ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜੋ ਵੇਖੇ ਖ਼ਾਬ ਅੱਖਾਂ ਨੇ ਅਧੂਰੇ ਰਹਿ ਗਏ ਸਾਰੇ
ਮਿਰੇ ਅਰਮਾਨ ਹੰਝੂ ਬਣ ਕਦੋਂ ਦੇ ਵਹਿ ਗਏ ਸਾਰੇ..

ਸਤਾਇਆ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਕਿ ਸਾਹ ਸਤ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਾਕੀ,
ਅਸੀਂ ਚੁਪ ਚਾਪ ਫਿਰ ਵੀ ਸਿਤਮ ਯਾਰੋ ਸਹਿ ਗਏ ਸਾਰੇ..

ਕਿਸੇ ਰੰਗੀਨ ਬਸਤੀ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਸੀ,
ਉਹ ਸੁਪਨੇ ਰੇਤ ਦੇ ਘਰ ਵਾਂਗ ਵਿੰਹਦੇ ਢਹਿ ਗਏ ਸਾਰੇ..

ਜਦੋਂ ਵੀ ਦਿਲ ਕਰੇ ਪਰਖੀਂ ਤਿਰੇ ਤੋਂ ਜਾਨ ਵਾਰਾਂਗੇ,
ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ, ਮੁਸੀਬਤ ਵਕਤ ਵੇਖੇ, ਬਹਿ ਗਏ ਸਾਰੇ..

ਬੜੀ ਛੇਤੀ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਓਹ ਜੋ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੁੰਦੇ,
ਇਹ ਬਾਤਾਂ ਸੱਚੀਆਂ 'ਬਲਜੀਤ' ਪਹਿਲਾਂ ਕਹਿ ਗਏ ਸਾਰੇ..

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਆ ਲੜੀਏ ਵਿਭਚਾਰਾਂ ਨਾਲ
ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ

ਛੱਡ ਕੇ ਕੱਛੂਕੁੰਮਾ ਚਾਲ
ਰਲੀਏ ਸ਼ਾਹ ਅਸਵਾਰਾਂ ਨਾਲ

ਯਾਰ ਛੁਪਾ ਨਾ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ
ਕਰ ਸਾਂਝੀ ਦਿਲਦਾਰਾਂ ਨਾਲ

ਨਿਪਟ ਲਵਾਂਗੇ ਮਿਲ ਜੁਲ ਕੇ
ਸਭ ਮਾੜੇ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਨਾਲ

ਮੰਗੇ ਤੋਂ ਜੇ ਹੱਕ ਮਿਲੇ ਨਾ
ਖੋਹ ਲੈਣੇ ਤਲਵਾਰਾਂ ਨਾਲ

ਮੰਜ਼ਿਲ ਸਾਹਵੇਂ ਹੈ ਬਲਜੀਤ
ਖੇਡਾਂਗੇ ਗੁਲਜ਼ਾਰਾਂ ਨਾਲ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉਲਝ ਗਈ ਹੈ ਤਾਣੀ ਵੇਖਾਂ

ਸਿਰ ਤੋਂ ਲੰਘਿਆ ਪਾਣੀ ਵੇਖਾਂ

ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਕੇ ਵੋਟਾਂ ਪਾਉਂਦੀ

ਖਲਕਤ ਅੰਨੀ ਕਾਣੀ ਵੇਖਾਂ

ਵਿਹਲੇ ਰਹਿਣ ਸਮੈਕਾਂ ਪੀਂਦੇ

ਮੁਸ਼ਟੰਡਿਆਂ ਦੀ ਢਾਣੀ ਵੇਖਾਂ

ਵਿਚ ਕਚਿਹਰੀ ਬੰਦੇ ਦੀ ਮੈਂ

ਹੁੰਦੀ ਕੁੱਤੇ-ਖਾਣੀ ਵੇਖਾਂ

ਮਸਲਾ ਹੱਲ ਕਦੇ ਨਾ ਹੋਵੇ

ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਮਧਾਣੀ ਵੇਖਾਂ

ਕਿੰਜ ਪਲੀਤ ਅਸਾਂ ਨੇ ਕੀਤੇ

ਮਿੱਟੀ ‘ਵਾ ਤੇ ਪਾਣੀ ਵੇਖਾਂ

ਧਰਮੀ ਬਣ ਪਾਖੰਡੀ ਬਾਬੇ

ਵੇਚੀ ਜਾਂਦੇ ਬਾਣੀ ਵੇਖਾਂ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਭੁਲਾਅ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ
ਕਿ ਖਤ ਮੇਰੇ ਮਚਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀ ਸਕਣਾ

ਦਿਲੇ ਨੂੰ ਚਾਕ ਕਰ ਦੇਵੇਂ, ਬੜਾ ਤੈਨੂੰ ਤਜਰਬਾ ਹੈ
ਜ਼ਰਾ ਟਾਕੀ ਜੇ ਲਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਹਵਾ ਸੰਗੀਤ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਐਪਰ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਵਾਕਿਫ
ਜੇ ਸੁਰ ਅਪਣਾ ਮਿਲਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਬੜੇ ਹੀ ਭਟਕਦੇ ਫਿਰਦੇ ਮੁਸਾਫਿਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਵਿਖਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਪਰਿੰਦੇ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਤਿਰੇ ਦਰ ਤੇ ਉਮੀਦਾਂ ਲੈ
ਜਰਾ ਚੋਗਾ ਖਿਲਾਅ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਹਿਜਰ ਦੀ ਅੱਗ ਧੁਖਦੀ ਹੈ ਨਾ ਬਲਦੀ ਹੈ ਨਾ ਬੁਝਦੀ ਹੈ
ਮਚਾਅ ਦੇ ਜਾਂ ਬੁਝਾਅ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਸੁਣੋ ਮੈਂ ਮੰਨਦਾਂ ਹਾਂ ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਪੀਂਦਾ ਹਾਂ
ਕਿਤੇ ਪੀਣੋ ਹਟਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ
{ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ}

ਗ਼ਜ਼ਲ

 ਚਲੋ ਹੁਣ ਸਾਫ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਰਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਕਿ ਤਾਜ਼ੀ ਪੌਣ ਦਾ ਬੁੱਲਾ ਕਦੇ ਵੀ ਪਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਬੜੇ ਮਿਲਦੇ ਰਹੇ ਲੋਕੀਂ ਸਫਰ ਵਿਚ ਚਲਦਿਆਂ ਭਾਵੇਂ

ਮਿਰੇ ਦਰਦਾਂ ਨੂਂ ਜਾਣੇ ਜੋ,ਕੋਈ ਵੀ ਖਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਸਦਾ ਹਾਰੀ ਹੈ ਬਾਜ਼ੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਪਹੁੰਚੇ ਤੋਂ

ਜੋ ਦੇਵੇ ਜਿੱਤ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਅਜਿਹਾ ਟਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਅਡੰਬਰ ਵਧ ਗਏ ਬਹੁਤੇ ਨਹੀਂ ਇਨਸਾਫ ਵੀ ਕਿਧਰੇ

ਇਹਨਾਂ ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਤੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਕਰੇ ਜੋ ਨਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਕਲੇਜੇ ਚੀਸ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਫੱਟ ਵੀ ਯਾਰ ਨੇ ਦਿੱਤੇ

ਅਜੇ ਅਣਸੀਤਿਆਂ ਜ਼ਖਮਾਂ ਤੇ ਭੋਰਾ ਮਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

                          (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜ਼ਰਾ ਸੁਣਿਓ ਮੇਰੇ ਲੋਕੋ ਕਹਾਣੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ

ਕਿ ਆਦਤ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਹਰ ਬੁਰਾਈ ਸਹਿਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ

ਇਲਮ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਰਕਾਰਾਂ ਚਲਾਉਂਦੇ ਨੇ
ਅਖੌਤੀ ਬਾਬਿਆਂ ਦੇ ਹੋਰ ਨੇੜੇ ਬਹਿਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ

ਬੜਾ ਹੀ ਯੁੱਧ ਲੜਿਆ ਹੈ ਮੈਂ ਜਿੱਤਣ ਲਈ,ਨਹੀ ਜਿੱਤਿਆ
ਵਕਤ ਦੇ ਰਹਿਬਰਾਂ ਹੱਥੋਂ ਮੈਂ ਆਖਿਰ ਢਹਿਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਪੱਤਾ ਹਾਂ ਡਿੱਗਿਆ ਹਾਂ ਨਦੀ ਕੰਢੇ ਦੇ ਰੁੱਖ ਉਤੋਂ
ਬੜਾ ਤਾਰੂ ਸਾਂ ਐਪਰ ਪਾਣੀਆਂ ਸੰਗ ਵਹਿਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ

ਕਰੀਰਾਂ ਨਾਲ ਕੇਲੇ ਦਾ ਤਾਂ ਖਹਿਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਭਾਵੇਂ
ਮੇਰੀ ਫਿਤਰਤ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਬੁਰੇ ਸੰਗ ਖਹਿਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ

ਬੜੀ ਹੀ ਦੂਰ ਤੈਥੋਂ ਤੁਰ ਗਿਆ ਹਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਬਲਜੀਤ
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਹੁਣ ਹੋਰ ਡੂੰਘਾ ਲਹਿਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਜ਼ਰਾ ‘ਕੁ ਤਾਜ਼ਗੀ ਆਈ ਹੈ ਬਾਸੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਅੰਦਰ

ਕਿ ਹਿਲਜੁਲ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਹੈ ਖਲੋਤੇ ਪੁਰਜਿਆਂ ਅੰਦਰ

ਚਲੋ ਆਪਾਂ ਵੀ ਉੱਠ ਕੇ ਬੀਜੀਏ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਪੌਦੇ

ਕਦੇ ਜੋ ਪਰਤ ਨਾ ਆਏ ਉਦਾਸੀ ਗੁਲਸਿਤਾਂ ਅੰਦਰ

ਝਗੜੇ ਆਮ ਹੋਏ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲੱਗਦੀਆਂ ਅੱਗਾਂ

ਇਹ ਕੈਸੀ ਜੰਗ ਜਾਰੀ ਹੈ ਧਰਮ ਦੇ ਰਹਿਬਰਾਂ ਅੰਦਰ

ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਦੇ ਨੇ ਧੌਣਾਂ ਸੁੱਟ ਕੇ ਲੋਕੀਂ

ਜਰਾ ਵੀ ਹੌਸਲਾ ਬਚਿਆ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਕਿਰਤੀਆਂ ਅੰਦਰ

ਕਈ ਬੰਦੇ ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਅਕਲ ਭੋਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ

ਕਿਵੇਂ ਘੁਸਪੈਠ ਕਰ ਬੈਠੇ ਨੇ ਉੱਚੇ ਦਫਤਰਾਂ ਅੰਦਰ

ਇਹ ਭਾਵੇਂ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਥੋੜੇ ਪਲ ਹੀ ਏਸ ਥਾਂ  ਗੁਜ਼ਰੇ

ਜਿਕਰ ਪਰ ਦੇਰ ਤੱਕ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਸਾਡਾ ਮਹਿਫਲਾਂ ਅੰਦਰ

ਅਸੀਂ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਡਰੀਏ ਕਿ ਅੱਗੇ ਰਾਤ ਹੈ ਕਾਲੀ

ਦਿਨੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਪਰਦਿਆਂ ਅੰਦਰ

                  (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਅਜੇ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਹੈ ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ
ਕਿਸੇ ਲਈ ਕੌਣ ਮਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਰਨਾ ਹੈ ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ

ਵਤਨ ਲਈ ਮਿਟ ਗਏ ਜਿਹੜੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਰੜਕੇਗੀ,
ਜੋ ਖਾਲੀ ਕਰ ਗਏ, ਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਭਰਨਾ ਹੈ ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ

ਅਸੀਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਿੰਨੇ ਦਮਗਜੇ ਹਾਂ ਮਾਰਦੇ ਭਾਂਵੇਂ,
ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਬੜਾ ਸੌਖਾ ਤੇ ਕਰਨਾ ਹੈ ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ

ਤੂੰ ਡਾਢੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤੇ ਨੇ ਤੇ ਠੱਗੇ ਖੂਬ ਨੇ ਲੋਕੀਂ,
ਐ ਹਾਕਿਮ ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਇਹ ਲੁੱਟ ਜਰਨਾ ਹੈ ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ

ਨਦੀ ਦੇ ਵਹਿਣ ਸੰਗ ਤਾਂ ਆਮ ਤਾਰੂ ਤੈਰ ਲੈਂਦੇ ਨੇ, 
ਪਰੰਤੂ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਉਲਟ ਤਰਨਾ ਹੈ ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ

ਇਹ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਨ ਨਈਂ ਦਿੰਦਾ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਜੋ ਲਾਵਾ ਹੈ,
ਕੁਆਰੇ ਸ਼ੌਕ ਨੂੰ ਸਿਵਿਆਂ ‘ਚ ਧਰਨਾ ਹੈ ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ

ਜੇ ਗਲਤੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਭੁਗਤਲਾਂਗੇ ਹੱਸ ਕੇ ਆਪਾਂ
ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਦੋਸ਼ ਤੋਂ ਹਰਜੇ ਨੂੰ ਭਰਨਾ ਹੈ ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਦਰਦ ਇਕ ਦਿਨ ਜਾਏਗਾ ....ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ

ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਆਏਗਾ ਲੱਗਦਾ ...ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ

ਰੁੱਤਾਂ ਨੇ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਜੋ ਕੀਤਾ ਦਗਾ

ਫਿਰ ਤੋਂ ਪਰਿੰਦਾ ਗਾਏਗਾ .....ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ

ਬਾਂਝ ਨਾ ਹੋ ਜਾਏ ਇਹ ਧਰਤੀ ਕਿਤੇ

ਕੋਈ ਬੱਦਲ ਕਦੇ ਛਾਏਗਾ....ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ

ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਭਾਵੇਂ ਹਾਦਸੇ ਤਾਂ ਯਾਦ ਨੇ

ਧੋਖਾ ਨਾ ਦਿਲ ਹੁਣ ਖਾਏਗਾ...ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ

ਤਖਤ ਤੇ ਬੈਠਾ ਜੋ ਹਾਕਮ ਬਦਲ ਕੇ

ਜ਼ੁਲਮ ਉਹ ਨਾ ਢਾਏਗਾ...ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ

ਗਲੀਆਂ ‘ਚ ਐਵੇਂ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈਂ ਜੋਗੀਆ

ਖੈਰ ਕੋਈ ਪਾਏਗਾ....ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ

ਲੀਰਾਂ ਹੋਇਆ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਇਹ ਲਿਬਾਸ

ਕੋਈ ਟਾਕੀ ਲਾਏਗਾ ....ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ

.......................(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮਹਿਫਲ ਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਬਣਾਂਗਾ,ਨਈਂ ਬਣਿਆ
ਉਸਦੇ ਗਲ ਦਾ ਹਾਰ ਬਣਾਂਗਾ, ਨਈਂ ਬਣਿਆ
ਅੱਖ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੰਝੂ ਖਾਰਾ ਪੂੰਝਣ ਲਈ,
ਦਰਦੀ ਤੇ ਗ਼ਮਖਾਰ ਬਣਾਂਗਾ, ਨਈਂ ਬਣਿਆ
ਭਗਤ ਸਰਾਭਾ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਸ਼ੁਭਾਸ਼ ਜਿਹਾ,
ਕੋਈ ਤਾਂ ਕਿਰਦਾਰ ਬਣਾਂਗਾ, ਨਈਂ ਬਣਿਆ
ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀਂ ਜ਼ੁਲਮ ਕਮਾਉਂਦੇ ਲੋਕਾਂ 'ਤੇ
ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਲਲਕਾਰ ਬਣਾਂਗਾ, ਨਈ ਬਣਿਆ
ਮਜ਼ਲੂਮਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਲਈ ਜੋ ਵਰ੍ਹ ਜਾਵੇ
ਉਹ ਤਿੱਖੀ ਤਲਵਾਰ ਬਣਾਂਗਾ, ਨਈ ਬਣਿਆ
ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਵੇਲੇ ਦੇ ਚੱਕਰ ਨਾਲ ਮਿਲਾਅ,
ਜੀਵਨ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਬਣਾਂਗਾ, ਨਈ ਬਣਿਆ
ਪਰਜਾ ਜਿਹੜੇ ਰਾਜ 'ਚ ਹੋਵੇ ਸੁਖ-ਲੱਧੀ
ਐਸੀ ਇਕ ਸਰਕਾਰ ਬਣਾਂਗਾ, ਨਈ ਬਣਿਆ
ਅੱਗੇ ਲੱਗਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਬਲਜੀਤ ਸਦਾ,
ਪਰ ਝੰਡਾ ਬਰਦਾਰ ਬਣਾਂਗਾ, ਨਈਂ ਬਣਿਆ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿਂਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਸਾਡੇ ਵਾਰੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਖੇੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ
ਜਾਨੋਂ ਵੱਧ ਪਿਆਰੇ ਜਿਹੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ

ਹਰ ਥਾਂ ਪਸਰੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੁੰਨ ਸਰਾਂ ਯਾਰੋ,
ਹਸਦੇ ਵੱਸਦੇ ਸੋਹਣੇ ਵਿਹੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ
ਐਵੇਂ ਖਹਿਬੜ ਪੈਣਾ ਆਵੇ ਯਾਦ ਬੜਾ
ਨਿੱਕੇ ਮੋਟੇ ਝਗੜੇ ਝੇੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ&
ਤੁਰ ਗਏ ਨੇ ਪਰਦੇਸੀਂ ਮਿੱਤਰ ਵਤਨਾਂ ਤੋਂ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ
ਟੈਲੀਫੋਨ ਦੀ  ਘੰਟੀ ਹੀ ਵਜਦੀ ਹੈ,
ਚਿੱਠੀ ਵਾਲੇ ਸੁੱਖ ਸੁਨੇਹੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ
ਦੂਰੀ ਤੇ ਤਨਹਾਈ ਲੰਮੀ ਉਮਰਾ ਤੋਂ,
ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਜੋ ਦਿਲ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ.
ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਵੀ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨਾ,
ਪਿੰਡ ਤਿਰੇ ਦੇ ਲਾਏ ਗੇੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ.
ਸਾਗਰ ਕੰਢੇ ਬੈਠ ਉਡੀਕਾਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ
ਸਾਡੀ ਵਾਰੀ ਚੱਪੂ ਬੇੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ.
ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਬਲਜੀਤ ਬਿਗਾਨਾਪਨ ਕਿੰਨਾ,
ਯਾਰ ਤੁਸਾਂ ਜੋ ਨਗਮੇ ਛੇੜੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)