ਗ਼ਜ਼ਲ

ਬਦਰੰਗੀਆਂ ਬਦਨੀਤੀਆਂ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆਂ
ਹਿੰਮਤਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਹ ਹਾਰੀਆਂ

ਬੱਦਲਾਂ ਨੇ ਕੀ ਪਤਾ ਕਦ ਵਰਸਣਾ
ਚੱਲ ਆਪਾਂ ਬੀਜ ਲਈਏ ਕਿਆਰੀਆਂ

ਐਸੀਆਂ ਕੁਝ ਸੱਧਰਾਂ ਵੀ ਗੁੰਮ ਨੇ
ਲੱਗੀਆਂ ਜੋ ਜਾਨ ਤੋਂ ਵੀ ਪਿਆਰੀਆਂ

ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ ਸੈਨਤਾਂ ਇਹ ਕਾਸਤੋਂ
ਨਿੱਤ ਜਿੰਨਾ ਨੇ ਭਰਨੀਆਂ ਉਡਾਰੀਆਂ

ਉਲਝਣਾਂ ਹੀ ਉਲਝਣਾਂ ਹੈ ਜਿੰਦਗੀ
ਨਾ ਕਿਸੇ  ਇਹ ਗੁੰਝਲਾਂ ਸੰਵਾਰੀਆਂ

ਵਕਤ ਹੈ ਰਫਤਾਰ ਚੱਲਦਾ ਆਪਣੀ
ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਤੇ ਲਹਿੰਦੀਆਂ ਅਸਵਾਰੀਆਂ

ਰਾਹ ਜਿਹੜੇ ਸੱਚ ਵਾਲਾ ਭਾਲਦੇ
ਚੋਟਾਂ ਖਾ ਕੇ ਬਹਿ ਗਏ ਕਰਾਰੀਆਂ

                      (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਭਗਵਾਨ ਬਥੇਰੇ
ਖਾੜੇ ਵਿਚ ਭਲਵਾਨ ਬਥੇਰੇ

ਨਿੱਤ ਰੈਲੀਆਂ ਜਲਸੇ ਦੇਖੋ
ਚੌਧਰ ਲਈ ਘਮਸਾਨ ਬਥੇਰੇ

ਜਨਤਾ ਭਾਵੇਂ ਭੁੱਖੀ ਮਰਦੀ
ਕੁਰਸੀ ਲਈ ਵਰਦਾਨ ਬਥੇਰੇ

ਭੇਡਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਸਾਰੇ ਮੰਨਣ
ਰਾਜੇ ਦੇ ਫਰਮਾਨ ਬਥੇਰੇ

ਜੋਕਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਖੂਨ ਚੂਸਦੇ
ਲੀਡਰ ਤੇ ਧੰਨਵਾਨ ਬਥੇਰੇ

ਹਾਕਮ ਦੀ ਗਿੱਚੀ ਜਾ ਫੜੀਏ
ਪਰ ਰਾਖੇ ਦਰਬਾਨ ਬਥੇਰੇ

ਸੜਕਾਂ ਉਤੇ ਰੋਜ਼ ਹਾਦਸੇ
ਲਾਸ਼ਾਂ ਲਈ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਬਥੇਰੇ

ਕਰਜ਼ਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਫਾਹਾ ਲੈਂਦੇ
ਏਦਾਂ ਦੇ ਕਿਰਸਾਨ ਬਥੇਰੇ

ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਮਰਦੇ
ਸਿਰੜੀ ਨੇ ਇਨਸਾਨ ਬਥੇਰੇ

            (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮਿਰੇ ਲਫਜ਼ਾਂ ਚੋਂ ਅੱਜ ਕੱਲ ਚੰਦ ਤਾਰੇ ਵੀ ਗੁਆਚੇ ਨੇ
ਕਿ ਫੁੱਲ ਕਲੀਆਂ ਹਰੇ ਪੱਤੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਵੀ ਗੁਆਚੇ ਨੇ

ਜਦੋਂ ਸੀ ਪਰਬਤਾਂ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਸੀ ਮੈਂ ਸ਼ੂਕਦਾ ਦਰਿਆ
ਥਲਾਂ ਵਿਚ ਵੇਖਿਆ ਆ ਕੇ ਕਿਨਾਰੇ ਵੀ ਗੁਆਚੇ ਨੇ

ਬੜੇ ਹੀ ਤੇਜ ਕਦਮੀ ਮੈਂ ਜਿੰਨਾਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਤੁਰਿਆ ਸੀ
ਮਿਲੇ ਜੋ ਰਸਤਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇਸ਼ਾਰੇ ਵੀ ਗੁਆਚੇ ਨੇ

ਮਿਰੇ ਚਾਰੋਂ ਤਰਫ ਅੱਜ ਵਗਦੀਆਂ ਨੇ ਤੱਤੀਆਂ ਪੌਣਾਂ
ਚਮਨ ਚੋ ਤਿਤਲੀਆਂ, ਭੰਵਰੇ ਇਹ ਸਾਰੇ ਵੀ ਗੁਆਚੇ ਨੇ

ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਆਖਦੇ ਸੀ ਆਜ਼ਮਾ ਲੈਣਾ ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ
ਜਰਾ ਭੀੜਾਂ ਜਦੋਂ ਪਈਆਂ, ਸਹਾਰੇ ਵੀ ਗੁਆਚੇ ਨੇ

ਬੜਾ ਹੀ ਲਾਮ ਲਸ਼ਕਰ ਹੈ ਬੜੇ ਹਥਿਆਰ ਨੇ ਤਿੱਖੇ
ਸਦਾ ਜੰਗਾਂ 'ਚ ਮਾਵਾਂ ਦੇ ਦੁਲਾਰੇ ਵੀ ਗੁਆਚੇ ਨੇ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)A

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਆਪਣੇ ਤਪਦੇ ਹਿਰਦੇ ਅੰਦਰ ,ਕੋਈ ਰੀਝ ਵਸਾਈ ਰੱਖੀਂ
ਜਦ ਵੀ ਆਈਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ,ਜੁਗਨੂੰ ਤਲੀ ਟਿਕਾਈ ਰੱਖੀਂ

ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਚੰਦਰੀਆਂ ਵਾਵਾਂ,ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਧੂੜ ਉਡਾਈ
ਜੇਰਾ ਤਕੜਾ ਕਰਕੇ ਫਿਰ ਵੀ ,ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਤਕੜਾਈ ਰੱਖੀਂ

ਬੰਦ ਪਿਆ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਚਿਰ ਤੋਂ,ਆਹਟ ਤਾਈਂ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਜੋ
ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦਾ ਤਖਤਾ,ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਹਿਲਾਈ ਰੱਖੀਂ

ਤਾਂਘ ਬੜੀ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਤੇਰੀ,ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਘੁੰਮੇਂ ਗਾਵੇਂ
ਪੱਥਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਤੂੰ,ਕੁਝ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਖਿੜਾਈ ਰੱਖੀਂ

ਬਹੁਤੀ ਵਾਰੀ ਬੰਦੇ ਤਾਈਂ,ਆਪਣਿਆਂ ਤੋਂ ਖਤਰਾ ਹੁੰਦੈ
ਤਨ ਦੇ ਫੱਟ ਦੀ ਗੌਰ ਕਰੀਂ ਨਾ,ਚੈਨ ਸਕੂਨ ਬਚਾਈ ਰੱਖੀਂ

ਮੀਨਾਰਾਂ ਦੇ ਉੱਚੇ ਗੁੰਬਦ,ਤੱਕਣਾ ਪੈਂਦਾ ਉਪਰ ਵੱਲ ਨੂੰ
ਨੀਵੇਂ ਵੱਲ ਵੀ ਝਾਕ ਜਰਾ ਤੂੰ,ਦਿਲ ਦਾ ਮਹਿਲ ਸਜਾਈ ਰੱਖੀਂ

ਬਾਹਰ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ,ਚੰਦ ਸਿਤਾਰੇ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ
ਆਪਣੇ ਹੀ ਬਲਬੂਤੇ ਉੱਤੇ,ਨ੍ਹੇਰੇ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਰੱਖੀਂ

                                (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਬਾਹਰੋਂ ਦਿਸਦੇ ਸ਼ਾਂਤ ਸੁਭਾ ਦੇ,ਅੰਦਰ ਹਰ ਵੇਲੇ ਤੂਫਾਨ
ਰੂਹ ਦਾ ਪੰਛੀ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਇਆ,ਤੜਫੇ ਖੰਭਾਂ ਹੇਠ ਉਡਾਨ

ਸਾਰੇ ਬੰਦੇ ਇਕ ਬਰਾਬਰ,ਊਚ ਨੀਚ ਨਾ ਕੋਈ ਏਥੇ
ਇਹੀ ਹੋਕਾ ਦਿੰਦੇ ਚਾਰੇ,ਬਾਈਬਲ ਗੀਤਾ ਗ੍ਰੰਥ ਕੁਰਾਨ

ਜਿਥੋਂ ਮਿਲਦਾ ਉਥੋਂ ਲੈ ਲੋ,ਪਰ ਹਾਉਮੇ ਨੂੰ ਛਡਣਾ ਪੈਣਾ
ਪੈਸੇ ਵਾਂਗੂ ਘਟਦਾ ਨਹੀਂ ਇਹ, ਵੰਡਿਆਂ ਵਧਦਾ ਹੋਰ ਗਿਆਨ

ਸਹਿਜ ਦਾ ਮਾਦਾ ਮਨਫੀ ਹੋਇਆ,ਬੇਤਹਾਸ਼ਾ ਹਰ ਕੋਈ ਦੌੜੇ
ਸੜਕਾਂ ਉਤੇ ਰੋਜ ਹਾਦਸੇ,ਆਉਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਨਿੱਤ ਮਕਾਨ

ਖਾਦਾਂ ਬੀਜਾਂ ਨੇ ਉਲਝਾਇਆ,ਫਸਲਾਂ ਉਤੇ ਜ਼ਹਿਰਾਂ ਛਿੜਕੇ
ਰੋਮ ਰੋਮ ਕਰਜਾਈ ਇਸਦਾ, ਸੁਖੀ  ਬੜਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿਰਸਾਨ

ਵਿੱਦਿਆ ਕਾਹਦੀ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਲਈ,ਬੰਦਾ ਬਣਿਆ ਫਿਰੇ ਮਸ਼ੀਨ
ਕਾਸ਼ ਕਿ ਬੰਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਗੇ ,ਸੁੱਤਾ ਹੋਇਆ ਵੀ ਇਨਸਾਨ  

                      (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਰੇਤ ਦੇ ਮਹਿਲ ਬਣਾਈ ਚੱਲ
ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਢਾਈ ਚੱਲ...

ਪੱਲੇ ਭਾਵੇਂ ਕੱਖ ਨਹੀਂ
ਥੁੱਕੀਂ ਵੜੇ ਪਕਾਈ ਚੱਲ

ਫੋਕੀ ਵਾਹ ਵਾਹ ਖੱਟਣ ਲਈ
ਝੁੱਗਾ ਚੌੜ ਕਰਾਈ ਚੱਲ

ਝੂਠੇ ਵਾਅਦੇ ਕਰ ਕਰ ਕੇ
ਸਭ ਦਾ ਦਿਲ ਬਹਿਲਾਈ ਚੱਲ

ਵਿਚ ਸਿਆਸਤ ਹਿੱਸਾ ਲੈ
ਜਨਤਾ ਲੁੱਟ ਕੇ ਖਾਈ ਚੱਲ

ਬਾਬੇ ਕਰਦੇ ਐਸ਼ ਬੜੀ
ਤੂੰ ਵੀ ਅਲਖ ਜਗਾਈ ਚੱਲ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਨਿੱਤ ਡੂੰਘੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਜਿੰਨਾ ਤਰੀਆਂ ਨੇ
ਉਹਨਾ ਕੋਲੋਂ ਸਦਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਡਰੀਆਂ ਨੇ

ਜਦ ਸਕੂਨ ਦੀ ਨੀਂਦ ਪਈ ਫਿਰ ਦੇਖਾਂਗੇ
ਸਾਡੇ ਖਾਬਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਕੁਝ 'ਕੁ ਪਰੀਆਂ ਨੇ

ਕਿੰਨੇ ਝੱਖੜ ਝੁਲਦੇ ਇਹਨੇ ਦੇਖ ਲਏ
ਪੱਤੀਆਂ ਇਸ ਬਿਰਖ ਦੀਆਂ ਤਾਂ ਵੀ ਹਰੀਆਂ ਨੇ

ਆਉ ਕੋਈ ਸਬੂਤ ਦਿਉ ਸ਼ਰਤਾਂ ਜਿੱਤੋ
ਸਾਡੇ ਜਿੰਨੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਜਿਸਨੇ ਜਰੀਆਂ ਨੇ

ਬਰਸਾਤਾਂ ਵਿਚ ਤੁਰਨ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਵੀ ਦੇਖੋ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਅੱਖੀਆਂ ਭਰੀਆਂ ਨੇ

ਦੁਸ਼ਮਣ ਆਪਣੇ ਛੇਤੀ ਬਹੁਤ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ
ਗੱਲਾਂ ਜਿਹੜੇ ਕਰਦੇ ਖਰੀਆਂ ਖਰੀਆਂ ਨੇ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਬਣ ਗਏ ਹਾਂ ਬੰਦੇ ਬੀਬੇ,ਭੁੱਲ ਕੇ ਖਰਮਸਤੀਆਂ
ਦੌਰ ਹੈ ਲਾਚਾਰੀਆਂ ਦਾ, ਲਾਪਤਾ ਨੇ ਮਸਤੀਆਂ

ਆਬ ਸੀ ਏਥੇ ਕਦੇ ਵੀ ,ਕਰ ਰਹੇ ਮੰਜ਼ਿਰ ਬਿਆਨ,
ਫੋਟੋਆਂ ਤੇ ਛਪ ਰਹੇ ਨੇ,ਰੇਤਾ ਟਿੱਬੇ ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ

ਏਹ ਜ਼ਮੀਨਾ ਜੋ ਤੁਸਾਂ ਨੇ ਵੇਚ ਦਿੱਤੀਆਂ ਮਹਿੰਗੀਆਂ
ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਜੋ ਗਾਹਕ ਨੇ,ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇਹ ਸਸਤੀਆਂ

ਅੰਨੇਵਾਹ ਹੀ ਬਣ ਰਹੇ,ਅਸਮਾਨ ਛੂੰਹਦੇ ਬੰਗਲੇ
ਮਿਟ ਰਹੀਆ ਨੇ ਰੋਜ ਹੀ,ਇਹ ਝੁੱਗੀਆਂ ਤੇ ਬਸਤੀਆਂ

ਨਿੱਤ ਬੌਣਾ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ,ਆਦਮੀ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ
ਦਫਤਰਾਂ ਦੇ ਬਾਹਰ ਜੋ ਇਹ ਲਟਕ ਰਹੀਆਂ ਤਖਤੀਆਂ

ਖਾਧੀਆਂ ਕਸਮਾਂ ਜਿੰਨਾ ਕਿ ਬਦਲ ਦੇਈਏ ਸਿਲਸਿਲੇ
ਕਾਫਲੇ ਬਣ ਕੇ ਚਲੋ ਹੁਣ ਲੱਭੀਏ ਉਹ ਹਸਤੀਆਂ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਿਸੇ ਯਾਰ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ,ਬਣਕੇ ਮਸ਼ਾਲ ਆਇਆ
ਹੁਣ ਫੇਰ ਤੋਂ ਲੜਾਂਗੇ,ਦਿਲ ਨੂੰ ਉਬਾਲ ਆਇਆ

ਕਿਤੇ ਸ਼ੋਖੀਆਂ ਅਦਾਵਾਂ,ਕਿਤੇ ਕੋਸੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ
ਇਕੋ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਦਰ, ਮੌਸਮ ਕਮਾਲ ਆਇਆ

ਯੁੱਧਾਂ ਦੀ ਕਰ ਤਿਆਰੀ,ਭੁੱਲ ਜਾ ਸਮੇਂ ਪੁਰਾਣੇ
ਮੁੰਦਰੀ ਦੇ ਬਦਲੇ ਜਦ ਸੀ, ਉਸਦਾ ਰੁਮਾਲ ਆਇਆ

ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਮੌਕੇ ਥੋੜੇ, ਗਮ ਦੇ ਬੜੇ ਜਿਆਦਾ
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੰਡ ਲਵਾਂਗੇ, ਜੇਕਰ ਭਿਆਲ ਆਇਆ

ਫੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਮਗਰੋ ਆਖਿਰ, ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈਣੀ
ਪੱਤਝੜ ਦੇ ਤਿਨਕਿਆਂ ਨੂੰ, ਤਾਹੀਂ ਸੰਭਾਲ ਆਇਆ

ਸ਼ਾਇਦ ਹਰਾ ਲਵਾਂਗੇ ,ਇਸ ਆਖਰੀ ਸਿਤਮ ਨੂੰ
ਸੀਨੇ ਦਾ ਦਰਦ ਭਾਵੇਂ ,ਬਣਕੇ ਜੰਜਾਲ ਆਇਆ
                               (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਬੌਣਾ ਕੱਦ ਕਈ ਕਈ ਚਿਹਰੇ,ਬੰਦਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਏਦਾਂ ਚੱਲੇ
ਕੂੜ ਦੀ ਹੱਟ ਤੇ ਮਾਲ ਬਣਾਉਟੀ,ਧੰਦਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਏਦਾਂ ਚੱਲੇ

ਚੋਰੀ ਡਾਕੇ ਹੇਰਾਫੇਰੀ,ਰੇਪ ਕਤਲ ਤੇ ਕੀ ਕੀ ਕਰਦਾ
ਨਵੇਂ ਯੁੱਗ ਦਾ ਮਾਨਵ ਦੇਖੋ,ਗੰਦਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਏਦਾਂ ਚੱਲੇ

ਜੀਹਨੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਾਉਣਾ,ਗਾਂਧੀ ਵਾਲੇ ਨੋਟ ਦਿਖਾਓ
ਮਾੜਾ ਧਾੜਾ ਕਿੱਥੋਂ ਦੇਵੇ,ਚੰਦਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਏਦਾਂ ਚੱਲੇ

ਅਫਸਰ ਅਤੇ ਸਿਆਸੀ ਬੰਦੇ,ਤੀਜਾ ਗੁੰਡੇ ਨਾਲ ਰਲੇ ਨੇ
ਜਨਤਾ ਦੀ ਛਿੱਲ ਲਾਹੀ ਜਾਂਦੇ,ਰੰਦਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਏਦਾਂ ਚੱਲੇ

ਜੀਹਦੇ ਕੋਲ ਸ਼ਰਾਫਤ ਹੈਗੀ,ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੋ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੋ
ਇਹਦਾ ਮੁੱਲ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਪੈਣਾ,ਮੰਦਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਏਦਾਂ ਚੱਲੇ

ਅੰਨਦਾਤਾ ਕਰਜਾਈ ਹੋਇਆ,ਖੇਤੀ ਘਾਟੇਵੰਦਾ ਸੌਦਾ
ਇਹਦੇ ਤੋਂ ਨਾ ਖਹਿੜਾ ਛੁੱਟੇ,ਫੰਦਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਏਦਾਂ ਚੱਲੇ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮਸਾਂ ਦਿਲ ਰਾਸ ਆਇਆ ਸੀ,ਘਟਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ
ਦੁਬਾਰਾ ਚੈਨ ਜਾਏਗਾ,ਅਦਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

ਵਫਾ ਦਾ ਜੋਰ ਨਹੀਂ ਚਲਣਾ,ਜੁਦਾਈ ਫੇਰ ਜਿਤ ਜਾਣਾ
ਇਹ ਕਿੱਥੋਂ ਕੋਝੀਆਂ ਜਹੀਆਂ,ਬਲਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਾਂ ਨੇ ਸਾਂਭੇ ਸੀ, ਇਹ ਜੋ ਅਰਮਾਨ ਥੋੜੇ ਕੁ
ਉਹਨਾਂ ਵੀ ਰਾਖ ਹੋ ਜਾਣਾ,ਚਿਤਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

ਮਸਾਂ ਆਦੀ ਜਿਸਮ  ਹੋਇਆ,ਸੀ ਧੁੱਪਾਂ ਤੇ ਉਜਾੜਾਂ ਦਾ
ਇਹਨੂੰ ਹੁਣ ਸੇਕ ਲੱਗ ਜਾਣਾ,ਹਵਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

ਕਈ ਪਹਿਰੇ ਬਿਠਾਏ ਸੀ,ਮੇਰੇ ਰਸਤੇ 'ਚ ਗੌਤਮ ਨੇ
ਇਹ ਕਿਹੜੇ ਪਾਸਿਓਂ ਚੋਰੀ,ਇਛਾਵਾਂ ਫੇਰ ਆਈਆਂ ਨੇ

                                                 (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉੱਚੀ ਕਰੋ ਉਡਾਰੀ ਹੋਰ
ਰੱਖੋ ਜ਼ਰਾ ਤਿਆਰੀ ਹੋਰ

ਸ਼ੁੱਧ ਕਰ ਲਵੋ ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ
ਲੱਗਦੀ ਨਹੀਂ ਬਿਮਾਰੀ ਹੋਰ

ਵਾਰਿਸ ਵਾਂਗੂੰ ਹੀਰ ਲਿਖੇ ਜੋ
ਜੰਮਿਆ ਨਹੀਂ ਲਿਖਾਰੀ ਹੋਰ

ਆਪਣਿਆ ਦੇ ਤਾਅਨੇ ਸੁਣਕੇ
ਵੱਜਦੀ ਚੋਟ ਕਰਾਰੀ ਹੋਰ

ਜਿੱਥੇ ਹਾਕਮ ਜ਼ਾਲਮ ਹੋਵੇ
ਉਥੇ ਖੱਜਲ ਖੁਆਰੀ ਹੋਰ

ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਭਾਰ ਵਧ ਗਿਆ
ਕਰ ਦਿਉ ਬੰਦ ਉਸਾਰੀ ਹੋਰ

ਛੋਟੀ ਬਹਿਰ ਦੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਹੈ ਭਾਵੇਂ
ਤਾਂ ਵੀ ਲਗੇ ਪਿਆਰੀ ਹੋਰ

                        (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉਸਦਾ ਮਨ ਹੈ ਮੰਦਰ ਜੇਹਾ
ਪਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਖੰਡਰ ਜੇਹਾ

ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਕੋਸਾ ਪਾਣੀ
ਸਭ ਦੇ ਕੋਲ ਸਮੁੰਦਰ ਜੇਹਾ

ਮਨ ਦੀ ਗੁਫ਼ਾ 'ਚ ਬੜਾ ਹਨੇਰਾ
ਕਾਲ ਕੋਠੜੀ ਅੰਦਰ ਜੇਹਾ

ਉਡਣਾ ਤਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਚਾਹੇ
ਪਰ ਕੁਝ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਅੰਬਰ ਜੇਹਾ

  ਕ਼ਤਲ ਕਰੇ ਜੋ ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ
ਇਸ਼ਕ ਵੀ ਤਿੱਖੇ ਖੰਜ਼ਰ ਜੇਹਾ

 ਅਨਪੜ੍ਹ ਨੇਤਾ ਭਾਸ਼ਣ ਦੇਵੇ
ਲੱਗਦਾ ਨਿਰ੍ਹਾ ਕਲੰਦਰ ਜੇਹਾ

ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਝੂਠੇ ਵਾਅਦੇ
ਸਭ ਕੁਝ ਨਿਰਾ ਅਡੰਬਰ ਜੇਹਾ

                 (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਤਨਹਾਈ ਲੈ ਕੇ ਆਈ,ਦਰਦਾਂ ਦਾ ਤਾਣਾ ਬਾਣਾ
ਲੱਭਦਾ ਹੈ ਤੁਰ ਗਿਆਂ ਨੂੰ ,ਅੱਜ ਫੇਰ ਦਿਲ ਨਿਮਾਣਾ

ਕਿਹੋ ਜਹੀਆਂ ਨੇ ਰੁੱਤਾਂ, ਜੋ ਫੁਟ ਰਿਹਾ ਦੁਬਾਰਾ
ਉਹ ਜ਼ਖ਼ਮ ਤਾਂ ਦਫਨ ਸੀ,ਡੂੰਘਾ ਬੜਾ ਪੁਰਾਣਾ

ਕੱਲ ਰਾਤ ਕਿਸ ਦੀ ਬੀਤੀ,ਏਥੇ ਉਨੀਦਿਆਂ ਹੀ
ਬਿਸਤਰ ਤੇ ਸਿਲਵਟਾਂ ਨੇ,ਗਿੱਲਾ ਵੀ ਹੈ ਸਿਰ੍ਹਾਣਾ

ਬੜੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਜੋ ਬੈਠਾ,ਰੁੱਖ ਤੇ ਉਦਾਸ ਪੰਛੀ
ਉਸਨੂੰ ਅਕਾਸ਼ ਦੇਈਏ,ਜ਼ਰਾ ਸ਼ਾਖ ਨੂੰ ਹਿਲਾਣਾ

ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਸੁਣਕੇ ਸ਼ਾਇਦ,ਉਹ ਖ਼ਤ ਫੜੇ ਨਾ ਮੇਰਾ
ਬਿਨ ਬੋਲਿਆਂ ਹੀ ਉਸਨੂੰ,ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਇਹ ਫੜਾਣਾ

ਦਿਲ ਤਾਂ ਕਰੇ ਬਥੇਰਾ,ਚੱਲ ਵੇਚੀਏ ਉਦਾਸੀ
ਮੰਡੀ ਦੀ ਚਮਕ ਅੰਦਰ,ਇਸ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਵਟਾਣਾ

ਜਿਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਉਠਕੇ,ਭਰਨੇ ਦੋ ਚਾਰ ਹਾਉਕੇ
ਸੁੱਤਾ ਹੀ ਰਹਿਣ ਦੇਵੋ,ਨਹੀਂ ਲੋੜ ਨਾ ਜਗਾਣਾ

ਨਿੱਤ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿੱਦਾਂ,ਖੇਤਾ 'ਚ ਜਾ ਰਹਾਂ ਮੈਂ
ਹੁਣ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਗਲੀ ਤੋਂ,ਪਿੱਛਾ ਤਾਂ ਹੈ ਛੁਡਾਣਾ

ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਕੋਲੋ ਲੰਘਿਆਂ,ਅਕਸਰ ਹਰੇਕ ਸੋਚੇ
ਸਭ ਨੇ ਹੀ ਏਥੇ ਆਉਣਾ,ਇਹ ਆਖਰੀ ਟਿਕਾਣਾ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜਿਹੜੇ ਮੌਸਮ ਸੀ ਕਦੇ,ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਵਰਦਾਨ
ਅੱਜ ਨੇ ਅੱਗਾਂ ਵਰ੍ਹਦੀਆਂ, ਝੁਲਸ ਰਿਹਾ ਇਨਸਾਨ

ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਦੂਰ ਨਾ, ਢੂੰਡਣ ਕਿਧਰੇ ਹੋਰ
ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਵਿਚ ਬੰਦ ਹੈ,ਬੰਦੇ ਦਾ ਭਗਵਾਨ

ਪੁੱਤ ਨਾ ਡੱਕਾ ਤੋੜਦੇ,ਕੀਹਨੂੰ ਦੱਸੇ ਪੀੜ
ਕਿਸਮਤ ਉਤੇ ਝੂਰਦਾ,ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਕਿਸਾਨ

ਦੁੱਧ ਦਹੀਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲਗੇ,ਪੀਜ਼ੇ ਬਰਗਰ ਆਮ
ਦੇਖੋ ਕਿੱਦਾਂ ਰੁੜ ਗਏ,ਨਸ਼ਿਆਂ ਵਿਚ ਜਵਾਨ

ਪਾਣੀ ਹਵਾ ਪਲੀਤ ਹੈ,ਲਵੇ ਨਾ ਕੋਈ  ਸਾਰ
ਸੜਕ ਕਿਨਾਰੇ ਬਣ ਗਏ,ਥਾਂ ਥਾਂ ਕੂੜਾਦਾਨ

ਬੰਦਾ ਭਾਲੇ ਤੇਜੀਆਂ,ਵਧ ਗਈ ਰਫਤਾਰ
ਵਾਧੂ ਭੀੜਾਂ ਜੁੜਦੀਆਂ,ਮੱਚ ਰਿਹਾ ਘਮਸਾਨ

ਨੇਕੀ ਤੇ ਇਨਸਾਫ ਨੂੰ, ਛੱਡਗੇ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ
ਝੂਠ ਪਾਪ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ, ਹਰ ਥਾਂ ਤੇ ਪ੍ਰਧਾਨ

ਸੱਚ ਹੱਕ ਲਈ ਜੂਝਣਾ,ਹੋਈ ਪੁਰਾਣੀ ਰੀਤ
ਰੱਜ ਕੇ ਕੁਫਰਾਂ ਤੋਲੀਏ,ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਪ੍ਰਵਾਨ

                      (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਰਮਾਂ ਵਾਲਾ ਚੜ੍ਹਿਆਂ ਸੂਰਜ
ਕਿਰਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਮੜ੍ਹਿਆ ਸੂਰਜ

ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਵੀ ਖੇਡ ਨਿਰਾਲੇ
ਅੰਬਰ ਦੇ ਵਿਚ ਜੜਿਆ ਸੂਰਜ

ਕਿੰਨਾ ਉੱਚਾ ਕਿੰਨਾ ਤੱਤਾ
ਜਾਂਦਾ ਨਹੀ ਇਹ ਫੜ੍ਹਿਆ ਸੂਰਜ

ਪੋਹ ਮਾਘ ਵਿਚ ਠੰਡਾ ਲੱਗਦਾ
ਜੇਠ ਹਾੜ ਵਿਚ ਸੜਿਆ ਸੂਰਜ

ਤ੍ਰਿਕਾਲਾਂ ਤੋਂ ਰਾਤ ਢਲੀ ਜਦ
ਧਰਤੀ ਓਹਲੇ ਵੜਿਆ ਸੂਰਜ

ਚਾਨਣ ਦੇ ਸੰਗ ਆੜੀ ਇਸਦੀ
ਨਾਲ ਹਨੇਰੇ ਲੜਿਆ ਸੂਰਜ

ਇਹਦੇ ਵਿਚ ਅੰਤਾਂ ਦੀ ਆਤਿਸ਼
ਖੌਰੇ ਕੀਹਨੇ ਘੜਿਆ ਸੂਰਜ

ਖੋਜੀ ਇਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗੇ
ਅਜੇ ਕਿਸੇ ਨਾ ਫੜਿਆ ਸੂਰਜ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਭੋਲੇ ਚਿਹਰੇ ਹੀ ਨਾ ਤੱਕੋ,ਬਗਲਾਂ ਹੇਠ ਕਟਾਰਾਂ ਦੇਖੋ
ਭੀੜਾਂ ਵਿਚੋਂ ਮਿੱਤਰ ਲੱਭੋ,ਵੈਰੀ ਦੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ ਦੇਖੋ

ਭਾਵੇਂ ਰੁੱਤ ਕੋਈ ਵੀ ਆਈ,ਫਿਰ ਵੀ ਪੱਲੇ ਵਸਲਾਂ ਨਾਹੀਂ
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨੇ ਵੀ ਤਿਰਹਾਏ,ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੀਆਂ ਬਹਾਰਾਂ ਦੇਖੋ

ਜਿਹੜੇ ਦੋ ਪਲ ਕੋਲ ਬੈਠਕੇ,ਮਿੱਠੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ
ਮਤਲਬ ਨਿਕਲੇ ਤੋਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ,ਨੌ ਤੇ ਦੋ ਫਿਰ ਗਿਆਰਾਂ ਦੇਖੋ

ਬਚਪਨ ਦੇ ਦਿਨ ਸੋਨੇ ਵਰਗੇ,ਹਿਰਨਾਂ ਵਾਂਗੂ ਚੁੰਗੀਆਂ ਭਰਦੇ
ਫਿਰ ਜੀਵਨ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਹਿਰੇ,ਤੁਰਦੇ ਵਾਂਗ ਬਿਮਾਰਾਂ ਦੇਖੋ

ਲੋਕਾਂ ਖਾਤਿਰ ਜਿਹੜੇ ਮੋਏ,ਉਹ ਬੰਦੇ ਸੀ ਵਿਰਲੇ ਟਾਵੇਂ
ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟਦੇ ਰਹਿੰਦੇ,ਇਹਨੀ ਦਿਨੀ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੇਖੋ

                                 (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਅੱਜ ਉਹ ਯਾਰ ਗਵਾਚਣ ਲੱਗੇ,ਮਸਾਂ ਮਸਾਂ ਜੋ ਭਾਲੇ
ਜੋ ਸਮਝੇ ਸੀ ਪਾਕ ਪਵਿੱਤਰ,ਨਿਕਲੇ ਦਿਲ ਦੇ ਕਾਲੇ

ਹੁਣ ਤੱਕ ਕੇਵਲ ਤਪਦੇ ਮੌਸਮ,ਪਿੰਡੇ ਅਸੀਂ ਹੰਢਾਏ
ਜੋ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਠੰਡਕ ਦੇਵੇ,ਰੁੱਤ ਨਾ ਆਈ ਹਾਲੇ

ਕੀਰਨਿਆਂ ਵੈਣਾਂ ਦਾ ਯੁੱਗ ਹੈ,ਚਾਰੋਂ ਤਰਫ ਦੁਹਾਈ
ਹੈ ਕੋਈ ਜਿਹੜਾ ਛੋਹੇ ਏਥੇ,ਗੀਤ ਮੁਹੱਬਤ ਵਾਲੇ

ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਪੰਨੇ,ਹਾਦਸਿਆਂ ਨੇ ਮੱਲੇ
ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਏ,ਝਗੜੇ ਅਤੇ ਘੁਟਾਲੇ

ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੇਵਾ ਔਖੀ ਡਾਢੀ,ਕਹਿ ਗਿਆ ਵੀਰ ਸਰਾਭਾ
ਅੱਜ ਦੇ ਨੇਤਾ ਸੇਵਾ ਦੀ ਥਾਂ,ਕਰਦੇ ਘਾਲੇ ਮਾਲੇ

ਵਕਤ ਦਾ ਪਹੀਆ ਘੁੰਮਦੇ ਜਾਣਾ,ਓੜਕ ਸੱਚ ਨੇ ਰਹਿਣਾ
ਕਾਲ ਨੇ ਤੁਰਨਾ ਤੋਰ ਆਪਣੀ,ਕੌਣ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਟਾਲੇ

                                  (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਇਹ ਮਾੜੇ ਵਕਤ ਨੇ ਸਮਾਂ ਕਦੇ ਬਲਵਾਨ ਆਏਗਾ
ਜਦੋਂ ਮੌਸਮ ਕੋਈ ਬਣਕੇ ਕਦੇ ਵਰਦਾਨ ਆਏਗਾ

ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਫਰ ਵਿਚ ਮਿਲਦੇ ਰਹੇ ਕੁਝ ਅਜ਼ਨਬੀ ਬੰਦੇ
ਸਫਰ ਜ਼ਾਰੀ ਰਹੇ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਇਨਸਾਨ ਆਏਗਾ

ਮੇਰੇ ਘਰ ਦਾ ਇਹ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਹਵਾ ਨਾਲ ਹਿੱਲਿਆ ਹੋਣੈ
ਮੈਂ ਐਵੇਂ ਸੋਚ ਬੈਠਾ ਹਾਂ ਕੋਈ ਮਹਿਮਾਨ ਆਏਗਾ

ਕਿਨਾਰੇ ਬੈਠਣਾ ਚੰਗਾ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ ਚੱਲੀਏ ਏਥੋਂ
ਹੈ ਕਿੰਨਾ ਸ਼ਾਂਤ ਇਹ ਸਾਗਰ ਜਿਵੇਂ ਤੂਫਾਨ ਆਏਗਾ

ਨੇ ਧਰਮਾਂ ਤੇ  ਜੋ ਕਾਬਜ਼ ਫਿਰ ਦੱਸੋ ਜਾਣਗੇ ਕਿੱਥੇ
ਜਦੋਂ ਨਾਨਕ ਜਦੋਂ ਗੋਬਿੰਦ ਜਦੋਂ ਭਗਵਾਨ ਆਏਗਾ

ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਹੁਣ ਨੇਪਰੇ ਚਾੜ੍ਹਾਂ
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਰਸਤੇ ਕੋਈ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਆਏਗਾ

                                        (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਅੰਦਰੋਂ ਹਰ ਇਕ ਬੰਦਾ ਤਨਹਾ, ਉਤੋਂ ਸਭ ਦੇ ਯਾਰ ਬੜੇ ਨੇ
ਸੱਚ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਨਿਭਦੇ ਥੋੜੇ, ਝੂਠਾਂ ਦੇ ਅੰਬਾਰ ਬੜੇ ਨੇ

ਬਹੁਤੇ ਲੋਕੀਂ ਕਾਹਲੀ ਕਰਦੇ, ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਤੁਰਨ ਦੇ ਆਦੀ
ਫਿਰ ਵੀ ਟਾਵੇਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਪਾਉਂਦੇ ,ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬੜੇ ਨੇ

ਘੁੰਮਦੇ ਫਿਰਦੇ ਅਸੀਂ ਬਥੇਰੇ, ਕਿਤਿਓਂ ਕੋਈ ਚਾਨਣ ਲੱਭੇ
ਉਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ ਵੀ ਕੁਝ ਸਿੱਖੀਏ, ਉੱਚੇ ਜੋ ਕਿਰਦਾਰ ਬੜੇ ਨੇ

ਪੁੱਠੇ ਸਿੱਧੇ ਢੰਗ ਵਰਤ ਕੇ ਜਿਹੜੇ ਮਾਇਆ 'ਕੱਠੀ ਕਰਦੇ
ਉਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ ਬਚ ਕੇ ਰਹਿਣਾ ਉਹ ਲੋਕੀਂ ਬਦਕਾਰ ਬੜੇ ਨੇ

ਰੋਕ ਨਾ ਸੱਕਿਆ ਕੋਈ ਏਥੇ, ਪਾਪ,ਜ਼ੁਲਮ ਤੇ ਹੇਰਾਫੇਰੀ
ਭਾਵੇਂ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ  ਆਏ ,ਹੁਣ ਤੀਕਰ ਅਵਤਾਰ ਬੜੇ ਨੇ

ਤੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਜੇਕਰ ਆਇਆ ,ਪ੍ਰਦੇਸਾਂ ਵਿਚ ਪੌਂਡ ਕਮਾਉਣਾ
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਪਿਆਰਾ ,ਏਥੇ ਵੀ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਬੜੇ ਨੇ

                                        (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਫਿੱਕੇ ਫਿੱਕੇ ਹੋਏ ਰੰਗ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ
ਬਦਲ ਗਏ ਨੇ ਸਾਰੇ ਢੰਗ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ

ਜ਼ਹਿਰੀ ਹੋਇਆ ਫਿਰਦਾ ਏਥੇ ਹਰ ਕੋਈ
ਠੂੰਹੇਂ ਵਾਂਗੂੰ ਤਿੱਖੇ ਡੰਗ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ

ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਾਰੇ ਥਾਈਂ ਪੈਂਠ ਬੜੀ
ਜਿਹੜੇ ਸੀਗੇ ਕੱਲ ਤੱਕ ਨੰਗ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ

ਵੰਡੀਆਂ ਪਾਈਆਂ ਧਰਮਾਂ,ਨਸਲਾਂ,ਜਾਤਾਂ ਨੇ
ਵੱਖਰੇ ਵੱਖਰੇ ਹੋਏ ਅੰਗ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ

ਅੱਤ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਬੁਰੇ ਅਤੇ ਬਦਮਾਸ਼ਾਂ ਨੇ
ਬੀਬੇ ਬੰਦੇ ਹੋ ਗਏ ਤੰਗ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ

ਏਥੋਂ ਦੀ ਕੋਈ ਰੁੱਤ ਅਸਾਂਨੂੰ ਰਾਸ ਨਹੀ
ਕਿਵੇਂ ਨਿਭਾਂਗੇ ਦੱਸੋ ਸੰਗ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ

              (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)