ਗ਼ਜ਼ਲ

 ਲੰਘ ਗਏ ਨੇ ਸੱਜਣ ਏਥੋਂ ਰੁਕਦੇ ਰੁਕਦੇ 

ਸਾਹ ਅਸਾਡੇ ਮਸਾਂ ਬਚੇ ਨੇ ਮੁਕਦੇ ਮੁਕਦੇ

ਕਈ ਮਾਰਦੇ ਨੇ ਲਲਕਾਰੇ ਗਲੀਆਂ ਅੰਦਰ 

ਕਈ ਲੰਘਾਉਂਦੇ ਉਮਰਾਂ ਏਥੇ ਲੁਕਦੇ ਲੁਕਦੇ 

ਰੀਝਾਂ ਚਾਵਾਂ ਸੱਧਰਾਂ ਨਾਲ ਹੰਢਾਇਆ ਹੋਇਆ 

ਕਬਰਾਂ ਨੇੜੇ ਆਇਆ ਜੀਵਨ ਢੁਕਦੇ ਢੁਕਦੇ 

ਸੋਹਣੇ ਪੌਦੇ ਗਮਲੇ ਵਿੱਚ ਲਗਾ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ 

ਪਾਣੀ ਨਾ ਦਈਏ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਸੁਕਦੇ ਸੁਕਦੇ

ਧੌਲੇ ਆਏ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਚਮਕ ਗੁਆਚੀ 

ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਦੇ ਬੋਝਾਂ ਨੂੰ ਆਖਰ ਚੁਕਦੇ ਚੁਕਦੇ 

ਤੁਰਦਾ ਤੁਰਦਾ ਉਹ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਥੱਕਿਆ ਹੋਣੈ

ਸੂਰਜ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਝੁਕਦੇ ਝੁਕਦੇ 

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)