ਹੱਡੀਂ ਬੀਤੇ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਅਫ਼ਸਾਨੇ ਲੈ ਕੇ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਲੋਕੀਂ ਮਨ ਤੇ ਬੋਝ ਕਿਵੇਂ ਐਨਾ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੀ ਜੀਣਾ ਜਿਹੜੇ ਘਬਰਾ ਜਾਣ ਹਾਲਾਤਾਂ ਕੋਲੋਂ
ਗਰਮੀ ਸਰਦੀ ਮੌਸਮ ਕਰਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਡਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂ ਲੱਗਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਜਾਮ ਸਦਾ ਹੀ
ਲੋੜ ਮੁਤਾਬਿਕ ਵਸਤਾਂ ਲੈ ਕੇ ਗਾਹਕ ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਛੱਡ ਕੇ ਖੁਦਗਰਜ਼ੀ ਨੂੰ ਥੋੜੇ ਨੇਕ ਜਿਹੇ ਬੰਦੇ ਏਥੇ ਵੀ
ਮੋਹ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਦੀਵੇ ਦਿਲ ਦੀ ਮਮਟੀ ਤੇ ਧਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਲੋੜ ਪਈ ਤਾਂ ਓਦੋਂ ਰੂਹ ਵਾਲੇ ਕੁਝ ਮਿੱਤਰ
ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਹੋਈਆਂ ਜੋ ਉਹ ਖਾਲੀ ਥਾਵਾਂ ਭਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
No comments:
Post a Comment