ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮਿੱਤਰ ਫੁੱਲ ਚਮਕਦੇ ਤਾਰੇ ਦਿਸਦੇ ਟਾਵੇਂ ਟਾਵੇਂ
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਤੁਰੀਏ ਤਾਂ ਜਾਈਏ ਕਿਹੜੀ ਥਾਵੇਂ
 
ਇਹ ਤਿੰਨੋਂ ਨੇ ਬੜੇ ਪਿਆਰੇ ਰੀਸ ਕਰੇ ਨਾ ਕੋਈ
ਰਾਹੀ ਵੀ ਬਲਿਹਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਬਹਿ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਛਾਵੇਂ

ਜਦ ਵੀ ਆਏ ਰੁੱਤ ਕੁਚੱਜੀ ਬੰਦਾ ਓਦਰ ਜਾਏ
ਓਦੋਂ ਵੀ ਇਹ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨਾ ਭੁੱਲਣ ਸਿਰਨਾਵੇਂ

ਏਸ ਜਿਸਮ ਨੇ ਬੜੇ ਹੰਢਾਏ ਪੱਤਝੜ ਵਾਲੇ ਮੌਸਮ
ਥੋੜੀ ਬਹੁਤੀ ਪੌਣ ਵਗੀ ਹੈ ਪੂਰਬ ਵੱਲੋਂ ਭਾਵੇਂ

ਜ਼ਜ਼ਬਾਤਾਂ ਦੀ ਕੁੱਛੜ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਜਿੰਨਾਂ ਉਮਰ ਲੰਘਾਈ
ਓਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ ਜੀਣਾ ਸਿਖ ਲੈ ਕਾਹਨੂੰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਢਾਵੇਂ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)