ਚੌਗਿਰਦਾ ਹਰ ਹਾਲ ਮਹਿਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਚਿੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਜ਼ ਚਹਿਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਤੇਜ ਤਰਾਰ ਦੌੜੰਗੇ ਲਾਉਂਦੇ ਇਸ ਜੀਵਨ ਨੂੰ
ਸਹਿਜੇ ਸਹਿਜੇ ਨਿੱਤ ਸਰਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਸਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਜਿਹੜੀਆਂ ਰੁੱਤਾਂ ਰੁੱਸ ਗਈਆਂ ਸੀ
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਫੇਰ ਪਰਤਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਹਰ ਵਿਹੜੇ ਇੱਕ ਸੋਹਣਾ ਜਿਹਾ ਬਗੀਚਾ ਹੋਵੇ
ਡਾਲੀ ਡਾਲੀ ਫੁੱਲ ਟਹਿਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਜਦ ਵੀ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਸੰਨਾਟਾ ਹੋਵੇ ਛਾਇਆ
ਕੋਈ ਜੁਗਨੂੰ ਫੇਰ ਚਮਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਝੂਮਣ ਦਾ ਵੀ ਫਿਰ ਬਣੇ ਵਸੀਲਾ
ਪੌਣਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਹਾਲ ਰੁਮਕਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੀਜ ਮਿਲਾ ਕੇ ਹੁਣ ਬੈਠੇ ਹਾਂ
ਕਿਣਮਿਣ ਕਣੀਆਂ ਨੂੰ ਵਰਸਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
ਏਹਦੇ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਜੰਗਲ ਦਾ ਰੁੱਖ ਹੁੰਦਾ
ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ ਸਾਕ ਸਬੰਧੀ ਹਰ ਉਲਝਣ ਤੋਂ ਬੇਮੁੱਖ ਹੁੰਦਾ
ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਫਿਰ ਫੁੱਲ, ਪੱਤੇ ਤੇ ਪੰਛੀ ਹੁੰਦੇ
ਪੀਲੇ ਹੋ ਜਦ ਝੜਦੇ ਪੱਤੇ ਮੈਨੂੰ ਡਾਢਾ ਹੀ ਦੁੱਖ ਹੁੰਦਾ
ਝੱਖੜ ਝੁੱਲਦੇ ਭਾਵੇਂ ਓਥੇ ਗਰਮ ਹਵਾ ਵੀ ਵਗਦੀ ਰਹਿੰਦੀ
ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਹੀ ਸਹਿ ਜਾਣਾ ਸੀ ਨਾ ਕਦੇ ਵੀ ਬੇਰੁੱਖ ਹੁੰਦਾ
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦਾ ਝੁਰਮਟ ਹੋਣਾ ਸੀ
ਸਾਂਝਾ ਦਰਦ ਖੁਸ਼ੀ ਸਾਂਝੀ ਤੇ ਸਾਂਝਾ ਹਰ ਇੱਕ ਸੁੱਖ ਹੁੰਦਾ
ਚੀਂ ਚੀਂ ਕਰਦੇ ਖੰਭ ਫੜਕਦੇ ਚੋਗੇ ਖਾਤਰ ਮਾਂ ਉਡੀਕਦੀ
ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ ਦੇ ਸਭ ਬੋਟਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਸੁਖਲੱਧੀ ਕੁੱਖ ਹੁੰਦਾ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
ਹਰ ਵੇਲੇ ਇੱਕ ਦਰਦ ਅਵੱਲਾ ਨਾਲ ਤੁਰੇ
ਮੇਰਾ ਹੀ ਪਰਛਾਵਾਂ ਝੱਲਾ ਨਾਲ ਤੁਰੇ
ਮਹਿਰਮ ਦੀ ਨਾ ਭੁੱਲੇ ਯਾਦ ਭੁਲਾਇਆਂ ਵੀ
ਚੀਚੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਛੱਲਾ ਨਾਲ ਤੁਰੇ
ਭੀੜ ਬਣੀ ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਸੱਚਾਈ ਦਾ ਫੜਿਆ ਪੱਲਾ ਨਾਲ ਤੁਰੇ
ਆਵੇ ਜਦੋਂ ਖਿਆਲ ਕਲਮ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀ ਹੈ
ਓਦੋਂ ਅੱਖਰ 'ਕੱਲਾ 'ਕੱਲਾ ਨਾਲ ਤੁਰੇ
ਦੁਨੀਆ ਚੰਦਰਮਾ ਉਤੇ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਗਈ
ਫਿਰ ਵੀ ਏਧਰ ਟੂਣਾ ਟੱਲਾ ਨਾਲ ਤੁਰੇ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
ਪੱਤ-ਵਿਹੂਣੇ ਰੁੰਡ ਮਰੁੰਡੇ ਰੁੱਖਾਂ ਤੇ ਅਫਸੋਸ ਬੜਾ ਹੈ
ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਾਂ ਬਾਝੋਂ ਸੁੰਨੀਆਂ ਕੁੱਖਾਂ ਤੇ ਅਫਸੋਸ ਬੜਾ ਹੈ
ਧੁੱਪਾਂ ਠੰਡਾਂ ਜਰੀਆਂ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਫਿਰ ਵੀ
ਪੇਟਾਂ ਉਤੇ ਭਾਰੀ ਪਈਆਂ ਭੁੱਖਾਂ ਤੇ ਅਫਸੋਸ ਬੜਾ ਹੈ
ਖੁਦ ਹੀ ਵਾਂਗ ਜਲਾਦਾਂ ਇਹ ਸਰਕਾਰਾਂ ਬਣੀਆਂ
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਦਿੱਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੁੱਖਾਂ ਤੇ ਅਫਸੋਸ ਬੜਾ ਹੈ
ਧਰਤੀ ਵੀ ਨਾ ਝੱਲਦੀ ਭਾਰ ਅਕ੍ਰਿਤਘਣਾਂ ਦਾ
ਜਨਮੇ ਏਥੇ ਇਹੋ ਜਹੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਤੇ ਅਫਸੋਸ ਬੜਾ ਹੈ
ਜਿਹਨਾਂ ਦੋ ਨੰਬਰ ਦੀ ਦੌਲਤ ਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ
ਕਾਲੇ ਕਰਮਾਂ ਕਰਕੇ ਮਾਣੇ ਸੁੱਖਾਂ ਤੇ ਅਫਸੋਸ ਬੜਾ ਹੈ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
ਪਲਕਾਂ ਉੱਤੇ ਅੱਥਰੂਆਂ ਦਾ ਰੈਣ ਬਸੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਸੀਨੇ ਅੰਦਰ ਵਿਛੜਿਆਂ ਦਾ ਦੁੱਖ ਬਥੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਪੀਲੇ ਹੋਏ ਪੱਤੇ ਆਖਿਰ ਝੜ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਰੁੱਖਾਂ ਤੋਂ
ਝੱਖੜ ਨੂੰ ਲਿਫ ਕੇ ਸਹਿਣਾ ਰੁੱਖਾਂ ਦਾ ਜੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਰਾਹਾਂ ਉੱਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਜੇਕਰ ਥੋਹਰਾਂ ਉੱਗ ਪਈਆਂ
ਉਹਨਾਂ 'ਤੇ ਤੁਰਦੇ ਰਾਹੀਆਂ ਦਾ ਪੰਧ ਲਮੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਸ਼ਾਮ ਢਲੇ ਤੋਂ ਚਾਨਣ ਵੰਡਦਾ ਸੂਰਜ ਕਿਧਰੇ ਗੁੰਮ ਗਿਆ
ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਦੇ ਆਲਮ ਮਗਰੋਂ ਫੇਰ ਸਵੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਜਦ ਵੀ ਹਾਕਮ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਲਤੜਨ ਦੀ
ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਓਦੋਂ ਫਿਰ ਪੈਦਾ ਇੱਕ ਚੀ-ਗਵੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਲਾਲਚ ਨਫ਼ਰਤ ਗ਼ੁੱਸਾ ਅਤੇ ਹੰਕਾਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਰਦੇ ਓ
ਮਨ ਮਸਤਕ ਵਿੱਚ ਛਾਇਆ ਓਦੋਂ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਚਿੜੀਆਂ ਘੁੱਗੀਆਂ ਵਰਗੇ ਪੰਛੀ ਉੱਡ ਗਏ ਨੇ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ
ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨਾ ਤਾਂ ਹੀ ਘਰ ਦਾ ਫੇਰ ਬਨੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਰਾਜ ਨੇਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਅਫਸਰਾਂ ਐਨਾ ਲੁੱਟਿਆ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ
ਚੋਰ ਚੋਰ ਦਾ ਭਾਈ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਮਸੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਵੇਦਨ ਕਹਿੰਦਾ ਕਹਿੰਦਾ ਕੋਈ ਚਾਰੇ ਬੰਨੇ ਹਾਰ ਗਿਆ
ਓਦੋਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਉਸ ਬੰਦੇ ਲਈ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
