ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਹੋਈ ਜਾਨੇ ਆਂ
ਐਥੋਂ ਓਥੇ ਮਿੱਟੀ ਢੋਈ ਜਾਨੇ ਆਂ
ਦਰਿਆਵਾਂ ਨੇ ਆਖਰ ਵਗਣਾ ਹੇਠਾਂ ਨੂੰ
ਕਾਹਤੋਂ ਪੁੱਠੀ ਚੱਕੀ ਝੋਈ ਜਾਨੇ ਆਂ
ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਏਦਾਂ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ
ਦਾਗ਼ ਨਾ ਲੱਥੇ ਦਾਮਨ ਧੋਈ ਜਾਨੇ ਆਂ
ਰਿੜ੍ਹ ਕੇ ਆਉਣਗੇ ਪੱਥਰ ਜਦੋਂ ਪਹਾੜਾਂ ਤੋਂ
ਮਿੱਧ ਜਾਣੀ ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਗੋਈ ਜਾਨੇ ਆਂ
ਜੋ ਨਿਰਧਨ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵੀ ਸਾਰ ਲਵੋ
ਹੁੰਦੇ ਸੁੰਦੇ ਸਭ ਕੁਝ ਰੋਈ ਜਾਨੇ ਆਂ
ਯਾਦ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜਦ ਆਵੇ ਬਰਸਾਤ ਸਮੇਂ
ਕੱਚੇ ਕੋਠੇ ਵਾਂਗੂੰ ਚੋਈ ਜਾਨੇ ਆਂ
(ਬਲ
ਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
ਰਹਿਣ ਲਈ ਨਾ ਬਚੀਆਂ ਥਾਵਾਂ
ਨਾ ਹੀ ਮਾਨਣ ਖਾਤਰ ਛਾਵਾਂ
ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਨੇ ਏਥੇ ਯਾਰੋ,
ਕੁੜੀਆਂ, ਚਿੜੀਆਂ ਨਾਲੇ ਮਾਵਾਂ
ਏਦਾਂ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਬਣੇ ਨੇ
ਘੁੱਗੀ ਘੇਰ ਲਈ ਹੈ ਕਾਵਾਂ
ਦੁਨੀਆ ਅਜਬ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਪੇ
ਦਮ ਹੈ ਤੋੜ ਮੁਕਾਇਆ ਚਾਵਾਂ
ਚੌਗਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਰਹੀ ਨਾ ਠੰਢਕ
ਵਗਣ ਸਦਾ ਹੀ ਗਰਮ ਹਵਾਵਾਂ
ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਹੈ ਹੋਇਆ ਦਾਮਨ
ਕਿੱਦਾਂ ਟਾਕੀ-ਟੱਲਾ ਲਾਵਾਂ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਨਾਵਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ,
ਉਹਨਾਂ ਅੰਦਰ ਦਰਜ ਕੁਝ ਰਚਨਾਵਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ।
ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਖੇਤੀ ਅੰਦੋਲਨ ਸੀ ਜਦੋਂ ਭਖਦਾ ਪਿਆ,
ਓਥੇ ਡਟੀਆਂ ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਮਾਵਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ।
ਬਹੁਤੇ ਲੋਕੀਂ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਸੱਚ ਹੀ ਤਾਂ ਕਹਿ ਗਏ,
ਤੁਰ ਗਏ ਭਾਈਆਂ ਤੋਂ ਭੱਜੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ।
ਛਾਅ ਗਏ ਜੋ ਅੰਬਰੀਂ ਧਰਤੀ ਤੇ ਛਹਿਬਰ ਲਾ ਗਏ,
ਉਹਨਾਂ ਕਾਲੇ ਬੱਦਲਾਂ ਤੇ ਘਟਾਵਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ।
ਸੀਨੇ ਅੰਦਰ ਦੱਬ ਕੇ ਜੋ ਮਰ ਗਈਆਂ ਨੇ ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ,
ਅਧੂਰੀਆਂ ਉਹ ਸੱਧਰਾਂ ਤੇ ਚਾਵਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ।
ਬਣ ਗਈਆਂ ਸੜਕਾਂ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਪੱਕੀਆਂ ਤੇ ਚੌੜੀਆਂ,
ਬਾਲਪਨ ਵੇਲੇ ਉਹ ਕੱਚੇ ਰਾਹਵਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ।
ਕਿੱਥੋਂ ਤੁਰੇ ਤੇ ਕਿੱਥੋਂ ਤੀਕਰ ਆ ਗਏ ਹਾਂ ਤੁਰਦਿਆਂ,
ਯਾਦਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮਨਫੀ ਹੋਈਆਂ ਥਾਵਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ।
ਮੁੱਕੇ ਪਾਣੀ ਸੜ ਗਏ ਜੰਗਲ ਦਾ ਗਾਈਏ ਮਰਸੀਆ,
ਲੇਕਿਨ ਬਚੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਕਰੋ ।
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
