ਗ਼ਜ਼ਲ

ਅੱਖਰਾਂ ਭੁਲਾਵਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀਂ
ਢਲੇ ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀਂ

ਮਿਲਾਂਗੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮਿਲੀਂ ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ
ਐਵੇਂ ਹੀ ਦਿਖਾਵਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀਂ 

ਅੱਜ ਕੱਲ ਪੱਥਰਾਂ ਤੇ ਕੰਡਿਆਂ ਦਾ ਰਾਜ
ਮਿੱਟੀ ਦਿਆਂ ਬਾਵਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀਂ 

ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਸਾਡੀ ਹੈ ਲਿਹਾਜ਼ ਵੱਖਰੀ
ਪਰ ਫੋਕੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀਂ

ਅਸੀਂ ਜਾਣ ਚੁੱਕੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਬੀਤੀਆਂ
ਓਹਨਾਂ ਹਾਉਕੇ ਹਾਵਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀਂ 

ਸੱਚ ਦੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਉੱਤੇ ਤੁਰਦਾ ਰਹੀਂ
ਝੂਠੇ ਸਿਰਨਾਵਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀਂ 

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ

ਮਿਤੀ 10/11/12 ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ(ਰਜਿ)ਬੁਢਲਾਡਾ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਸਭਾ,ਪੰਜਾਬ ਦੁਆਰਾ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਸਮੇਂ ਸਰਕਾਰੀ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਸਕੂਲ,ਭਾਦੜਾ ਵਿਖੇ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ

http://www.youtube.com/watch?v=pZF8K__Ac3U&feature=youtu.be ਮੇਰੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਸੁਣਨ ਲਈ ਇਸ ਲਿੰਕ ਤੇ ਕਲਿਕ ਕਰੋ ਜੀ।

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਲਮ ਨੂੰ ਤਲਵਾਰ ਬਣਦਾ ਦੇਖਿਆ
ਫੁੱਲ ਨੂੰ ਅੰਗਿਆਰ ਬਣਦਾ ਦੇਖਿਆ

ਗਲੀਆਂ ਵਿਚ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਝਗੜਾ ਹੋ ਰਿਹਾ
ਇੱਟ ਨੂੰ ਹਥਿਆਰ ਬਣਦਾ ਦੇਖਿਆ

ਪਹਿਨਦੇ ਮੈਲੇ ਜਿਸਮ ਚਿੱਟਾ ਲਿਬਾਸ
ਝੂਠ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਬਣਦਾ ਦੇਖਿਆ

ਨੇਤਾ,ਅਫਸਰ ਤੇ ਗੁੰਡੇ ਰਲ ਗਏ
ਤਿੰਨਾਂ ਦਾ ਪਰੀਵਾਰ ਬਣਦਾ ਦੇਖਿਆ

ਅਣਖ ਤੇ ਜ਼ਮੀਰ ਜਿੰਨਾ ਵੇਚਤੀ
ਜਿਉਂਦਿਆਂ ਮੁਰਦਾਰ ਬਣਦਾ ਦੇਖਿਆ

ਕਲਗੀ ਲਾ ਬਦਮਾਸ਼ ਡੇਰੇ ਬਹਿ ਗਏ
ਰੱਬ ਦਾ ਦਰਬਾਰ ਬਣਦਾ ਦੇਖਿਆ

                   (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉਹਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ ਮਿਰਾ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਚੱਲਿਆ

ਕੋਈ ਹਸਰਤ ਜਗਾ ਲੈਂਦਾ, ਮਿਰਾ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਚੱਲਿਆ

ਉਹਦੇ ਕਦਮਾਂ ਦੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਸਮਾਂ ਜੇ ਮੇਟ ਨਾ ਦਿੰਦਾ

ਮੈ  ਤੀਰਥ ਵੀ ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ, ਮਿਰਾ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਚੱਲਿਆ

ਇਹ ਜੋ ਵੀ ਹਾਦਸੇ ਹੋਏ ਬੜੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਹੋਏ ਨੇ

ਕਿਵੇਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਹਟਾ ਲੈਂਦਾ, ਮਿਰਾ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਚੱਲਿਆ

ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਦੇ ਮੱਥੇ ਕਦੇ ਇਲਜ਼ਾਮ ਨਾ ਹੁੰਦੇ
ਕੋਈ ਦੀਪਕ ਜਗਾ ਲੈਂਦਾ ਮਿਰਾ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਚੱਲਿਆ

ਮਿਰੇ ਮੂਹਰੇ ਖਲੋਤੀ ਹੈ ਜੋ ਸੈਨਾ ਕੌਰਵਾਂ ਵਾਲੀ

ਕਿਤੇ ਜੇਕਰ ਹਰਾ ਲੈਂਦਾ,ਮਿਰਾ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਚੱਲਿਆ

ਇਹਨਾਂ ਬਿਰਖਾਂ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਤਪਸ਼ ਨੇ ਰਾਖ ਕਰ ਦੇਣਾ

ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਬਚਾ ਲੈਂਦਾ,ਮਿਰਾ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ਨਾ ਚੱਲਿਆ

                                 (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜਦ ਵੀ ਉਸਦਾ ਖਤ ਪੜ੍ਹਿਆ ਪਛਤਾਏ ਹਾਂ

ਹਾਏ ਕਿਹੜੀ ਰੁੱਤੇ ਓਹਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਏ ਹਾਂ

 ਸਫਰ ਅਨੋਖਾ ਰਸਤੇ ਵਿੰਗੇ ਟੇਢੇ ਸੀ

ਤਾਂ ਹੀ ਪੈਰੀਂ  ਛਾਲੇ ਅਤੇ ਤਿਹਾਏ ਹਾਂ

ਫੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਲੜ ਜੇਕਰ ਖੁਦਗਰਜ਼ੀ ਦਾ

ਇਹ ਨਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸਮਿਆਂ ਬੜੇ ਸਤਾਏ ਹਾਂ

ਪਰਖਣਗੇ ਜਰਵਾਣੇ ‘ਕੱਲਾ ਕਰ ਕਰ ਕੇ

ਏਸੇ ਖਾਤਿਰ ਲਾਈਨਾਂ ਵਿਚ ਲਗਾਏ ਹਾਂ

ਸੋਹਲੇ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨਿੱਤ ਹਰਿਆਲੀ ਦੇ

ਲੇਕਿਨ ਰੁੱਤਾਂ  ਕੜਬਾਂ ਵਾਂਗ ਸੁਕਾਏ ਹਾਂ

ਕਦ ਸੁਲਝੇਗਾ ਤਾਣਾ ਜਿਹੜਾ ਉਲਝ ਗਿਆ

ਬਸ ਇਹਨਾਂ ਹੀ ਫਿਕਰਾਂ  ਮਾਰ ਮੁਕਾਏ ਹਾਂ

                  (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮੈਂ ਤੱਕਿਆ ਅਸ਼ਿਕਾਂ ਨੂੰ ਜਦ ਵੀ ਹਾਉਕੇ ਭਰਦਿਆਂ ਤੱਕਿਆ

ਦਰਦ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦਿਆਂ ਤੇ ਜਰਦਿਆਂ ਤੱਕਿਆ

ਜਦੋਂ ਵੀ ਹਾਦਸਾ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੜਕ ਤੇ ਹੋਇਆ

ਉਹ ਮੰਜ਼ਿਰ ਜਾਨਲੇਵਾ ਸੀ ਮਸਾਂ ਹੀ ਡਰਦਿਆਂ ਤੱਕਿਆ

ਇਹ ਸੁਣਿਆ ਪਿਆਰ ਤੇ ਤਕਰਾਰ ਵਿਚ ਸਭ ਜਾਇਜ਼ ਹੀ ਹੁੰਦਾ

ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਵਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹਰਦਿਆਂ ਤੱਕਿਆ

ਜੇ ਲੇਬਰ ਚੌਂਕ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਕਦੇ ਉਹ ਦੇਖੀਆਂ ਅੱਖਾਂ

ਜਿਹਨਾਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬਿਨ ਮੌਤੋਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਮਰਦਿਆਂ ਤੱਕਿਆ

ਇਹ ਮਾਨਵ ਆਪਣੀ ਹੀ ਜਾਤ ਦਾ ਅੱਜ ਬਣ ਗਿਆ ਵੈਰੀ

ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਦਿਆਂ ਤੱਕਿਆ

                       (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਨਿੱਕੀ ਨਿੱਕੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਦਿਲ ਤੇ ਲਾ ਬੈਠੇ

ਸਾਰਾ ਦਰਦ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦਾ ਝੋਲੀ ਵਿਚ ਪਾ ਬੈਠੇ

ਜਿੰਨਾਂ ਖਾਤਿਰ ਕਦੇ ਜਾਨ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਲਾਈ ਮੈਂ

ਉਹ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਗੈਰਾਂ ਦੇ ਡੇਰੇ ਜਾ ਬੈਠੇ

ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਲੋੜ ਪੈਣ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪਰਖ ਲਈਂ

ਵਕਤ ਆਉਣ ਤੇ ਉਹੀ ਦੋਸਤ ਢੇਰੀ ਢਾ ਬੈਠੇ

ਮੱਝ ਅੱਗੇ ਨਾ ਬੀਨ ਵਜਾਈਂ ਸਾਰੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ

ਗੀਤ ਪਿਆਰ ਦਾ ਉਹਦੇ ਮੂਹਰੇ ਐਵੇਂ ਗਾ ਬੈਠੇ

ਸਫਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜਿਥੋਂ ਦੁਨੀਆਂ ਜਿੱਤਣ ਦਾ

ਹੰਭ ਹਾਰ ਕੇ ਉਸੇ ਹੀ ਚੌਖਟ ਤੇ ਆ ਬੈਠੇ

                              (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਦਮ ਜਦ ਡਗਮਗਾਏ ਤਾਂ ਸਹਾਰੇ ਭਾਲਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਇਹਨਾਂ ਤਪਦੇ ਥਲਾਂ 'ਚੋਂ ਵੀ ਨਜ਼ਾਰੇ ਭਾਲਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਹਨੇਰਾ ਵਧ ਰਿਹਾ ਹੈ ਵਕਤ ਨੂੰ ਅੱਜ ਲੋੜ ਚਾਨਣ ਦੀ

ਕੋਈ ਚੰਦ ਜੇ ਨਾ ਲੱਭਿਆ ਤਾਂ ਸਿਤਾਰੇ ਭਾਲਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਜ਼ਮਾਨੇ ਜਦ ਵੀ ਪੁੱਛਿਆ ਤੁਰ ਗਏ ਪ੍ਰਦੇਸੀਆਂ ਬਾਰੇ

ਭਰੇ ਸਿਰਨਾਵਿਆਂ ਦੇ ਜੋ ਪਿਟਾਰੇ ਭਾਲਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਸਾਗਰਾਂ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਗੂੜ੍ਹੀ

ਮਗਰ ਮਹਿਫੂਜ਼ ਥਾਵਾਂ ਲਈ ਕਿਨਾਰੇ ਭਾਲਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਸੁਲਗਦੀ ਜੋ ਦਿਲਾਂ ਅੰਦਰ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਚਿਣਗ ਯਾਰੋ

ਕਿਤੇ ਸ਼ੀਤਲ ਨਾ  ਹੋ ਜਾਏ  ਸ਼ਰਾਰੇ ਭਾਲਦੇ ਰਹਿਣਾ

                                (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਬਹੁਤ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਖੋਟ, ਭਰੋਸਾ ਕੋਈ ਨਾ

ਹਮਦਰਦੀ ਦੀ ਤੋਟ, ਭਰੋਸਾ ਕੋਈ ਨਾ

ਦੁਨੀਆਂ ਵੱਸਦੀ ਰੱਸਦੀ ਢੇਰ ਬਾਰੂਦਾਂ ਤੇ

ਬਾਂਦਰ ਹੱਥ ਰਿਮੋਟ ,ਭਰੋਸਾ ਕੋਈ ਨਾ

ਡਾਕੂ,ਗੁੰਡੇ,ਕਾਤਿਲ ਖੁੱਲੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ

ਸਭ ਨੂੰ ਖੁੱਲੀ ਛੋਟ, ਭਰੋਸਾ ਕੋਈ ਨਾ

ਜੰਗਲ ਦੇ ਵਿਚ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਮਨ ਡਰਿਆ ਹੈ

ਆਲ੍ਹਣਿਆਂ ਵਿਚ ਬੋਟ, ਭਰੋਸਾ ਕੋਈ ਨਾ

ਇਕ ਲੀਡਰ ਨੇ ਜਿੱਤਣਾ ਬਾਕੀ ਹਾਰਨਗੇ

ਕੀਹਦੀ ਕੀਹਨੂੰ ਵੋਟ,ਭਰੋਸਾ ਕੋਈ ਨਾ

ਪੱਥਰ ਵੱਜਿਆ ਬੇਗਾਨੇ ਦਾ ਜ਼ਰ ਲੈਂਦੇ

ਆਪਣਿਆਂ ਦੀ ਚੋਟ,ਭਰੋਸਾ ਕੋਈ ਨਾ

ਹਰ ਕੋਨੇ ਵਿਚ ਡੰਕਾ ਵੱਜੇ ਸਿਆਸਤ ਦਾ

ਅਫਸਰੀਆਂ ਨਾ ਘੋਟ,ਭਰੋਸਾ ਕੋਈ ਨਾ

ਉਲਝ ਗਈ ਹੈ ਤਾਣੀ ਢਾਂਚਾ ਵਿਗੜ ਗਿਆ

ਕਦ ਆਊਗਾ ਲੋਟ,ਭਰੋਸਾ ਕੋਈ ਨਾ

                                     (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉਹ ਜੇਕਰ ਬਾਵਫਾ ਹੁੰਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਸੀ
ਮੇਰੀ ਤਕਦੀਰ ਦਾ ਫਿਰ ਤਾਂ ਸਿਤਾਰਾ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਸੀ

ਮੇਰੇ ਸਾਹਵੇਂ ਕੋਈ ਸੋਨੇ ਤਰਾਂ ਭਾਵੇਂ ਚਮਕ ਜਾਂਦਾ
ਬਿਨਾਂ ਉਸਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਪਿਆਰਾ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਸੀ

ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਕਿਤੇ ਮੌਸਮ ਅਗਰ ਇਹ ਰੁਖ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ
ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਦਾ ਕਿਨਾਰਾ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਸੀ

ਚਿਣਗ ਕੋਈ ਸੁਲਗ ਜਾਂਦੀ ਇਸ਼ਕ ਬੇਮੌਤ ਨਾ ਮਰਦਾ
ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਾ ‘ਚ ਫਿਰ ਜਗਦਾ ਸ਼ਰਾਰਾ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਸੀ

ਮੇਰੇ ਅਰਮਾਨ ਜੇ ਔਝੜ ਜਿਹੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਨਾ ਪੈਂਦੇ
ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ‘ਚ ਸੱਧਰਾਂ ਦਾ ਪਿਟਾਰਾ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਸੀ

ਤੇਰੇ ਕੋਲੇ ਜੇ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਕਿਤੇ ਹਥਿਆਰ ਠੱਗੀ ਦੇ
ਤਾਂ ਫਿਰ ਜਿੱਤਾਂ ਤੇ ਹਾਰਾਂ ਦਾ ਨਤਾਰਾ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਸੀ

                                (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਗੁੱਸਾ ,ਡਰ,ਪਛਤਾਵਾ ਤੇ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ
ਦੂਰ ਤੀਕਰ ਦਿੱਸਦੀਆਂ ਵੀਰਾਨੀਆਂ

ਵਾਂਗ ਸੂਲਾਂ ਚੁਭ ਰਹੀ ਵਗਦੀ ਹਵਾ
ਮੌਸਮਾਂ ਵਿਚ ਅਜ਼ਬ ਨੇ ਸ਼ੈਤਾਨੀਆਂ

ਫੁੱਲ ਵਿਛਾਏ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ
ਸਾਡੇ ਹਿੱਸੇ ਕੰਡੇ ਕਿਉਂ ਹੈਰਾਨੀਆਂ

ਗੈਰਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਤੱਕਦੀਆਂ
ਜੂੰਹਾਂ ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਬੇਗਾਨੀਆਂ

ਬਿਨ ਕਸੂਰੋਂ ਦੋਸ਼ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਮੜ੍ਹੇ
ਮੈਂ ਸਜ਼ਾਵਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਪ੍ਰਵਾਨੀਆਂ

                          (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਤੇਰੇ ਗਲ ਜੋ ਪੈ ਗਿਆ ਪਊ ਵਜਾਉਣਾ ਢੋਲ

ਬਸਰ ਕਰਨ ਲਈ ਜਿੰਦਗੀ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਘੋਲ

ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਕੌੜਾ ਕਰਦੇ ਲੋਕ

ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਬੋਲਦੇ ਇਸ ‘ਚੋਂ ਮੰਦੇ ਬੋਲ

ਵਿਹਲੇ ਰਹਿਣਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹਰ ਬੰਦੇ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ

ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਬੇਕਾਰ ਹੈ ਇਹ ਜੀਵਨ ਅਨਮੋਲ

ਸੱਚਾ ਵਣਜ ਵਿਪਾਰ ਹੀ ਫਿਰ ਦੇਵੇਗਾ ਲਾਭ

ਹੱਟ ਤੇ ਬਹਿਕੇ ਤੋਲੀਏ ਪੂਰਾ ਜੇਕਰ ਤੋਲ

ਸਾਗਰ ਛੱਲਾਂ ਉਠਦੀਆਂ ਰਹਿਣਾ ਪੈਣਾ ਸ਼ਾਤ

ਬੇੜੀ ਉਸਦੀ ਡੁਬਦੀ ਜਿਹੜਾ ਜਾਵੇ ਡੋਲ

ਘੁੰਮ ਘੁੰਮਾ ਕੇ ਆਦਮੀ ਪਹੁੰਚੇ ਸਿਵਿਆਂ ਵਿਚ

ਤਾਹੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਆਖਦੇ ਇਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਗੋਲ

                     (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੋਈਆਂ ਰੁੱਸਵਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ 

 ਕੀਤੀਆਂ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਬੇਵਫਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ

ਆਪਣੇ ਹੀ ਦਿਲ ਤੇ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਹੰਢਾ ਲਈਆਂ

 ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਜੋ ਪਰਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ

ਜਿੰਦਗੀ ‘ਚ ਐਸ਼ਾਂ ਤੇ ਅਰਾਮ ਜਿਹੜਾ ਮਾਣਿਆ

 ਵੱਡਿਆਂ ਜੋ ਕੀਤੀਆਂ ਕਮਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ

ਸੋਨੇ ਰੰਗੇ ਪਲ ਤੇ ਰੰਗੀਨ ਜਿਹੀਆਂ ਘੜੀਆਂ

 ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਜੋ ਗਵਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ

ਬਾਗ ਵਿਚ ਮਾਲੀਆਂ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਤਾਂ ਸੀ ਮਗਰ

 ਧੁੱਪਾਂ ਨੇ ਜੋ ਡਾਲੀਆਂ  ਸੁਕਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ

ਫੈਸਲੇ ਉਡੀਕਦਿਆਂ ਮੁੱਦਤਾਂ ਜੋ ਬੀਤੀਆਂ

 ਕੋਰਟਾਂ ‘ਚ ਜੁੱਤੀਆਂ ਘਸਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ

ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਸਿਲਾ ਇਹੋ ਮਿਲਿਆ

 ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੋਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਵਾਈਆਂ ਸਭ ਯਾਦ ਨੇ

                  (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਖਤਰੇ ਬੜੇ ਨੇ ਮੋਰਚੇ  ਬੰਕਰ ਬਣਾ ਲਈਏ

ਅਪਣੀ ਹਿਫਾਜਤ ਲਈ ਕੋਈ ਖੰਜਰ ਬਣਾ ਲਈਏ

ਮਿਲਣਾ ਨਹੀਂ ਸਕੂਨ ਹੁਣ ਪੂਜਾ ਸਥਾਨ ਤੇ

ਆਪਣੇ ਜਿਹਨ ਵਿਚ ਹੀ ਮੰਦਿਰ ਬਣਾ ਲਈਏ

ਕਿਧਰੇ ਨਹੀਂ ਜੇ ਹੋਰ ਜਾਣਾ  ਕਿਤੇ ਅਸੀਂ

ਘਰ ਨੂੰ  ਹੀ ਇਕ ਦਿਲਕਸ਼ ਜਿਹਾ ਮੰਜ਼ਰ ਬਣਾ ਲਈਏ

ਖਿੜਨੇ ਨਹੀਂ ਏਥੇ  ਕੋਈ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਨਾ ਸਹੀ

ਦਿਲ ਦੀ ਧਰਤ ਨੂੰ ਕਾਸਤੋਂ ਬੰਜਰ ਬਣਾ ਲਈਏ

ਦਿੱਤੀ ਨਾ ਪੇਸ਼ ਜਾਣ ਜਦ ਕਾਲੇ ਹਨੇਰਿਆਂ

 ਜਗਦੀ ਜੋਤ ਇਕ ਆਪਣੇ ਮਨਾ ਅੰਦਰ ਬਣਾ ਲਈਏ

                         (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੂਰਜ ਹੋਇਆ ਚਾਨਣ

ਕਿਰਨਾਂ ਵਿਚ ਪਰੋਇਆ ਚਾਨਣ

ਰਾਤ ਹਨੇਰੀ ਖਤਮ ਜਾ ਹੋਈ

ਬੂਹੇ ਆਣ ਖਲੋਇਆ ਚਾਨਣ

ਫੈਲੇ ਵਿੱਦਿਆ ਚਾਨਣ ਹੋਇ

ਅੱਖਰਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਹੋਇਆ ਚਾਨਣ

ਉਸਦੇ ਵਿਹੜੇ ਚਾਨਣ ਖਿੜਨਾ

ਜਿਸ ਰੂਹ ਅੰਦਰ ਬੋਇਆ ਚਾਨਣ

ਜਦ ਅੰਬਰ ਵਿਚ ਬੱਦਲ ਛਾਏ

ਵਿਰਲਾਂ ਥਾਣੀਂ ਚੋਇਆ ਚਾਨਣ

ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਹਾਕਮ ਨੰਗਾ ਹੋਇਆ

ਜਦ ਵੀ ਓਸ ਲਕੋਇਆ ਚਾਨਣ

ਨ੍ਹੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਕਾਹਤੋਂ ਡਰੀਏ

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਨਰੋਇਆ ਚਾਨਣ

             (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)