ਚੇਤਰ ਆਇਆ ਪਰ ਚੇਤੇ ਵਿੱਚ ਵੱਸਿਆ ਨਾ
ਮਹਿਰਮ ਨੇ ਕੋਈ ਠਾਹਰ-ਟਿਕਾਣਾ ਦੱਸਿਆ ਨਾ
ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਰੰਗ ਵਟਾਏ ਰੁੱਤਾਂ ਨੇ
ਦਿਲ ਐਨਾ ਪੱਥਰ ਹੋਇਆ ਕਿ ਹੱਸਿਆ ਨਾ
ਆਪਣਿਆਂ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨੀ ਹੈ
ਨਫ਼ਰਤ ਵਾਲਾ ਤੀਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕੱਸਿਆ ਨਾ
ਕਾਹਦਾ ਹੈ ਉਹ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਆਸ਼ਕ ਜਿਸਨੂੰ
ਚੜ੍ਹਦੀ ਭਾਦੋਂ ਇਸ਼ਕ ਨਾਗ ਨੇ ਡੱਸਿਆ ਨਾ
ਗੋਡੇ ਕੋਲੇ ਜਦ ਵੀ ਸਾਂਵਲ ਬੈਠਾ ਹੋਵੇ
ਪੁੰਨਿਆ ਹੀ ਪੁੰਨਿਆ ਹੈ ਫਿਰ ਮੱਸਿਆ ਨਾ
((ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
No comments:
Post a Comment