ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹੱਸਦੇ ਗਾਉਂਦੇ ਲਿਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ
ਲੋਕੀਂ ਕਿੰਨਾ ਰਲ ਮਿਲ ਬਹਿੰਦੇ ਹੁੰਂਦੇ ਸੀ

ਝੱਖੜ ਤੱਤੀਆਂ 'ਵਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜਰ ਲੈਂਦੇ
ਜੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਭ ਦੁੱਖ ਸਹਿੰਦੇ ਹੁੰਂਦੇ ਸੀ

ਫ਼ਿਕਰ ਕਦੇ ਨਾ ਕੀਤਾ ਕੱਲ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ
ਹੋਵੇ ਸੁਖ ਸਰਬੱਤ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ

ਪਾਸਾ ਵੱਟਿਆ ਕਦੇ ਨਾ ਔਖੇ ਕੰਮਾਂ ਤੋਂ
ਨਾਲ ਮੁਸੀਬਤ ਹਰ ਦਮ ਖਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ

ਜੀਵਨ  ਵਿੱਚ ਰਵਾਨੀ ਸੀ ਨਦੀਆਂ ਵਾਂਗੂੰ
ਪਾਣੀ ਵਾਂਗੂੰ ਕਲਕਲ ਵਹਿੰਦੇ ਹੁੰਂਦੇ ਸੀ

ਆਪਸ ਦੇ ਵਿਚ ਬਹੁਤਾ ਮੋਹ ਸਤਿਕਾਰ ਰਿਹਾ
ਲੋਕ ਮਨਾਂ ਵਿਚ ਡੂੰਘੇ ਲਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)