ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜਦ ਵੀ ਉਸਦਾ ਖਤ ਪੜ੍ਹਿਆ ਪਛਤਾਏ ਹਾਂ

ਹਾਏ ਕਿਹੜੀ ਰੁੱਤੇ ਓਹਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਏ ਹਾਂ

 ਸਫਰ ਅਨੋਖਾ ਰਸਤੇ ਵਿੰਗੇ ਟੇਢੇ ਸੀ

ਤਾਂ ਹੀ ਪੈਰੀਂ  ਛਾਲੇ ਅਤੇ ਤਿਹਾਏ ਹਾਂ

ਫੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਲੜ ਜੇਕਰ ਖੁਦਗਰਜ਼ੀ ਦਾ

ਇਹ ਨਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸਮਿਆਂ ਬੜੇ ਸਤਾਏ ਹਾਂ

ਪਰਖਣਗੇ ਜਰਵਾਣੇ ‘ਕੱਲਾ ਕਰ ਕਰ ਕੇ

ਏਸੇ ਖਾਤਿਰ ਲਾਈਨਾਂ ਵਿਚ ਲਗਾਏ ਹਾਂ

ਸੋਹਲੇ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨਿੱਤ ਹਰਿਆਲੀ ਦੇ

ਲੇਕਿਨ ਰੁੱਤਾਂ  ਕੜਬਾਂ ਵਾਂਗ ਸੁਕਾਏ ਹਾਂ

ਕਦ ਸੁਲਝੇਗਾ ਤਾਣਾ ਜਿਹੜਾ ਉਲਝ ਗਿਆ

ਬਸ ਇਹਨਾਂ ਹੀ ਫਿਕਰਾਂ  ਮਾਰ ਮੁਕਾਏ ਹਾਂ

                  (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)