ਗ਼ਜ਼ਲ

ਅੱਜ ਉਹ ਯਾਰ ਗਵਾਚਣ ਲੱਗੇ,ਮਸਾਂ ਮਸਾਂ ਜੋ ਭਾਲੇ
ਜੋ ਸਮਝੇ ਸੀ ਪਾਕ ਪਵਿੱਤਰ,ਨਿਕਲੇ ਦਿਲ ਦੇ ਕਾਲੇ

ਹੁਣ ਤੱਕ ਕੇਵਲ ਤਪਦੇ ਮੌਸਮ,ਪਿੰਡੇ ਅਸੀਂ ਹੰਢਾਏ
ਜੋ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਠੰਡਕ ਦੇਵੇ,ਰੁੱਤ ਨਾ ਆਈ ਹਾਲੇ

ਕੀਰਨਿਆਂ ਵੈਣਾਂ ਦਾ ਯੁੱਗ ਹੈ,ਚਾਰੋਂ ਤਰਫ ਦੁਹਾਈ
ਹੈ ਕੋਈ ਜਿਹੜਾ ਛੋਹੇ ਏਥੇ,ਗੀਤ ਮੁਹੱਬਤ ਵਾਲੇ

ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਪੰਨੇ,ਹਾਦਸਿਆਂ ਨੇ ਮੱਲੇ
ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਏ,ਝਗੜੇ ਅਤੇ ਘੁਟਾਲੇ

ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੇਵਾ ਔਖੀ ਡਾਢੀ,ਕਹਿ ਗਿਆ ਵੀਰ ਸਰਾਭਾ
ਅੱਜ ਦੇ ਨੇਤਾ ਸੇਵਾ ਦੀ ਥਾਂ,ਕਰਦੇ ਘਾਲੇ ਮਾਲੇ

ਵਕਤ ਦਾ ਪਹੀਆ ਘੁੰਮਦੇ ਜਾਣਾ,ਓੜਕ ਸੱਚ ਨੇ ਰਹਿਣਾ
ਕਾਲ ਨੇ ਤੁਰਨਾ ਤੋਰ ਆਪਣੀ,ਕੌਣ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਟਾਲੇ

                                  (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)