ਉਹ ਤਹੱਮਲ ਸਾਫ਼ਗੋਈ ਵਲਵਲੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ।
ਫੁੱਲ ਕਲੀਆਂ ਡਾਲੀਆਂ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ।
ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਹੋਈ ਜਿਹੜੀ ਕਿਰਕਿਰੀ ਉਹ ਯਾਦ ਹੈ,
ਫਿਰ ਖਲੋਤੇ ਰਹਿ ਗਏ ਹਾਂ ਕਾਫ਼ਲੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ।
ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੀ ਸਾਦਗੀ ਵੀ ਅੰਤ ਨੂੰ ਮਹਿੰਗੀ ਪਈ,
ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਸੰਗ ਖੇਡ ਸੋਹਣੇ ਮਨਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ।
ਹਰ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਖੌਫ ਦੀ ਖਾਈ ਜਿਵੇਂ,
ਉਡਦੀਆਂ ਧੂੜਾਂ ਨੇ ਰਸਤੇ ਮਖ਼ਮਲੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ।
ਮਾਰੂਥਲ ਚੋਂ ਲੰਘ ਆਈ ਹੈ ਪਿਆਸੀ ਆਤਮਾ,
ਰਸਤਿਆ ਵਿੱਚ ਆਏ ਜਿਹੜੇ ਜ਼ਲਜ਼ਲੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ।
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
No comments:
Post a Comment