ਗ਼ਜ਼ਲ

ਲੰਘਿਆ ਬਚਪਨ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਲਾਂ ਦੀ ਕਿਲਕਾਰੀ ਗਈ
ਢਲਦੀ ਉਮਰੇ ਏਦਾਂ ਲੱਗਦਾ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਨਾਲੋਂ ਯਾਰੀ ਗਈ....

ਜਦ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਭਵਾ ਕੇ ਤੱਕਿਆ ਹੈ
ਨਾਲ ਪਸੀਨੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਿੰਜਿਆ ਕਿੰਨੀ ਦੂਰ ਕਿਆਰੀ ਗਈ

ਦਿਲ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਾਈਏ ਕਿਸ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਸੁੰਨ ਸਰਾਂ
ਦੂਰ ਦੁਰੇਡੇ ਮਿੱਤਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹੁਣ ਸਾਡੀ ਦਿਲਦਾਰੀ ਗਈ

ਨਹੀਂ ਦਿੱਸਦੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਵੀ ਹੁਣ ਬੜੀ ਦੂਰ ਤੱਕ ਦੇਖ ਲਿਆ
ਥੱਕ ਹਾਰ ਕੇ ਮੁੜ ਆਈ ਹੈ ਜਿਧਰ ਨਜ਼ਰ ਵਿਚਾਰੀ ਗਈ

ਕਿਸੇ ਕਿਹਾ ਜਦ ਮੁੜ ਜਾ ਘਰ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਰੋਲੇਂਗਾ
ਨਾਲ ਸਬਰ ਦੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਹਾਂ ਖਿੱਚੀ ਹੋਈ ਤਿਆਰੀ ਗਈ

ਵਕਤ ਦੀ ਕੈਂਚੀ ਨੇ ਕੱਟ ਦਿੱਤੇ  ਖੰਭ ਅਸਾਡੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਦੇ
ਪੰਛੀ ਵਾਂਗੂੰ ਰੀਝ ਉਡਣ ਦੀ ਕਿਧਰੇ ਮਾਰ ਉਡਾਰੀ ਗਈ

                                      (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)