ਬਥੇਰਾ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਸੀ ਕਦਮ ਪਰ ਖੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਕਰਨ ਨੂੰ ਉਹ ਕੰਮ ਕਿੰਨੇ ਮੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਮੇਰੀ ਅਗਿਆਨਤਾ ਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਹੱਸਣਾ ਹੈ
ਜਮਾਤਾਂ ਉੱਚੀਆਂ ਬੜੀਆਂ ਉਹ ਸਾਰੇ ਪੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਇਹ ਲੱਗੀ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਚਹੁੰ ਕੂਟਾਂ ਅੰਦਰ ਝੜੀ ਹੈ
ਕਿ ਰੀਝਾਂ ਸੱਧਰਾਂ ਤੇ ਚਾਅ ਵੀ ਸਾਰੇ ਹੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਉਹ ਕਰਦੇ ਨੇ ਗਿਲਾ ਕਿ ਫੇਰ ਆਇਆ ਜ਼ਲਜ਼ਲਾ ਹੈ
ਕਮਲੇ ਲੋਕ ਐਵੇਂ ਪਰਬਤਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਜਰਾ ਤਾਸੀਰ ਹੁੰਦੀ ਦੋਸਤੀ ਦੀ ਫਿਰ ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀ ਕਰੀਏ ਜੋ ਏਨਾ ਕੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਕਰੀਂ ਨਾ ਫ਼ਿਕਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਵੀ
ਆਏ ਸੀ ਮਿਲਣ ਜੋ ਮਾਰ ਕੇ ਇਹ ਫੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
No comments:
Post a Comment