ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮੰਜ਼ਿਲ ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਮਿਲੇ ਨਾ ਰਾਹੀਆਂ ਦੇ ਨਾ ਰਾਹ ਮੁਕਦੇ ਨੇ

ਸਿਰੜੀ ਬੰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਧਰਤੀ-ਅੰਬਰ ਗਾਹ ਮੁਕਦੇ ਨੇ

ਉਂਝ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਵਕਤ ਤੋਂ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਮੌਤ ਸਮੇਂ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਉਸਦੇ  ਰਹਿੰਦੇ ਖੂੰਹਦੇ ਸਾਹ ਮੁਕਦੇ ਨੇ

ਟੁੱਟੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਕੀਚਰ ਤੋਂ  ਸੰਭਲ ਕੇ ਹੀ ਲੰਘਣਾ  ਪੈਣਾ
ਚਲਦੀ ਰਹੇ ਘੜੀ ਦੀ ਸੂਈ ਜੀਵਨ ਦੇ ਪਲ ਧਾਹ ਮੁਕਦੇ ਨੇ

ਜਦ ਵੀ ਕੋਈ ਘੋਰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਕੋਮਲ ਭਾਵ ਵਿਅਕਤੀ ਓਦੋਂ ਵੀ ਸਾਰਾ ਗ਼ਮ ਖਾਹ ਮੁਕਦੇ ਨੇ 

ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਅੱਧਵਾਟੇ ਹੀ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਸਾਕ ਸਬੰਧੀ
ਓਦੋਂ ਵੀ ਤਾਂ ਠੁੰਮਣਾ ਦਿੰਦੇ ਕਈ ਵਸੀਲੇ  ਵਾਹ ਮੁਕਦੇ ਨੇ

ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਮੰਜਾ ਮੱਲੀ ਰੱਖਿਆ
ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਉਹ ਛਾ ਜਾਂਦੇ ਜੋ ਇੱਕੋ ਵਾਰੀ ਠਾਹ ਮੁਕਦੇ ਨੇ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)