ ਜੇ ਗੁਲਾਮੀ ਜਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ
ਜਰਾ ਇਤਿਹਾਸ ਪੜ੍ਹ ਲੈਣਾ ਜੁਲਮ ਤੋਂ ਡਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ

ਜਿੰਨਾਂ ਕੌਮਾਂ ਚੋਂ ਗੈਰਤ ਮੁੱਕ ਗਈ ਉਹ ਮਰ ਗਈਆਂ ਸਮਝੋ
ਵਗਾਹ ਸੁਟਿਓ ਉਹ ਜੂਲਾ ਧੌਣ ਉੱਤੇ ਧਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ

ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਜਦ ਵੀ ਆਈ ਹੈ ਕਦੇ ਸੌਖੀ ਨਹੀਂ ਆਈ
ਲਹੂ ਡੁਲ੍ਹਿਆ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦਾ ਜਬਰ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ

ਕਫਨ ਸਿਰ ਤੇ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਸਫਰ ਤੇ ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਜਾਓ
ਕਿ ਲਹਿਰਾਂ ਨਾਲ ਲੜਨਾ ਸਾਗਰਾਂ ਨੂੰ ਤਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ

ਬੜਾ ਨਾਜ਼ਕ ਜਿਹਾ ਇਹ ਦੌਰ ਹੈ ਪੱਗਾਂ ਸੰਭਾਲਿਓ
ਸਿਰਾਂ ਦੀ ਲੋਡ਼ ਪੈ ਜਾਣੀ ਹੈ ਜਜੀਆ ਭਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ

ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਕਮਾਂ ਦੀ ਅੱਖ ਇਹਨਾਂ ਪੈਲੀਆਂ ਤੇ ਹੈ
ਬਚਾਇਓ ਖੇਤ ਆਪਣੇ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਦੇ ਚਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ

ਇਹ ਹਊਏ ਤੇ ਡਰਾਵੇ ਤਖਤ ਕੋਲੇ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਹੌਸਲਾ ਰੱਖਿਓ ਬਗਾਵਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜਦੋਂ ਤੀਕਰ ਮਕਾਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਾ ਘਰ ਬਣਾਵਾਂਗੇ
ਕਿ ਓਨੀਂ ਦੇਰ ਜੀਵਨ ਆਪਣਾ ਬਦਤਰ ਬਣਾਵਾਂਗੇ

ਬਸ਼ਿੰਦੇ ਹੋਰ ਥਾਵਾਂ ਦੇ ਹੀ ਗੱਲ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਸਮਝਣ
ਅਸੀਂ ਘੜ ਮੂਰਤੀ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਹੀ ਠਾਕਰ ਬਣਾਵਾਂਗੇ

ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੇ ਗਰੰਥਾਂ ਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਸੇਧ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ
ਸਿਰਫ ਮੜੀਆਂ ਸਜਾਵਾਂਗੇ ਤੇ ਪੂਜਾ ਘਰ ਬਣਾਵਾਂਗੇ

ਹਰੇ ਖੇਤਾਂ ਦਾ ਮੋਹ ਛੱਡਿਆ ਮਰੀ ਸੰਵੇਦਨਾ ਸਾਡੀ
ਫਸਲ ਲੋਹੇ ਦੀ ਬੀਜਾਂਗੇ ਅਤੇ ਸ਼ਸ਼ਤਰ ਬਣਾਵਾਂਗੇ

ਬੜੇ ਜ਼ਹਿਰੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤੇ ਹਵਾ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ
ਅਸੀਂ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੌਤ ਦਾ ਬਿਸਤਰ ਬਣਾਵਾਂਗੇ

ਕਦੇ ਬਰਸਾਤ ਵਿਚ ਮਿਲ ਜਾਏ ਜੇ ਬਚਪਨ ਦੋਬਾਰਾ
ਕਿ ਬੇੜੀ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਦੀ ਹੋਰ ਵੀ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਵਾਂਗੇ


(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

Ghazal

ਇਕ ਦਿਨ ਆਖਿਰ ਨਿੱਕਲ ਆਉਣਾ ਦਲਦਲ ਵਿਚੋਂ ਵੇਖ ਲਿਓ
ਉੱਭਰ ਆਉਣਾ ਕਿਰਸਾਨੀ ਨੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਵਿਚੋਂ ਵੇਖ ਲਿਓ

ਰਹਿਣੇ ਨਹੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਏਦਾਂ ਖਾਬ ਦਬਾਏ ਅੰਦਰ ਹੀ
ਚਾਨਣ ਵਾਂਗੂੰ ਪਰਗਟ ਹੋਣੇ ਸਰਦਲ ਵਿਚੋਂ ਵੇਖ ਲਿਓ

ਕੰਡਿਆਲੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਤੁਰਦੀ ਖਲਕਤ ਆਪਾਂ ਦੇਖ ਲਈ
ਲੋਕਾਂ ਧੂਹ ਲੈਣੇ ਜਰਵਾਣੇ ਮਖਮਲ ਵਿਚੋਂ ਵੇਖ ਲਿਓ

ਕਿੰਨਾ ਕੋਈ ਦਬਾ ਕੇ ਰੱਖੇ ਜਨਮ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਹੈ
ਲਾਵਾ ਵੱਡਾ ਫੁੱਟਣ ਵਾਲਾ ਕੁਰਬਲ ਵਿਚੋਂ ਵੇਖ ਲਿਓ

ਹਰ ਮੌਸਮ ਹੀ ਰੰਗ ਦਿਖਾਵੇ ਇਹ ਫਿਤਰਤ ਹੈ ਰੁੱਤਾਂ ਦੀ
ਪੈਦਾ ਹੋਣੇ ਨਵੇਂ ਨਜ਼ਾਰੇ ਜਲ ਥਲ ਵਿਚੋਂ ਵੇਖ ਲਿਓ

ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਦੀ ਏਦੂੰ ਵੱਡੀ ਕਿਹਡ਼ੀ ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ
ਕਾਲੀ ਚਿਮਨੀ ਉੱਡਦਾ ਧੂੰਆਂ ਥਰਮਲ ਵਿਚੋਂ ਵੇਖ ਲਿਓ

ਉੱਚੇ ਪਰਬਤ ਗਹਿਰੇ ਸਾਗਰ ਤੇ ਫੈਲੇ ਜੰਗਲ ਬੇਲੇ
ਪੌਣ ਵਗੇਗੀ ਪੰਛੀਆਂ ਗਾਉਣਾ ਹਲਚਲ ਵਿਚੋਂ ਵੇਖ ਲਿਓ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ )

Ghazal

ਕਦੇ ਨਮ ਹੋ ਗਈਆਂ ਅੱਖਾਂ ਕਦੇ ਮੁਰਝਾ ਗਿਆ ਚਿਹਰਾ
ਜ਼ਮਾਨੇ ਦਾ ਚਲਨ ਤੱਕਿਆ ਬੜਾ ਘਬਰਾ ਗਿਆ ਚਿਹਰਾ

ਬੜਾ ਹੀ ਅੰਦਰੋਂ ਭਰਿਆ ਹੈ ਬੰਦਾ ਐਬ ਦਾ ਭਾਵੇਂ
ਸਵੇਰੇ ਰੋਜ਼ ਝੂਠੀ ਸ਼ਾਨ ਲਈ ਚਮਕਾ ਗਿਆ ਚਿਹਰਾ

ਨਹੀ ਇਤਬਾਰ ਕਰਨਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਾਦਗੀ ਉਤੇ
ਉਹ ਮਾੜਾ ਵਕਤ ਸੀ ਜਿਹਡ਼ੇ ਸਮੇਂ ਭਰਮਾ ਗਿਆ ਚਿਹਰਾ

ਭੁਲੇਖਾ ਬਿਜਲੀਆਂ ਦਾ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਹੋ ਗਈ ਜਗਮਗ
ਜਦੋਂ ਵੀ ਭੀੜ ਤੋਂ ਵਖਰਾ ਕੋਈ ਦਿਖਲਾ ਗਿਆ ਚਿਹਰਾ

ਬੜਾ ਹੀ ਸਿਤਮ ਢਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਕੋਮਲ ਹਿਰਦਿਆਂ ਉਤੇ
ਮਖੌਟਾ ਝੂਠ ਦਾ ਪਾ ਕੇ ਕੋਈ ਬਦਲਾ ਗਿਆ ਚਿਹਰਾ

ਹਵਾ ਰੁਮਕੀ ਫਿਜ਼ਾ ਮਹਿਕੀ ਤੇ ਰੌਣਕ ਬਾਗ ਵਿਚ ਪਰਤੀ
ਖਿੜੇ ਨੇ ਫੁੱਲ ਜਦ ਮਹਿਬੂਬ ਦਾ ਸ਼ਰਮਾ ਗਿਆ ਚਿਹਰਾ


(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉਂਜ ਤਾਂ ਸੱਚ ਕੀ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਕੂੜ ਫੈਲਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ
ਸਿਦਕ ਸਬਰ ਨੂੰ ਵਿਰਲਾ ਮੰਨੇ ਲੁੱਟ ਮਚਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਹੱਥੀਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਦੇ ਵਿਚੋਂ ਗਾਇਬ
ਧਨ ਹੋਵੇਗਾ ਹਾਸਿਲ ਕਿੱਦਾਂ ਹਵਨ ਕਰਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਬਸਤੀ ਅੰਦਰ ਅੱਖੀਂ ਵੇਖੇ ਢਿਡੋਂ ਭੁੱਖੇ ਰੁਲਦੇ ਬਾਲਕ
ਐਪਰ ਕੋਈ ਨਾ ਹੌਕਾ ਭਰਦਾ ਡੰਗ ਟਪਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਸ਼ੁਹਰਤ ਹੋਵੇ ਪੱਲੇ ਜੇਕਰ,ਸਾਰੇ ਹੀ ਪਾ ਲੈਣ ਸਕੀਰੀ
ਜਦ ਗੁਰਬਤ ਨੇ ਘੇਰਾ ਪਾਇਆ ਯਾਰ ਭੁਲਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਕੰਮ ਕਾਰ ਨਾ ਕੋਈ ਲੱਭਿਆ,ਸੋਚਿਆ ਬਾਬੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ
ਤੱਕਿਆ ਜੇਕਰ ਜਾ ਕੇ ਡੇਰੇ ਸੀਸ ਝੁਕਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਯੁੱਗ ਦੇ ਵਿਚ ਪਦਾਰਥ ਨੇ ਹੀ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਧਾਂਕ ਜਮਾਈ
ਪੈਸੇ ਖਾਤਿਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ ਸਾਂਝ ਮੁਕਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਇਕ ਦਿਨ ਪਰਲੋ ਆ ਜਾਣੀ ਹੈ ਅਨਪੜ੍ਹ ਲੋਕੀਂ ਦੇਣ ਡਰਾਵਾ
ਬਿਨ ਇਲਮਾਂ ਤੋ ਐਵੇ ਦੇਖੋ ਜਾਨ ਸੁਕਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਆਇਆ ਫੁੱਲ ਉਗਾਉਣੇ ਮਹਿਕ ਉਡਾਉਣੀ
ਵੈਸੇ ਘਰ ਅੰਦਰ ਮਸਨੂਈ ਫੁੱਲ ਸਜਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਬੜਾ ਹੀ ਔਖਾ ਆਪਣੇ ਬਲ ਤੇ ਨਾਲ ਬੁਰਾਈ ਹਰ ਦਮ ਲੜਨਾ
ਭੀੜ ਬਣੀ ਜਦ ਹੋਰਾਂ ਉਤੇ ਆਸ ਟਿਕਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਪੁਸ਼ਤੈਨੀ ਘਰ ਛੱਡ ਦੇਣੇ ਦੀ ਭਾਵੇਂ ਹੈ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਹੁੰਦੀ
ਘਰੋਂ ਦੂਰ ਪ੍ਰਦੇਸੀਂ ਜਾ ਕੇ ਘਰ ਵਸਾਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

ਜਿਗਰੀ ਯਾਰ ਨਾ ਕੋਈ ਮਿਲਿਆ ਮੂੰਹ ਮੁਲਾਹਜੇ ਉਤੋਂ ਉਤੋਂ
ਗਰਜ਼ਾਂ ਲਈ ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਜੀ ਅਣਖ ਗੁਆਉਂਦੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖੇ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਬਹੁਤ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੈ ਹਾਕਮ ਜੋ ਅੱਗ ਨੂੰ ਵੀ ਹਵਾ ਦੇਵੇ
ਉਹ ਬਹਿ ਕੇ ਰਾਜ ਗੱਦੀ ਤੇ ਲੋਕਾਈ ਨੂੰ ਦਗਾ ਦੇਵੇ

ਬੜਾ ਹੀ ਠੀਕ ਹੈ ਇਹ ਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਉਹਦੇ ਲਈ
ਕਿ ਜਰੀਏ ਚੋਣ ਦੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬਿਠਾ ਦੇਵੇ

ਜਦੋਂ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਤੇ ਗੁਰਬਤ ਦਾ ਮਸਲਾ ਹੱਲ ਨਾ ਹੋਇਆ
ਉਹ ਲੈ ਕੇ ਨਾਮ ਗਉਆਂ ਦਾ ਨਵਾਂ ਨਾਅਰਾ ਲਗਾ ਦੇਵੇ

ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਰਤ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਧਰਮ ਨੂੰ ਵੰਡੀਆਂ ਖਾਤਿਰ
ਕਦੇ ਮੰਦਰ ਕਦੇ ਮਸਜਦ ਲਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੜਾ ਦੇਵੇ

ਸਤਾਏ ਭੁੱਖ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਜਦ ਵੀ ਰੋਸ ਹੈ ਕੀਤਾ
ਪੁਲਿਸ ਤੇ ਫੌਜ ਤੋਂ ਭੀੜਾਂ ਤੇ ਉਹ ਡੰਡੇ ਪਵਾ ਦੇਵੇ

ਜਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਲਹਿਰਾ ਦਏ ਪਰਚਮ
ਕਹਾਣੀ ਝੂਠ ਦੀ ਘੜਕੇ ਉਹਨੂੰ ਅੰਦਰ ਕਰਾ ਦੇਵੇ

ਜਦੋਂ ਵੀ ਵਕਤ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਜ਼ਰਾ ਨਜ਼ਦੀਕ ਆ ਜਾਂਦਾ
ਨਵਾਂ ਹੀ ਲਾਰਿਆਂ ਦਾ ਫਿਰ ਕੋਈ ਚਿੱਠਾ ਫੜਾ ਦੇਵੇ

ਕਈ ਅਭਿਆਨ ਛੇੜੇ ਨੇ ਸਕੀਮਾਂ ਬਹੁਤ ਘੜ ਲੈਂਦਾ
ਇਹ ਪਾਵੇ ਚੋਗ ਵੋਟਾਂ ਲਈ ਕਲਾ ਸੁੱਤੀ ਜਗਾ ਦੇਵੇ

ਇਹ ਉਸਦਾ ਵਹਿਮ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ ਕਿ ਸੁੱਤੇ ਰਹਿਣਗੇ ਲੋਕੀਂ
ਕਿ ਰੋਹ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਅਕਸਰ ਹੀ ਸਿੰਘਾਸਨ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਦੇਵੇ


(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਖੇਤਾਂ ਤੇ ਪਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਮੂਲੋਂ ਵਿਸਾਰ ਦਿੱਤਾ
ਘਟੀਆ ਸਿਆਸਤਾਂ ਨੇ ਕਿਰਸਾਨ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ

ਪੇਂਡੂ ਸੀ ਹਲ ਚਲਾਉਂਦੇ ਜਿਹੜੀ ਜ਼ਮੀਨ ਉਤੇ
ਓਸੇ ਤੇ ਕਾਰਖਾਨਾ ਕਿਸਨੇ ਉਸਾਰ ਦਿੱਤਾ


ਏਦਾਂ ਨੇ ਮਹਿੰਗੇ ਕੀਤੇ ਖਾਦਾਂ ਤੇ ਬੀਜ ਸੇਠਾਂ
ਅੰਨਦਾਤਿਆਂ ਨੂੰ ਮੌਤਾਂ ਸਾਹਵੇਂ ਉਲਾਰ ਦਿੱਤਾ


ਕੋਈ ਤਾਂ ਹੋਣੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆਲੂ ਪਿਆਜ਼ ਤਾਈਂ
ਮੰਡੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੜਕਾਂ ਉਤੇ ਖਲਾਰ ਦਿੱਤਾ


ਕੋਝੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨੀਤੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਹਾਕਮਾਂ ਦੀ
ਕਿ ਨਿਜ਼ਾਮ ਜਿਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਐਨਾ ਬਿਮਾਰ ਦਿੱਤਾ


ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਜੋ ਬਹਿ ਗੋਲ ਭਵਨ ਅੰਦਰ
ਲੋਕਾਂ ਜੇ ਹੱਕ ਮੰਗੇ ਉਹਨਾਂ ਨਕਾਰ ਦਿੱਤਾ


ਭੋਲੀ ਤੇ ਸਾਊ ਜਨਤਾ ਓਸੇ ਤੋਂ ਖਾਵੇ ਠੱਗੀ
ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਵਕਤ ਜਿਸਨੇ ਝੂਠਾ ਕਰਾਰ ਦਿੱਤਾ


ਆਵਾਮ ਜਾਗ ਪੈਣੇ ਆਖਿਰ ਸਤਾਏ ਹੋਏ
ਪਛਤਾਉਣਗੇ ਉਹ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਸਿਸਟਮ ਨਿਘਾਰ ਦਿੱਤਾ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਸਾਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਉਲਝਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ
ਖੁਦ ਨੂੰ ਲੰਬੜਦਾਰ ਬਣਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ

ਭੋਰਾ ਵਿਹਲ ਨਹੀਂ ਸਾਨੂੰ ਖੁਦਗਰਜ਼ੀ ਤੋਂ
ਨਾਂਅ ਪਿੱਛੇ ਦਾਨੀ ਲਿਖਵਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ

ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਕੌਣ ਬਰਾਬਰ ਹੈ
ਹਊਮੇਂ ਵਿਚ ਗਰਦਨ ਅਕੜਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ

ਅੰਦਰ ਨਫਰਤ ਪਰ ਬਾਹਰੋਂ ਝੂਠੀ ਮੂਠੀ
ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਲਿਆਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ

ਕਾਲੇ ਧੰਦੇ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਪਰਦੇ ਉਹਲੇ
ਚਿੱਟਾ ਬਾਣਾ ਯਾਰ ਸਜਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ

ਬੇਚੈਨੀ ਹੈ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ
ਸੀਨੇ ਅੰਦਰ ਰਾਜ਼ ਛੁਪਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ

ਫੇਸ ਬੁੱਕ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਪੰਨੇ ਉਤੇ ਵੀ
ਨਕਲੀ ਇਕ ਤਸਵੀਰ ਲਗਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ


(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਤੁਕਬੰਦੀ-ਲੋਕ ਰੰਗ

ਪੱਕੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਉਤੇ ਚੱਲਣ
ਗੱਡੀਆਂ, ਮੋਟਰ, ਠੇਲ੍ਹੇ

ਮਿਲਦੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਅੰਦਰ
ਗੋਭੀ, ਆਲੂ, ਕੇਲੇ

ਤਿੰਨੋ ਮਿਲਦੇ ਵਿਚ ਉਜਾੜਾਂ
ਪੀਲੂੰ, ਬੇਰ ਤੇ ਡੇਲੇ

ਇੱਜੜ ਵਿਚ ਹੀ ਚੰਗੇ ਲੱਗਣ
ਬੱਕਰੀ ,ਭੇਡ ਤੇ ਲੇਲੇ

ਹੁਸਨ ਇਸ਼ਕ ਲਈ ਚੰਗੀਆਂ ਥਾਵਾਂ
ਰੋਹੀਆਂ, ਜੰਗਲ, ਬੇਲੇ

ਤਲਿਆਂ ਬਹੁਤ ਸੁਆਦੀ ਲੱਗਣ
ਭਿੰਡੀ, ਟਿੰਡੇ, ਕਰੇਲੇ

ਮੰਡੀ ਦੇ ਵਿਚ ਲੋੜ ਹੈ ਪੈਂਦੀ
ਰੁਪਈਏ ,ਨਕਦੀ, ਧੇਲੇ

ਨੀਂਦ ਬਿਨਾਂ ਇਹ ਕਿਹੜੇ ਕੰਮ
ਰਜਾਈਆਂ, ਬੈਡ, ਗਦੇਲੇ

ਗੁੰਮ ਹੋਏ ਨੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ
ਤੀਆਂ, ਛਿੰਜਾਂ, ਮੇਲੇ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਪਿਆਰ ਦਿਲਾਸਾ ਖੁਸ਼ੀ ਦਲੇਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ
ਮਹਿਰਮ ਕੋਲੋਂ ਹੱਲਾ-ਸ਼ੇਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ

ਚਾਹੀ ਜਦ ਵੀ ਆਮਦ ਕਿਣ ਮਿਣ ਕਣੀਆਂ ਦੀ
ਕਿਸੇ ਦਿਸ਼ਾ ਤੋਂ ਫੇਰ ਹਨੇਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ

ਲੋਕੀਂ ਸੱਚੇ ਸੁੱਚੇ ਵਿਰਲੇ ਟਾਵੇਂ ਨੇ
ਸਭ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ

ਭਾਂਵੇਂ ਸਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਮਿਲਿਆਂ ਸੱਜਣ ਨੂੰ
ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਦੀ ਯਾਦ ਬਥੇਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ

ਮੋਤੀ ਉਹਨਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਪੁੰਨ ਕੀਤੇ
ਜਿੰਨਾ ਤਾਈਂ ਰੁੱਤ ਸੁਨਹਿਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ

ਹੋਵੇ ਜਦੋਂ ਭਰੋਸਾ ਟਿਕਿਆ ਦੋ ਪਾਸੇ
ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਫਿਰ ਗੰਢ ਪਕੇਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ

ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਸਕੂਨ ਕਦੇ ਜੇ ਮਿਲ ਜਾਵੇ
ਪੀਡ਼ਾਂ ਦੀ ਵੀ ਨਾਲ ਪੰਸੇਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਨੇਤਾ ਕਰਨ ਸਿਆਸਤ ਤੇ ਘਮਸਾਨ ਬੜਾ
ਐਪਰ ਕਰਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਬੜਾ

ਏਥੇ ਕੋਈ ਵੁੱਕਤ ਨਹੀਂ ਸਿਆਣਪ ਦੀ
ਮਾਇਆਧਾਰੀ ਬਣ ਬੈਠਾ ਪਰਧਾਨ ਬੜਾ

ਏਹਦਾ ਚੈਨ ਸਕੂਨ ਗੁਆਚ ਗਿਆ ਕਿਧਰੇ
ਤਾਂ ਹੀ ਫਿਰਦਾ ਘਬਰਾਇਆ ਇਨਸਾਨ ਬੜਾ

ਖੇਤੀ ਘਾਟੇਵੰਦੀ ਖਰਚੇ ਵਧ ਗਏ ਨੇ
ਏਸੇ ਲਈ ਕਰਜਾਈ ਹੈ ਕਿਰਸਾਨ ਬੜਾ

ਰਾਤ ਦਿਨੇ ਕਾਹਤੋਂ ਨਹੀਂ ਟਿਕਦਾ ਬੰਦਾ ਹੁਣ
ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ ਵਿਚ ਹਰ ਪੰਛੀ ਹੈਰਾਨ ਬੜਾ

ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਹਨੇਰਾ ਲੋਕੀਂ ਸਹਿਮ ਗਏ
ਚੋਰਾਂ ਖਾਤਿਰ ਲੇਕਿਨ ਇਹ ਵਰਦਾਨ ਬੜਾ

ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜੋ ਪੁਗਾਉਂਦੇ ਦੋਸਤੀਆਂ
ਮਹਿਫਲ ਵਿਚ ਤਾਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਸਨਮਾਨ ਬੜਾ

ਸੇਵਾ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਐਵੇਂ ਇਕ ਬਹਾਨਾ ਹੈ
ਲੀਡਰ ਤਾਂ ਕੁਰਸੀ ਦਾ ਹੈ ਚਾਹਵਾਨ ਬੜਾ

ਕੋਈ ਜੁਲਮ ਕਰੇ ਤੇ ਕੋਈ ਜੁਲਮ ਸਹੇ
ਹੋਇਆ ਹੈ ਪਖਪਾਤੀ ਵੀ ਭਗਵਾਨ ਬੜਾ

ਜਿਹਡ਼ਾ ਮੇਰੇ ਉਲਟ ਬੋਲਦਾ ਟੰਗ ਦਿਓ
ਹਾਕਮ ਕਰਦਾ ਹੋਰ ਸਖਤ ਫੁਰਮਾਨ ਬੜਾ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

x

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਨਵੀਂ ਹੈ ਚੋਣਾਂ ..ਦਿਲ ਦਾ ਚੈਨ ਗਵਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ
ਪਰਜਾ ਨੇ ਪਰਜਾ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ..ਝੂਠੇ ਖ਼ਾਬ ਸਜਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ

ਪੰਜਾਂ ਸਾਲਾਂ ਮਗਰੋਂ ਲੀਡਰ ਗਲੀਂਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ
ਓਹੀ ਨਾਅਰੇ ਓਹੀ ਲਾਰੇ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਹੁਣ ਆਈਏ ਕਾਹਤੋਂ

ਕੁਰਸੀ ਖਾਤਿਰ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਵੈਰ ਪਵਾਏ
ਇਹਨਾਂ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗ ਕੇ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰ ਗਵਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ

ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ਖੁੱਲ ਦੇਣਗੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਵਾਧੂ ਵੰਡਣਗੇ
ਲਾਲਚ ਦੇ ਵਿਚ ਆਕੇ ਲੋਕੋਂ ਭੰਡੀ ਹੁਣ ਕਰਵਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ

ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਵੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਸਭ ਦੇ ਘਰ ਝੁਲਸਣਗੇ
ਬਲਦੀ ਉਤੇ ਤੇਲ ਛਿੜਕ ਕੇ ਭਾਂਬੜ ਹੋਰ ਮਚਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ

ਅਣਖਾਂ ਨਾਲ ਜਿਉਣਾ ਸਿੱਖੀਏ ਕੋਈ ਮੁਫਤਖੋਰ ਨਾ ਆਖੇ
ਤੋਹਮਤ ਅਸੀਂ ਭਿਖਾਰੀ ਵਾਲੀ ਮੱਥੇ ਤੇ ਲਿਖਵਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ

ਬੱਤੀ ਵਾਲੀ ਵੱਡੀ ਗੱਡੀ ਬਾਡੀਗਾਰਡ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ
ਸਾਡੇ ਪੱਲੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪੈਣਾ ਰੀਝਾਂ ਨੂੰ ਤਰਸਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ


(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਦੌਰ ਐਸਾ ਆ ਗਿਆ ਕਿ ਵਿਹਲੜਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਹੈ
ਆ ਗਈਆਂ ਚੋਣਾਂ ਕਿ ਹੁਣ ਪਿਆਕੜਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਹੈ


ਚਾਪਲੂਸੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕੀ ਸ਼ਾਰੀਫ ਦਾ
ਝੋਲੀ ਚੁੱਕ ਖੁਸ਼ਾਮਦਾਂ ਜਹੇ ਲੂੰਬੜਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਹੈ


ਪੈਲਿਸਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਦੀਆਂ ਜਦ ਤੋਂ ਨੇ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ
ਬਣ ਗਈ ਪ੍ਰਾਹੁਣਿਆਂ ਤੇ ਫੁੱਫੜਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਹੈ


ਆਪਣੇ ਤਾਂ ਭੁੱਲ ਚੁੱਕਾ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਆਦਮੀ
ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਏਸੇ ਵਾਸਤੇ ਹੁਣ ਓਬੜਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਹੈ


ਭੀੜ ਐਨੀ ਵਧ ਗਈ ਤੁਰਨਾ ਮੁਹਾਲ ਹੋ ਗਿਆ
ਰੁਲ ਰਿਹਾ ਕਮਜੋਰ ਐਪਰ ਧਾਕੜਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਹੈ


ਪਲ ਰਹੀਆਂ ਨੇ ਜਿਹੜੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਸਹਾਰਾ ਧਰਮ ਦਾ
ਨਿੱਤ ਵਧ ਰਹੀਆਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਗੋਗੜਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਹੈ


ਬਾਗ ਵਿਚ ਨਾ ਦਿਸਦੀਆਂ ਨੇ ਤਿੱਤਲੀਆਂ ਇਹਨੀਂ ਦਿਨੀਂ
ਸੁੰਨੀਆਂ ਹੁਣ ਮਹਿਫਲਾਂ ਤੇ ਗਾਲ੍ਹੜਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਹੈ


ਜਾਣਦੇ ਨੇ ਟਿੱਚ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਹੁਣ ਵਿਦਵਾਨ ਨੂੰ
ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿਚ ਵੀ ਹੁਣ ਅਨਪੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੌਜ ਹੈ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)