ਗ਼ਜ਼ਲ

ਆ ਵੇਖ ਘਟਾ ਛਾਈ ਸਾਵਣ ਦੀਆਂ ਝੜੀਆਂ ਨੇ
ਤੂੰ ਤੁਰ ਪ੍ਰਦੇਸ ਗਿਓਂ ਤੇਰੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਬੜੀਆਂ ਨੇ

ਮੇਰੇ ਸੁੰਨੇ ਰਾਹਾਂ 'ਤੇ ਤੂੰ ਫੁੱਲ ਉਗਾਏ ਸੀ
ਹੁਣ ਚਾਅ ਮੁਰਝਾਏ ਨੇ ਤੇ ਰੀਝਾਂ ਸੜੀਆਂ ਨੇ

ਜੇ ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਾਂ ਤਾਂ ਰੁੱਖ ਉਦਾਸ ਖੜ੍ਹੇ
ਜੋ ਵੇਲਾਂ ਲਾਈਆਂ ਸੀ ਕੁਮਲਾਈਆਂ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਨੇ

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਟਿਕ ਟਿਕ ਵੀ ਬਸ ਤੇਰੇ ਕਰਕੇ ਸੀ
ਇਹ ਧੜਕਣ ਰੁਕ ਜਾਣੀ ਗਿਣਤੀ ਦੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਨੇ

ਤੇਰੀ ਪੈੜ ਜੋ ਕੱਲ ਤੱਕ ਸੀ ਹਰ ਥਾਂ ਤੇ ਉੱਕਰੀ ਪਈ
ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਤੱਕ ਆ ਕੇ ਪਗਡੰਡੀਆਂ ਰੜੀਆਂ ਨੇ

ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਸਰਮਾਏ ਤੜਪਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣ ਸਦਾ
ਚੇਤੇ ਵਿਚ ਘੁੰਮਦੀਆਂ ਹੁਣ ਕੇਵਲ ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਨੇ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)