ਗ਼ਜ਼ਲ

ਇੰਜ ਨਾ ਬੈਠੋ ਢੇਰੀ ਢਾ ਕੇ ਆਖਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ
ਅਰਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਚਾ ਕੇ ਆਖਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ

ਖੜਿਆ ਹੋਇਆ ਪਾਣੀ ਵੀ ਤਾਂ ਬਦਬੂ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ 
ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਵਲ ਖਾ ਕੇ ਆਖਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ

ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਤੱਤੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਕੋਲੋ ਡਰਦਾ
ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝਾਓ ਆ ਕੇ ਆਖਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ 

 ਹੱਡਹਰਾਮੀ ਸੁਸਤੀ ਆਲਸ ਜੋੜਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਬੈਠ ਗਏ ਨੇ 
ਉਦਮ ਦੇ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਲਾ ਕੇ ਆਖਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ 

 ਫਿਕਰ ਕਰੀਂ ਨਾ ਦੂਰ ਤੁਰ ਗਿਆ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਕਾਫਿਲਾ ਤੈਥੋਂ 
ਤਨਹਾਈ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਲਾ ਕੇ ਆਖਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ 

 ਰੁਸਵਾਈਆਂ ਦੇ ਸੰਘਣੇ ਜੰਗਲ ਤਲਖ ਪਲਾਂ ਦੇ ਮਾੜੇ ਸੁਪਨੇ 
ਇਹ ਸਾਰੇ ਵੀ ਭੁਲ ਭੁਲਾਕੇ ਆਖਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ 

ਲਹਿਰਾਂ ਗਿਣਨਾ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਸਾਗਰ ਕੰਢੇ ਬੈਠੇ ਰਹਿ ਕੇ 
ਰੇਤੇ ਉਤੋਂ ਨਾਮ ਮਿਟਾ ਕੇ ਆਖਿਰ ਇਕ ਦਿਨ ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ
                                       
                                                   (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਸਲੀਕੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਤਰ ਗਏ ਸਮਝੋ
ਜੇ ਗ਼ਮ ਚੁਪਚਾਪ ਸਹਿਣਾ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਤਰ ਗਏ ਸਮਝੋ

ਸ਼ੁ੍ਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਤਾਂ  ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਹੈ ਰੁੱਖਾਂ ਨੇ ਪਨਾਹ ਦਿੱਤੀ
ਇਹਨਾਂ ਛਾਵੇਂ ਜੇ ਬਹਿਣਾ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਤਰ ਗਏ ਸਮਝੋ

ਸੁਖਾਲਾ ਘੁੰਮਦਾ ਨਹੀਓ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਕਤ ਦਾ ਪਹੀਆ
ਸਲੀਬਾਂ ਨਾਲ ਖਹਿਣਾ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਤਰ ਗਏ ਸਮਝੋ

ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆ ਦਾ ਬੋਲਬਾਲਾ ਹੈ
ਸਮੇਂ ਤੇ ਸੱਚ ਕਹਿਣਾ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਤਰ ਗਏ ਸਮਝੋ

 ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੋਚਿਆ ਹੈ ਟੀਸੀਆਂ ਦੇ ਬੇਰ ਲਾਹੁਣਾ, ਪਰ
ਨਜ਼ਰ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਲਹਿਣਾ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਤਰ ਗਏ ਸਮਝੋ


        (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹਵਾ ਨੇ ਚਲਦਿਆ ਰਹਿਣਾ ਨਦੀ ਨੇ ਵਗਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾ
ਕਿਸੇ ਨੇ ਰੋਂਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਹਸਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾ

ਕਿਸੇ ਦਰ ਆ ਗਿਆ ਮਾਤਮ ਕਿਤੇ ਗੂੰਜੀ ਹੈ ਸ਼ਹਿਨਾਈ
ਪਤੰਗੇ ਰਾਖ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸ਼ਮਾਂ ਨੇ ਜਗਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾ


ਬੜਾ ਹੀ ਜ਼ਹਿਰ ਬੰਦੇ ਨੇ ਕਿਵੇਂ ਇਹ ਕਰ ਲਿਆ ਪੈਦਾ
ਕਬੀਲੇ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸਦਾ ਉਸ ਡਸਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾ

ਬਹੁਤ ਹੈ ਜਿੰਦਗੀ ਛੋਟੀ ਤਰਾਨਾ ਪਿਆਰ ਦਾ ਛੇੜੋ
ਤਿਆਗੋ ਤੀਰ ਨਫਰਤ ਦੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਸਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾ

ਕਿ ਆਹ ਕੀਤਾ ਤੇ ਔਹ ਕੀਤਾ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕੀਤਾ
ਬੀਤੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਆਦਮੀ ਨੇ ਦਸਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾ

ਇਹ ਤੋਹਫਾ ਪੀੜ ਦਾ ਭਾਵੇਂ ਬੜੀ ਹੀ ਵਾਰ ਦੇ ਜਾਂਦੇ
ਕਿ ਮੋਹ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਅੰਦਰ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਫਸਦਿਆਂ ਰਹਿਣਾ

                        (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਬਹਿ ਕੇ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ
ਦਿਲ ਦੇ ਦੁਖੜੇ ਫੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ

ਨਿੱਤ ਮੁਸੀਬਤ ਆਵੇ ਜਾਵੇ
ਭੋਰਾ ਵੀ ਨਾ ਡੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ

ਹੋਇਆ ਕੀ ਜੇ ਦੁਨੀਆਂ ਰੁੱਸੀ
ਮੈਂ ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ

ਮਿਲਣਾ ਨਹੀਂ ਸਕੂਨ ਕਿਸੇ ਥਾਂ
ਆਪਣਾ ਹਿਰਦਾ ਟੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ

ਗਰਦਾ ਸ਼ੋਰ ਤੇ ਧੂੰਆਰੌਲੀ
ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਸਦਾ ਰੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ

ਅੱਜ ਸਿਆਸਤ ਗੁੰਡਾਗਰਦੀ
ਬੇਸ਼ਰਮਾਂ ਦਾ ਘੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ

ਮੁਨਸਿਫ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਜੇ ਲੰਘਾਂ
ਪੂਰਾ ਪੂਰਾ ਤੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ

ਪੜ੍ਹ ਲਈਆਂ ਦੋ ਚਾਰ ਕਿਤਾਬਾਂ
ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਗੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ

ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ ਦੂਨੀਆਂਦਾਰੀ
ਦੂਰ ਸੁਹਾਣੇ ਢੋਲ ਕਹਾਂ ਮੈਂ

          (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਸ਼ਹਿਰ ਤੇਰਾ ਹੁਣ ਝੂਠ ਦੀ ਚੌਂਕੀ ਭਰਦਾ ਹੈ
ਤਾਹੀਂ ਏਥੇ ਸੱਚਾ ਬੰਦਾ ਡਰਦਾ ਹੈ

ਹਰ ਘਰ ਮੰਡੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵੀ ਵਿਓਪਾਰ ਬਣੇ
ਵਣਜ ਵਫਾ ਦਾ ਏਥੇ ਵਿਰਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਅੱਜ ਦਾ ਆਸ਼ਿਕ ਮੁਫਤ ਕਰੇ ਨਾ ਚਾਕਰੀਆਂ
ਰਾਂਝਾ ਵੀ ਹੁਣ ਗਰਜਾਂ ਉਤੇ ਮਰਦਾ ਹੈ

ਫਿਕਰ ਤਾਂ ਰੋਟੀ ਰੋਜ਼ੀ ਵਾਲਾ ਮੁਕਦਾ ਨਈ
ਮਾਰ ਗਿਆ ਖਰਚਾ ਤਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਘਰਦਾ ਹੈ

ਕਰੀਏ ਖਾਹਿਸ਼ ਕਿੱਦਾਂ ਆਪਾਂ ਜੰਨਤ ਦੀ
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਉਡਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਗਰਦਾ ਹੈ

ਜਿਹੜਾ ਕਰੇਗਾ ਨੇਕੀ ਓਹੀ ਡੁੱਬੇਗਾ
ਝੂਠ ਕੁਫਰ ਦਾ ਬੇੜਾ ਏਥੇ ਤਰਦਾ ਹੈ

       (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਰੱਜ ਕੇ ਗੰਧਲਾ ਕੀਤਾ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ
ਉੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਨਹੀ ਰੱਖਿਆ ਕਿਰਦਾਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ

ਮਾਨਵਤਾ ਦੇ ਧਰਮ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਛਿੱਕੇ ਟੰਗ ਦਿੱਤਾ
ਹਰ ਥਾਂ ਤੇ ਫੈਲਾਇਆ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ

ਇਕ ਜ਼ਮਾਨਾ ਸੀ  ਚੜੇ ਜਦ ਸੂਲੀ ਤੇ ਲੀਡਰ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਠੱਗਿਆ ਹੈ ਗੱਦਾਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ

ਉਤਰ ਕਾਟੋ ਮੈਂ ਚੜ੍ਹਾਂ ਬਸ ਏਦਾਂ ਈ ਹੋਇਆ
ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਬਦਲ ਲਈ ਸਰਕਾਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ

ਨਸ਼ਾ ਵੇਚਣਾ ਲੋਕ ਲੁੱਟਣੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਕੁੱਟ ਦੇਣੇ
ਏਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਫੜੇ ਬਦਕਾਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ

ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਗੇੜਾ ਮਾਰਨ ਜੋ
ਵਾਅਦੇ ਪੂਰੇ ਨਈ ਕੀਤੇ ਹਰ ਵਾਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ

ਜਿਧਰ ਦੇਖੋ ਹਰ ਪਾਸੇ ਹੀ ਫਿੱਟ ਕਰਾ ਦਿੱਤੇ
ਭਾਈ ਭਤੀਜੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ

ਨਹੀਂ ਸਿਆਸਤ ਮਾੜੀ ਜੇਕਰ ਫਰਜ਼ ਪਛਾਣੇ ਤਾਂ
ਪਰ ਇਸ ਉਤੇ ਵੀ ਕੀਤਾ ਵਿਉਪਾਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ

                            (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹੱਕ ਸੱਚ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀ ਕਰਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ
ਮਜ਼ਲੂਮਾਂ ਤੇ ਰਹਿੰਦੀ ਵਰ੍ਹਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ

ਇਹਦੀ ਹਾਂ ਵਿਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਓ ਤਾਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਹੋਵੇ
ਆਪਣੇ ਉਲਟ ਰਤਾ ਨਾ ਜਰਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ

ਸਦਾ ਹੀ ਇਸਦੀ ਫਿਤਰਤ ਦੇ ਵਿਚ ਕਰਨਾ ਰਾਜ ਰਿਹਾ
ਤਖਤਾਂ ਖਾਤਿਰ ਰਹੀ ਹੈ ਮਰਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ

ਕਿਧਰੇ ਪੈਦਾ ਹੋ ਨਾ ਜਾਵੇ ਚਿਣਗ ਬਗਾਵਤ ਦੀ
ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀਂ ਰਹਿੰਦੀ ਡਰਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ

ਜਨਤਾ ਭਾਵੇਂ ਕਰੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਰੁੱਖੀ ਸੁੱਕੀ ਨਾਲ
ਹਰੀਆਂ ਹਰੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀ ਚਰਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ

ਨਿੱਤ ਭਰੇ  ਇਹ ਹਾਮੀ ਉੱਚੇ ਮਹਿਲਾਂ ਕਿਲ੍ਹਿਆਂ ਦੀ
ਨਾਂਹੀ ਕਿਸੇ ਗਰੀਬ ਦੀ ਦਰਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ

ਭਾਵੇਂ ਸਾਰੀ ਖਲਕਤ ਇਸ ਤੋਂ ਨੀਵੀਂ ਦਿਸਦੀ ਹੈ
ਫਿਰ ਵੀ ਦੇਖੀ ਹਾਉਕੇ ਭਰਦੀ ਦਿੱਲੀ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ

                                   (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਤੂੰ ਕੀ ਗਿਆ ਕਿ ਯਾਰਾ ਹਾਲੋਂ ਬੇਹਾਲ ਹੋਏ
ਕੁਝ ਵੀ ਰਿਹਾ ਨਾ ਪੱਲੇ ਐਨੇ ਕੰਗਾਲ ਹੋਏ

ਮੈਂ ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਸਾਰੀ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਵਾਰ ਦਿੱਤੀ
ਤੈਥੋਂ ਵਫਾ ਦੇ ਦੀਵੇ ਕਾਹਤੋਂ ਨਾ ਬਾਲ ਹੋਏ

ਕਿਰ ਜਾਣ ਰੇਤ ਵਾਂਗੂੰ ਮੁੱਠੀ 'ਚ ਬੰਦ ਕੀਤੇ
ਤਿੜਕੇ ਹੋਏ ਇਹ ਰਿਸ਼ਤੇ ਕਦ ਨੇ ਸੰਭਾਲ ਹੋਏ

ਜਦ ਸਾਉਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਵਗਦੀਆਂ ਨੇ ਪੌਣਾਂ
ਇਹ ਤਾਂ ਹੀ ਸੋਹਦੀਆਂ ਨੇ ਕੋਈ ਜੇ ਨਾਲ ਹੋਏ

ਕਈ ਤੁਰ ਗਏ ਮੁਸਾਫਿਰ ਰਾਹਾਂ 'ਚ ਭਟਕਦੇ ਹੀ
ਸਿਰਨਾਵੇਂ ਜੁਗਨੂੰਆਂ ਦੇ ਫਿਰ ਵੀ ਨਾ ਭਾਲ ਹੋਏ

ਵਿਦਵਾਨ ਬਣਕੇ ਦਸਿਓ ਕੀ ਕਰ ਲਉਗੇ ਹਾਸਿਲ
ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਖੇਡ ਹੀ ਜੇ ਜੀਅ ਦਾ ਜੰਜਾਲ ਹੋਏ

                      (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਭੀੜ ਭੜੱਕੇ ਤੋਂ ਡਰਾਂ
ਸ਼ੋਰ ਸ਼ਰਾਬੇ ਧੂਮ ਧੜੱਕੇ ਤੋਂ ਡਰਾਂ 

ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਿੱਧੇ ਸਾਦੇ ਰਹਿਣਾ ਸਿੱਖਿਆ ਏ
ਫੈਸ਼ਣ ਵੈਸ਼ਣ ਛੂਹ ਛੜੱਕੇ ਤੋਂ ਡਰਾਂ 

ਮੰਡੀ ਦੇ ਵਿਚ ਤੁਰਨਾ ਕਿੰਨਾਂ ਔਖਾਂ ਹੈ
ਕਾਰ ਸਕੂਟਰ ਟਾਂਗੇ ਯੱਕੇ ਤੋਂ ਡਰਾਂ 

ਗਰਮੀ ਵਗਦੀ ਲੂ ਨੇ ਪਿੰਡਾ ਲੂਹ ਦਿੱਤਾ
ਸਰਦੀ ਦੇ ਵਿਚ ਵਗਦੇ ਠੱਕੇ ਤੋਂ ਡਰਾਂ

ਹਰ ਮੇਲੇ ਵਿਚ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕੀ ਜੁੜਦੇ ਨੇ
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਵੱਜਦੇ ਧੱਕੇ ਤੋਂ ਡਰਾਂ 

ਉਂਜ ਤਾਂ ਕੰਮ ਨਜਾਇਜ ਕੋਈ ਵੀ ਕਰਦਾ ਨਈ
ਨਾਕੇ ਉੱਤੇ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਡੱਕੇ ਤੋਂ ਡਰਾਂ 

ਕੀ ਜਾਣਾਂ ਕਦ ਮੌਸਮ ਧੋਖਾ ਦੇ ਜਾਵੇ
ਤੂਫਾਨਾਂ ਦੇ ਚੌਕੇ ਛੱਕੇ ਤੋਂ ਡਰਾਂ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)