ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮਸਾਂ ਦਿਲ ਰਾਸ ਆਇਆ ਸੀ,ਘਟਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ
ਦੁਬਾਰਾ ਚੈਨ ਜਾਏਗਾ,ਅਦਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

ਵਫਾ ਦਾ ਜੋਰ ਨਹੀਂ ਚਲਣਾ,ਜੁਦਾਈ ਫੇਰ ਜਿਤ ਜਾਣਾ
ਇਹ ਕਿੱਥੋਂ ਕੋਝੀਆਂ ਜਹੀਆਂ,ਬਲਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਾਂ ਨੇ ਸਾਂਭੇ ਸੀ, ਇਹ ਜੋ ਅਰਮਾਨ ਥੋੜੇ ਕੁ
ਉਹਨਾਂ ਵੀ ਰਾਖ ਹੋ ਜਾਣਾ,ਚਿਤਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

ਮਸਾਂ ਆਦੀ ਜਿਸਮ  ਹੋਇਆ,ਸੀ ਧੁੱਪਾਂ ਤੇ ਉਜਾੜਾਂ ਦਾ
ਇਹਨੂੰ ਹੁਣ ਸੇਕ ਲੱਗ ਜਾਣਾ,ਹਵਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

ਕਈ ਪਹਿਰੇ ਬਿਠਾਏ ਸੀ,ਮੇਰੇ ਰਸਤੇ 'ਚ ਗੌਤਮ ਨੇ
ਇਹ ਕਿਹੜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਚੋਰੀ,ਇਛਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

                                                 (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉੱਚੀ ਕਰੋ ਉਡਾਰੀ ਹੋਰ
ਰੱਖੋ ਜ਼ਰਾ ਤਿਆਰੀ ਹੋਰ

ਸ਼ੁੱਧ ਕਰ ਲਵੋ ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ
ਲੱਗਦੀ ਨਹੀਂ ਬਿਮਾਰੀ ਹੋਰ

ਵਾਰਿਸ ਵਾਂਗੂੰ ਹੀਰ ਲਿਖੇ ਜੋ
ਜੰਮਿਆ ਨਹੀਂ ਲਿਖਾਰੀ ਹੋਰ

ਆਪਣਿਆ ਦੇ ਤਾਅਨੇ ਸੁਣਕੇ
ਵੱਜਦੀ ਚੋਟ ਕਰਾਰੀ ਹੋਰ

ਜਿੱਥੇ ਹਾਕਮ ਜ਼ਾਲਮ ਹੋਵੇ
ਉਥੇ ਖੱਜਲ ਖੁਆਰੀ ਹੋਰ

ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਭਾਰ ਵਧ ਗਿਆ
ਕਰ ਦਿਉ ਬੰਦ ਉਸਾਰੀ ਹੋਰ

ਛੋਟੀ ਬਹਿਰ ਦੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਹੈ ਭਾਵੇਂ
ਤਾਂ ਵੀ ਲਗੇ ਪਿਆਰੀ ਹੋਰ

                        (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉਸਦਾ ਮਨ ਹੈ ਮੰਦਰ ਜੇਹਾ
ਪਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਖੰਡਰ ਜੇਹਾ

ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਕੋਸਾ ਪਾਣੀ
ਸਭ ਦੇ ਕੋਲ ਸਮੁੰਦਰ ਜੇਹਾ

ਮਨ ਦੀ ਗੁਫ਼ਾ 'ਚ ਬੜਾ ਹਨੇਰਾ
ਕਾਲ ਕੋਠੜੀ ਅੰਦਰ ਜੇਹਾ

ਉਡਣਾ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਚਾਹੇ
ਪਰ ਕੁਝ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਅੰਬਰ ਜੇਹਾ

  ਕ਼ਤਲ ਕਰੇ ਜੋ ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ
ਇਸ਼ਕ ਵੀ ਤਿੱਖੇ ਖੰਜ਼ਰ ਜੇਹਾ

 ਅਨਪੜ੍ਹ ਨੇਤਾ ਭਾਸ਼ਣ ਦੇਵੇ
ਲੱਗਦਾ ਨਿਰ੍ਹਾ ਕਲੰਦਰ ਜੇਹਾ

ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਝੂਠੇ ਵਾਅਦੇ
ਸਭ ਕੁਝ ਨਿਰਾ ਅਡੰਬਰ ਜੇਹਾ

                 (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਤਨਹਾਈ ਲੈ ਕੇ ਆਈ,ਦਰਦਾਂ ਦਾ ਤਾਣਾ ਬਾਣਾ
ਲੱਭਦਾ ਹੈ ਤੁਰ ਗਿਆਂ ਨੂੰ ,ਅੱਜ ਫੇਰ ਦਿਲ ਨਿਮਾਣਾ

ਕਿਹੋ ਜਹੀਆਂ ਨੇ ਰੁੱਤਾਂ, ਜੋ ਫੁਟ ਰਿਹਾ ਦੁਬਾਰਾ
ਉਹ ਜ਼ਖ਼ਮ ਤਾਂ ਦਫਨ ਸੀ,ਡੂੰਘਾ ਬੜਾ ਪੁਰਾਣਾ

ਕੱਲ ਰਾਤ ਕਿਸ ਦੀ ਬੀਤੀ,ਏਥੇ ਉਨੀਦਿਆਂ ਹੀ
ਬਿਸਤਰ ਤੇ ਸਿਲਵਟਾਂ ਨੇ,ਗਿੱਲਾ ਵੀ ਹੈ ਸਿਰ੍ਹਾਣਾ

ਬੜੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਜੋ ਬੈਠਾ,ਰੁੱਖ ਤੇ ਉਦਾਸ ਪੰਛੀ
ਉਸਨੂੰ ਅਕਾਸ਼ ਦੇਈਏ,ਜ਼ਰਾ ਸ਼ਾਖ ਨੂੰ ਹਿਲਾਣਾ

ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਸੁਣਕੇ ਸ਼ਾਇਦ,ਉਹ ਖ਼ਤ ਫੜੇ ਨਾ ਮੇਰਾ
ਬਿਨ ਬੋਲਿਆਂ ਹੀ ਉਸਨੂੰ,ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਇਹ ਫੜਾਣਾ

ਦਿਲ ਤਾਂ ਕਰੇ ਬਥੇਰਾ,ਚੱਲ ਵੇਚੀਏ ਉਦਾਸੀ
ਮੰਡੀ ਦੀ ਚਮਕ ਅੰਦਰ,ਇਸ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਟਾਣਾ

ਜਿਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਉਠਕੇ,ਭਰਨੇ ਦੋ ਚਾਰ ਹਾਉਕੇ
ਸੁੱਤਾ ਹੀ ਰਹਿਣ ਦੇਵੋ,ਨਹੀਂ ਲੋੜ ਨਾ ਜਗਾਣਾ

ਨਿੱਤ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿੱਦਾਂ,ਖੇਤਾ 'ਚ ਜਾ ਰਹਾਂ ਮੈਂ
ਹੁਣ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਗਲੀ ਤੋਂ,ਪਿੱਛਾ ਤਾਂ ਹੈ ਛੁਡਾਣਾ

ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਕੋਲੋ ਲੰਘਿਆਂ,ਅਕਸਰ ਹਰੇਕ ਸੋਚੇ
ਸਭ ਨੇ ਹੀ ਏਥੇ ਆਉਣਾ,ਇਹ ਆਖਰੀ ਟਿਕਾਣਾ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)