ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਜੁਦਾ ਦੀ ਆਖਰੀ ਗ਼ਜ਼ਲ
ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਮਾੜਾ ਮੋਟਾ ਬਣਦਾ ਸਰਦਾ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਨਾ
ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਕੋਲੋਂ ਦੂਰੀ ਕਰਕੇ ਧੋਖਾ ਕਰਦਾ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਨਾ
ਬੜਾ ਜ਼ਮਾਨਾ ਟੇਢਾ ਆਇਆ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਭੰਬਲਭੂਸੇ
ਔੜਾਂ ਧੁੱਪਾਂ ਸੋਕਾ ਝੱਖੜ ਸਾਰੇ ਜਰਦਾ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਨਾ
ਜਦ ਵੀ ਕੋਈ ਸਵਾਲ ਕਰਾਰਾ ਹੱਲ ਨਾ ਹੋਵੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ
ਮਾਰਾਂ ਤੁੱਕੇ ਐਵੇਂ ਖਾਲੀ ਥਾਵਾਂ ਭਰਦਾ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਨਾ
ਲੱਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਗਵਾਚ ਗਏ ਨੇ ਕੋਸੇ ਕੋਸੇ ਨਿੱਘੇ ਰਿਸ਼ਤੇ
ਸਰਦ ਰੁੱਤ ਦੀ ਆਮਦ ਹੋਈ ਕੰਬਦਾ ਠਰਦਾ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਨਾ
ਰੋਸੇ ਤੇ ਪਛਤਾਵੇ ਕਿੰਨੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਹੀ ਤੁਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ
ਬਚ ਕੇ ਐਸੀ ਦੂਸ਼ਣ-ਬਾਜ਼ੀ ਕੋਲੋਂ ਡਰਦਾ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਨਾ
ਹਰ ਵੇਲੇ ਹੀ ਦੋਸ਼ ਅਨੇਕਾਂ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਅੰਦਰ ਲੱਭਾਂ
ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਐਬਾਂ ਉਤੇ ਪਾ ਕੇ ਪਰਦਾ ਲਿਖਦਾ ਰਹਿੰਨਾ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
No comments:
Post a Comment