ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮੈਂ ਅਧੂਰੇ ਸੁਫਨਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕੈਨਵਸ ਤੇ ਰੰਗ ਭਰਦਾ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ

ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਹੈ ਜ਼ਖ਼ਮ ਨੇ ਮਨਜ਼ੂਰ ਮੈਨੂੰ

ਦੋਸਤਾਂ ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ ਵਾਰ ਜਰਦਾ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ

ਮੈਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹਾਂ ਦਿੰਦਾ,ਅੱਜ ਤੋਂ ਧਰਵਾਸ ਇਹ

ਖੇਤ ਨੂੰ ਜੇ ਸਾਂਭਣਾ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਠਰਦਾ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ

ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਨਿਹੱਥਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ ਇਸ ਘੜੀ

ਸਮਝ ਨਾ ਲੈਣਾ ਕਿਤੇ ਇਹ ਕਿ ਮੈਂ ਡਰਦਾ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ

ਲਾਸ਼ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਤਲੁਜ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿਓ

ਡੋਬ ਕੇ ਹਾਕਮ ਦੀ ਹਾਊਮੈਂ ਫੇਰ ਤਰਦਾ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ

ਖ਼ਾਕ ਭਾਵੇਂ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ,ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਕੁਕਨੂਸ ਐਪਰ

ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਲਈ ਜੰਮਦਾ ਤੇ ਮਰਦਾ ਹੀ ਰਹਾਂਗਾ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ਼)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਰੋਜ ਕਚਹਿਰੀ ਅੰਦਰ ਵੇਖਾਂ ਮੈਂ ਨੰਗੇ ਕਿਰਦਾਰ ਬੜੇ
ਵਾੜ ਫਸਲ ਨੂੰ ਖਾਈ ਜਾਵੇ ਸੁੱਤੇ ਪਹਿਰੇਦਾਰ ਬੜੇ

ਜਦ ਵੀ ਗੱਲ ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਹੋਈ ਸੱਤਾ ਦੇ ਗਲਿਆਰੇ ਵਿਚ
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕੀਤੀ ਝੂਠੇ ਲੰਬੜਦਾਰ ਬੜੇ

ਸਿਰ ਉੱਪਰ ਦੀ ਲੰਘਿਆ ਪਾਣੀ ਕੁਝ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਹੈ
ਦੇਖੀ ਜਾਇਓ ਜੰਮਣਗੇ ਹੁਣ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਸਰਦਾਰ ਬੜੇ

ਜਰਵਾਣੇ ਹਾਕਮ ਨੂੰ ਆਖੋ ਪੜ੍ਹ ਵੇਖੇ ਇਤਿਹਾਸ ਜਰਾ
ਓਹਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਨੋਟ ਕਰ ਲਵੇ ਕਿੱਸੇ ਨੇ ਦਮਦਾਰ ਬੜੇ

ਵਕਤ ਬਦਲਦੇ ਦੇਰ ਨਾ ਲੱਗੇ ਤਖਤੋਂ ਤਖਤਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ
ਜੂਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਗੀ ਨਿਕਲਣ ਜਦ ਝੰਡਾ ਬਰਦਾਰ ਬੜੇ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ਼)

ਗ਼ਜ਼ਲ

 

ਅੰਬਰ ਸੂਰਜ ਚੰਦ ਸਿਤਾਰੇ ਸਾਂਝੇ ਨੇ

ਦਰਿਆ ਪਰਬਤ ਪੌਣਾਂ ਸਾਰੇ ਸਾਂਝੇ ਨੇ

ਨੀਲਾ ਨੀਲਾ ਪਾਣੀ ਸਭ ਦਾ ਸਾਂਝਾ ਹੈ

ਮੀਲਾਂ ਫੈਲੇ ਸਾਗਰ ਖਾਰੇ ਸਾਂਝੇ ਨੇ

ਸੋਹਣੇ ਲੰਮੇ ਰਸਤੇ ਠੰਡੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ਜੋ

ਸਾਰੇ ਮੰਜ਼ਰ ਮਸਤ ਨਜ਼ਾਰੇ ਸਾਂਝੇ ਨੇ

ਕਵਿਤਾ ਗੀਤਾਂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਭਾਲੋ ਤਾਂ

ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਭਰਪੂਰ ਪਿਟਾਰੇ ਸਾਂਝੇ ਨੇ

ਔੜਾਂ ਧੁੱਪਾਂ ਝੱਖੜ ਸਰਦੀ ਸਹਿਣ ਸਦਾ

ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਵੀ ਦੁੱਖ ਨਿਆਰੇ ਸਾਂਝੇ ਨੇ

ਕਲ-ਕਲ ਵਗਦੀ ਨਦੀ 'ਚ ਬੜੀ ਰਵਾਨੀ ਹੈ

ਜਿਹੜੇ ਲਹਿਰਾਂ ਕਰਨ ਇਸ਼ਾਰੇ ਸਾਂਝੇ ਨੇ।

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ਼)