ਬਥੇਰਾ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਸੀ ਕਦਮ ਪਰ ਖੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਕਰਨ ਨੂੰ ਉਹ ਕੰਮ ਕਿੰਨੇ ਮੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਮੇਰੀ ਅਗਿਆਨਤਾ ਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੇ ਹੱਸਣਾ ਹੈ
ਜਮਾਤਾਂ ਉੱਚੀਆਂ ਬੜੀਆਂ ਉਹ ਸਾਰੇ ਪੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਇਹ ਲੱਗੀ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਚਹੁੰ ਕੂਟਾਂ ਅੰਦਰ ਝੜੀ ਹੈ
ਕਿ ਰੀਝਾਂ ਸੱਧਰਾਂ ਤੇ ਚਾਅ ਵੀ ਸਾਰੇ ਹੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਉਹ ਕਰਦੇ ਨੇ ਗਿਲਾ ਕਿ ਫੇਰ ਆਇਆ ਜ਼ਲਜ਼ਲਾ ਹੈ
ਕਮਲੇ ਲੋਕ ਐਵੇਂ ਪਰਬਤਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਜਰਾ ਤਾਸੀਰ ਹੁੰਦੀ ਦੋਸਤੀ ਦੀ ਫਿਰ ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀ ਕਰੀਏ ਜੋ ਏਨਾ ਕੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
ਕਰੀਂ ਨਾ ਫ਼ਿਕਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਵੀ
ਆਏ ਸੀ ਮਿਲਣ ਜੋ ਮਾਰ ਕੇ ਇਹ ਫੜ੍ਹ ਗਏ ਨੇ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
ਮਾਰੂਥਲ ਹਾਂ ਏਸੇ ਕਰਕੇ ਜਜ਼ਬ ਬੜਾ ਕੁਝ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
ਝੱਖੜ ਪਤਝੜ ਔੜਾਂ ਧੁੱਪਾਂ ਸਹਿਜੇ ਸਹਿਜੇ ਜਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
ਸਾਰੇ ਮੌਸਮ ਕੁਦਰਤ ਮੈਨੂੰ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੇ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਉਸਦਾ
ਜੇਠ ਹਾੜ ਦੀ ਧੁੱਪ ਹੰਢਾਵਾਂ ਪੋਹ ਮਾਘ ਵਿੱਚ ਠਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
ਲਾਸ਼ ਪੁੱਤ ਦੀ ਕਿਸੇ ਪਿਓ ਦੇ ਮੋਢੇ ਉੱਤੇ ਦੇਖਾਂ ਤਾਂ ਫਿਰ
ਸੱਚ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਸਹੁੰ ਲੱਗੇ ਮੈਂ ਓਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ।
ਜੇਕਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਵਸਤਾਂ ਦੇਖਾਂ ਖਿਲਰੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ
ਵਰਤ ਸਲੀਕਾ ਆਪੇਂ ਹੀ ਫਿਰ ਥਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਧਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
ਰਾਤ ਬਰਾਤੇ ਤੇ ਦਿਨ ਦੀਵੀਂ ਸੜਕਾਂ ਹੋਈਆਂ ਖ਼ੌਫ਼ਜ਼ਦਾ ਨੇ
ਲੁੱਟਾਂ ਖੋਹਾਂ ਵਾਲੇ ਅਨਸਰ ਗਲੀ ਗਲੀ ਨੇ ਡਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
ਜੋ ਚਾਹਿਆ ਸੀ ਓਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਲੱਭਦੇ ਲੱਭਦੇ ਆਖਰ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀਂ ਮਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
