ਗਜ਼ਲ

• ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਇਸ ਜੱਗ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ  
• ਸੀਨੇ ਅੰਦਰ ਧੁਖਦੀ ਜੋ,ਉਸ ਅੱਗ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ
• 
  
•   ਹਰ ਪਲ ਸੁਪਨੇ ਲੈਂਦਾ ਪੰਛੀ ਵਾਂਕਣ ਉੱਡਣ ਦੇ 
• ਆਖੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਦਿਲ,ਲਾਈਲੱਗ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ
•  
• ਕਰਜ਼ੇ ਹੇਠ ਨਪੀੜੀ ਬੜੀ ਨਮੋਸ਼ੀ ਹੈ ਝਲਦੀ 
• ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਾਂਭੀ ਰੱਖੀ ਜੋ, ਉਸ ਪੱਗ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ 
•  
•   ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਅੰਦਰ ਸਖਤ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ 
• ਕੋਈ ਜੁਗਤ ਬਣਾਓ ਕਿ,ਉਸ ਠੱਗ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ
•  
• ਸ਼ਾਮ ਢਲੀ ਤਾਂ ਬਸਤੀ ਵਿਚ ਹਨੇਰਾ ਪੱਸਰ ਗਿਆ  
• ਤੇਰੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਹੁੰਦੀ,ਜਗਮਗ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ

ਗਜ਼ਲ

• ਸ਼ਹਿਰ ਜੋ ਉਸਦਾ ਸੀ, ਮੇਰਾ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ
• ਸ਼ਾਮ ਢਲੀ,ਰਾਤ ਗਈ, ਸਵੇਰਾ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ
•  
• ਤੁਰਦੇ ਰਹੇ ਬੇਵਜ੍ਹਾ, ਸਮੇਂ ਦੇ ਐਵੇਂ ਨਾਲ ਨਾਲ
• ਇਹਨੂੰ ਬਦਲਦੇ ਥੋੜਾ, ਜੇਰਾ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ
•  
• ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਰੁੱਖ ਦੀਆਂ ਫਿਰ ਉਦਾਸ ਟਹਿਣੀਆਂ
• ਇਹਨਾਂ ਤੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦਾ, ਬਸੇਰਾ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ
•  
• ਤਲੀਆਂ ਤੇ ਟਿਕਾਈ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ, ਕੁਝ ਬਾਲ ਕੇ ਦੀਵੇ
• ਨਸੀਬਾਂ ਵਿਚ ਇਹਨਾਂ ਦੇ, ਬਨੇਰਾ ਕਿਓਂ ਨਹੀ ਹੋਇਆ
•  
• ਇਹ ਜੋ ਭੁੱਲੀ ਭਟਕੀ ਫਿਰਦੀ, ਜਵਾਨੀ ਸੜਕਾਂ ਤੇ
• ਕਿਤੇ ਸੇਧਾਂ ਜੋ ਦੇ ਦਿੰਦਾ, ਵਡੇਰਾ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ
•  
• ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਕਿਰਤੀ ਨੇ ਥੱਕੇ, ਮਿਹਨਤਾਂ ਕਰਦੇ
• ਪੱਲੇ ਰਿਜ਼ਕ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ,ਬਥੇਰਾ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ

ਗਜ਼ਲ

ਆਓ ਜੇਕਰ ਸੋਚਣਾ ਹੈ, ਰੁੱਖ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ।
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਜੋ ਹੈ ਪਸਰੀ, ਭੁੱਖ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ।

ਬੱਝਵੀਂ ਰੋਟੀ ਨੂੰ ਜਿੱਥੇ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਤਰਸਦਾ
ਉਹਨਾਂ ਠੰਡੇ ਚੁੱਲ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ।

ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਵਕਤ ਦੀ ਅਨਹੋਣੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ
ਨਿੱਤ ਜਿਹੜੀ ਕਤਲ ਹੁੰਦੀ ਕੁੱਖ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ।

ਰਿਜਕ ਖਾਤਰ ਜਿਹੜੇ ਪੁੱਤਰ ਤੁਰ ਗਏ ਪਰਦੇਸ ਵਿਚ
ਮਾਵਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਮੰਗਦੀਆਂ ਉਸ ਸੁੱਖ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ।

ਰਹਿਣ ਜਾਰੀ ਖੋਜਾਂ, ਕਾਢਾਂ ਤੇ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਨਵੀਆਂ ਹੋਰ
ਪਰ ਜ਼ਰਾ ਕੁਦਰਤ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ।

ਗਜ਼ਲ

ਮਨ ਸਮੁੰਦਰ ਹੈ ਚਲੋ ਇਸ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਮਾਪੀਏ
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿਚ ਦੂਰੀਆਂ ਦੀ ਹੁਣ ਲੰਬਾਈ ਮਾਪੀਏ




ਕਿੰਨਾ ਦਿੱਤਾ ਸੇਕ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਅਸਾਡੇ ਚਮਨ ਨੂੰ
ਤੱਤੀਆਂ ਬੇਕਿਰਕ ਪੌਣਾਂ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਮਾਪੀਏ




ਦਿਲ ਬਥੇਰਾ ਆਖਦਾ ਹੈ ਪਹਿਰਾ ਦੇਵਾਂ ਸੱਚ 'ਤੇ
ਜੱਗ ਕਹੇ ਸੱਚ ਨਾਲ ਹੋਈ ਜੱਗ ਹਸਾਈ ਮਾਪੀਏ




ਵਤਨ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਯਾਰੋ! ਮੁੱਦਤਾਂ ਤੋਂ ਚੀਥੜੇ
ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ ਜਿਹੜੀ ਦਿਤੀ ਉਹ ਅਗਵਾਈ ਮਾਪੀਏ




ਮਰ ਗਏ ਕੁਝ ਹੱਕਾਂ ਖਾਤਿਰ ਫੈਸਲੇ ਉਡੀਕਦੇ
ਮੁਨਸਿਫ਼ਾਂ ਦੀ ਸਾਲਾਂ ਲੰਮੀ ਕਾਰਵਾਈ ਮਾਪੀਏ




ਪੁੱਜ ਗਏ ਹਾਂ ਕਿਸ ਪੜਾਅ ਤੇ ਕੱਲੇ-ਕਾਰੇ ਤੁਰਦਿਆਂ
ਜੋ ਹੰਢਾਈ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕਰ ਉਹ ਤਨਹਾਈ ਮਾਪੀਏ

ਗਜ਼ਲ

ਜਦ ਤੋਂ ਤੇਰੀ ਸੰਗਤ ਗਈ
ਮਹਿਫਿਲ ਵਿਚੋਂ ਰੰਗਤ ਗਈ

ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਬੀਆਬਾਨ
ਖੌਰੇ ਕਿਧਰ ਜੰਨਤ ਗਈ

ਘਸਮੈਲਾ ਚੌਗਿਰਦਾ ਦਿਸੇ
ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਹੁਣ ਚਾਹਤ ਗਈ

ਬੁੱਤਾਂ ਵਰਗੇ ਲੋਕ ਮਿਲੇ
ਜਿੰਦਾ ਦਿਲ ਉਹ ਸੂਰਤ ਗਈ

ਥਾਂ ਥਾਂ ਤੇ ਵੰਗਾਰ ਖੜ੍ਹੀ
ਐਪਰ ਕਿਥੇ ਗੈਰਤ ਗਈ

ਬੁਰੇ ਨੂੰ ਸ਼ੁਹਰਤ ਮਿਲੀ
ਸਾਊ ਦੀ ਹੁਣ ਇਜ਼ਤ ਗਈ

ਰਾਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਖੁਦਾ
ਦੁਆ ਗਈ ਮੰਨਤ ਗਈ

ਗਜ਼ਲ

ਹੋ ਹੀ ਗਏ ਹਾਂ ਆਖਿਰ ਗ਼ੁਲਾਮ ਸਿਸਟਮ ਦੇ।

ਔਗੁਣ ਜਰ ਲਏ ਅਸੀਂ ਤਮਾਮ ਸਿਸਟਮ ਦੇ।

ਇਸਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿਆਂਗੇ ਜਿਹੜੇ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ

ਸੋਹਲੇ ਗਾਉਂਦੇ ਫਿਰਦੇ ਉਹ ਆਮ ਸਿਸਟਮ ਦੇ।

ਉਹ ਤਾਂ ਕਹਿਣ ਤਰੱਕੀ ਕੀਤੀ ਅਸੀਂ ਬੜੀ

ਮੈਨੂੰ ਜਾਪਣ ਪੁਰਜ਼ੇ ਨੇ ਜਾਮ ਸਿਸਟਮ ਦੇ।

ਰੁਲੇ ਜਵਾਨੀ ਸੜਕਾਂ ਤੇ, ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਨਹੀਂ

ਸਾਹਵੇਂ ਹੈਨ ਨਤੀਜੇ ਨਾਕਾਮ ਸਿਸਟਮ ਦੇ।

ਕਿੱਦਾਂ ਦਾ ਹੈ ਤੰਤਰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ

ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਹੀ ਹੋ ਗਏ ਨਾਮ ਸਿਸਟਮ ਦੇ।

ਧੁੱਪ,ਧੂੜ, ਧੁੰਦ,ਘੱਟਾ ਅਤੇ ਕਾਲੀ ਸੁਆਹ

ਮੌਸਮ ਕਿੰਨੇ ਤਰਾਂ ਦੇ ਬਦਨਾਮ ਸਿਸਟਮ ਦੇ।

ਨਾਅਰੇ ਬੁਲੰਦ ਕਰਦੇ ਕਦੇ ਜਿਸਦੇ ਖਿਲਾਫ

ਅੱਜ ਬੋਲਣ ਹੱਕ ਵਿਚ ਸ਼ਰੇਆਮ ਸਿਸਟਮ ਦੇ।

ਗਜ਼ਲ

ਸੱਜੇ ਲੋਕ ਖੱਬੇ ਲੋਕ

ਦੇਖੋ ਫੱਬੇ ਰੱਬੇ ਲੋਕ

ਜੀਹਨੂੰ ਦੇਖੋ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢੇ

ਹੋ ਗਏ ਕਿੰਨੇ ਕੱਬੇ ਲੋਕ

ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਪਿਛੇ ਦੌੜਣ

ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਦੇ ਡੱਬੇ ਲੋਕ

ਗੱਲ ਕੋਈ ਨਾ ਪੱਲੇ ਪਾਉਂਦੇ

ਮਾਰਨ ਲੱਲੇ ਭੱਬੇ ਲੋਕ

ਸੌ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਟੈਸਟ ਕਰੀਏ

ਰੋਗੀ ਅੱਸੀ ਨੱਬੇ ਲੋਕ

ਲੂਣ ਤੇਲ ਪੂਰਾ ਨਾ ਹੋਵੇ

ਮਹਿੰਗਾਈ ਨੇ ਦੱਬੇ ਲੋਕ

ਗਜ਼ਲ

ਮੰਜ਼ਿਲ ਨੂੰ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਰਾਹਵਾਂ ਗੁਆਚੀਆਂ
ਸੀਨੇ ਜੋ ਲਾਉਣ ਐਸੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਗੁਆਚੀਆਂ

ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਵਸਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਉਪਾਰ ਕੀਤੀਆਂ
ਕੁਦਰਤ ਜੋ ਸੌਪੀਆਂ ਉਹ ਕਲਾਵਾਂ ਗੁਆਚੀਆਂ

ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਚੋਂ’ ਉਪਜਦੇ ਪੱਥਰਾਂ ਜਿਹੇ ਖਿਆਲ
ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ ਠੰਡ ਪਾਉਣ ਜੋ ਹਵਾਵਾਂ ਗੁਆਚੀਆਂ

ਜ਼ਖਮਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਵਾਸਤੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦਵਾ
ਮਿਤਰਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਗੁਆਚੀਆਂ

ਝੱਲੀ ਹੈ ਮਾਰ ਵਕਤ ਦੀ ਚੁਪ ਚਾਪ ਦੇਖਦੇ
ਬੇਨੂਰ ਚਿਹਰਿਆਂ ਤੋਂ ਅਦਾਵਾਂ ਗੁਆਚੀਆਂ

ਕੋਹਲੂ ਦੇ ਬੈਲ ਵਾਂਗਰਾਂ ਉਹ ਲੋਕ ਰੀਂਗਦੇ
ਜਿੰਨਾਂ ਤੋਂ ਖੇੜੇ ਰੁੱਸ ਗਏ ਇਛਾਵਾਂ ਗੁਆਚੀਆਂ

ਗਜ਼ਲ

ਉਹਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਤੇ ਇਤਬਾਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ

ਤਾਹੀਂ ਉਹ ਕਦੇ ਮੁੜਕੇ ਦਿਲਦਾਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ

ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਬੇਝਿਜਕ ਸੁਣਾ ਲੈਂਦਾ

ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਐਸਾ ਕੋਈ ਕਿਰਦਾਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ

ਭਰਿਆ ਹੈ ਦੁਕਾਨਾਂ ਵਿਚ ਬੇਕਾਰ ਜਿਹਾ ਸਾਮਾਨ

ਜਿਥੋਂ ਮਿਲ ਜੇ ਸਕੂਨ ਕਿਤੇ, ਬਾਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ

ਉਮਰਾਂ ਭਰ ਤੁਰਦੇ ਰਹੇ ਕੰਡਿਆਲੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ

ਇਹਨਾਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਚਲਦੇ ਕੋਈ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ

ਇੱਕ ਕਾਲੀ ਘਟਾਅ ਆਈ ਪਰ ਮੁੜ ਗਈ ਬਿਨਾਂ ਬਰਸੇ

ਬੱਦਲ ਜੋ ਰੂਹਾਂ ਠਾਰੇ, ਇਕ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ

ਆਖਿਰ ਕੋਈ ਬਦਲੇਗਾ ਇਸ ਸ਼ਾਸ਼ਨ ਦਾ ਚਿਹਰਾ

ਚਿਰ ਤੋਂ ਕੋਈ ਭਗਤ ਸਿੰਹੁੰ ਸਰਦਾਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ

ਗਜ਼ਲ

ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਹਨਾਂ ਕਦੇ ਮੁਹੱਬਤਾਂ।
ਚਿਹਰਿਆਂ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਣ ਉਹ ਇਬਾਰਤਾਂ।


ਬੋਲਦੇ ਖੰਡਰ ਪੁਰਾਣੇ ਦੋਸਤੋ
ਖੂਬਸੂਰਤ ਸਨ ਕਦੇ ਇਮਾਰਤਾਂ।


ਸੱਸੀ ਸੋਹਣੀ, ਰੇਤ ਕੱਕੀ ਤੇ ਝਨਾਂ
ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਆਪ ਘੜੀਆਂ ਕਿਸਮਤਾਂ।


ਉਮਰ ਭਰ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਲੱਖ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ
ਪੂਰੀਆਂ ਨਾ ਹੋਣ ਫਿਰ ਵੀ ਹਸਰਤਾਂ।


ਕੀ ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਕੀ ਹੈ ਬੁਢਾਪਾ ਇਹ
ਹਾਏ ਬਚਪਨ ਹਾਏ ਉਹ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ।


ਕਰ ਲਈ ਵਿਗਿਆਨ ਨੇ ਤਰੱਕੀ ਬਹੁਤ
ਬਾਕੀ ਬੜੀਆਂ ਹਨ ਅਜੇ ਬੁਝਾਰਤਾਂ।


ਜਿੱਥੇ ਬੇਇਤਫਾਕੀਆਂ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਖੇੜੇ ਕਰਨ ਓਥੋਂ ਹਿਜਰਤਾਂ।


ਸਦੀਆਂ ਮਗਰੋਂ ਵੀ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਉਹ ਕਦੇ
ਜਿਸ ਲਈ ਨਿੱਤ ਕੀਤੀਆਂ ਇਬਾਦਤਾਂ।


ਬਹੁਤੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਖੋਜਦੇ
ਕੁਝ ਕੁ ਫਿਰਦੇ ਭਾਲਦੇ ਨੇ ਸ਼ੁਹਰਤਾਂ।

ਗਜ਼ਲ

ਪੱਕਿਆ ਬੀਜ ਹਾਂ ਧਰਤ ਤੇ ਬਿਖਰ ਜਾਵਾਂਗਾ

ਰੁੱਤ ਬਹਾਰ ਦੀ ਆਈ ਫਿਰ ਪੁੰਗਰ ਆਵਾਂਗਾ ।

ਮੇਰੀ ਤਸਵੀਰ ਧੁੰਦਲੀ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੇਖਦੇ ਰਹਿਣਾ

ਜਰੂਰ ਇਕ ਨਾ ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਨਿਖਰ ਆਵਾਂਗਾ ।

ਸਿਰਫ ਥੋਡੇ ਜੋਗਾ ਹਾਂ ਨਾ ਮੈਥੋਂ ਫਾਸਲੇ ਰੱਖੋ

ਥੱਕ ਹਾਰ ਕੇ ਵੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਸ ਇਧਰ ਆਵਾਂਗਾ ।

ਨੀਂਦ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨਾ ਆਵੇ ਜਰਾ ਤੱਕਿਓ ਉਤਾਂਹ

ਝਿਲਮਿਲ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਵੀ ਨਜ਼ਰ ਆਵਾਂਗਾ ।

ਅੱਖ ਥੋਡੀ ਨਮ ਹੋਏ ਬਿਨਾਂ ਰਹਿ ਨਾ ਸਕਣੀ

ਯਾਦ ਤਨਹਾਈਆਂ ਵਿਚ ਇਸ ਕਦਰ ਆਵਾਂਗਾ ।

ਇਹ ਜੋ ਬਦੀਆਂ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਧ ਗਏ ਏਥੇ

ਇਹਨਾਂ ਲੱਭਣਾ ਨਹੀਂ ਬਣ ਗਦਰ ਆਵਾਂਗਾ ।

ਗਜ਼ਲ

ਪੱਤਝੜਾਂ ਵਿਚ ਤਿਨਕੇ ਲੱਭਣੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ
ਸਿਖਰ ਧੁੱਪਾਂ ਦੇ ਰਾਹੀ ਕਦੇ ਕਮਦਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ

ਬਹੁਤੀ ਵਾਰੀ ਕਈ ਹੋਰ ਸਿਤਮ ਵੀ ਮਾਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਚਾਕੂ,ਛੁਰੀ,ਬੰਦੂਕ ਸਿਰਫ ਕਾਤਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ

ਆਦਮੀ ਤੋਂ ਬਣਨਾ ਪੈਂਦਾ ਗੌਤਮ ਰਿਸ਼ੀ ਮੁਨੀਂ
ਬਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ ਸਕੂਨ ਜਦੋਂ ਹਾਸਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ

ਚੰਗੇ ਲੱਗਣ ਸਾਨੂੰ ਬ੍ਰਿਖ ਪਰਿੰਦੇ ਫੇਰ ਵੀ
ਭਾਵੇਂ ਸਾਡੇ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਇਹ ਸ਼ਾਮਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ

ਸਿਰਫ ਬਹਾਰਾਂ ਮਾਣਨਾ ਹੈ ਆਰਜ਼ੂ ਜਿਸ ਦੀ
ਚੋਟ ਸਹਿਣ ਦੇ ਉਹ ਕਦੇ ਕਾਬਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ

ਸਿਰਫ ਪੈਡਿਆਂ ਖਾਤਿਰ ਤੁਰਨਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ
ਰਸਤੇ ਤਾਂ ਰਸਤੇ ਹੁੰਦੇ ਮੰਜ਼ਿਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ

ਗਜ਼ਲ

ਹਾਦਸਿਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜ਼ੂਦ ਅਸੀਂ ਝੁਕੇ ਨਹੀਂ
ਜਦ ਰਸਤੇ ਰੋਕੇ ਤੂਫਾਨਾਂ ਅਸੀਂ ਰੁਕੇ ਨਹੀਂ

ਭਾਵੇਂ ਝੜ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਪੀਲੇ ਜ਼ਰਦ ਪੱਤੇ
ਬਹਾਰਾਂ ਵਾਲੀ ਆਮਦ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਮੁੱਕੇ ਨਹੀਂ

ਤੁਸੀਂ ਕੌਣ ਹੋ ਸਾਡੇ ਫੈਸਲੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ
ਜੁਰਮ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਲੁਕੇ ਨਹੀਂ

ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਹਰ ਸੌਗਾਤ ਸੰਭਾਲੀ ਹੈ
ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਹੰਝੂ ਕਦੇ ਸੁੱਕੇ ਨਹੀਂ

ਵਕਤ ਹੈ ਹਰਿਆਲੀ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਸਾਂਭ ਲਵੋ
ਮੇਰੇ ਮਸ਼ਵਰੇ ਫਜ਼ੂਲ ਅਤੇ ਬੇਤੁਕੇ ਨਹੀਂ

ਮੁੜਕਾ ਵਗੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਤੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦਾ
ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਦੇ ਕਰਜ਼ੇ ਫਿਰ ਵੀ ਚੁਕੇ ਨਹੀਂ

ਜਿੰਨਾਂ ਖਾਤਿਰ ਦਰਦ ਬੜਾ ਹੀ ਢੋਇਆ ਹੈ
ਜਦ ਵੀ ਭੀੜ ਬਣੀ ਉਹ ਨੇੜੇ ਢੁਕੇ ਨਹੀਂ

ਗਜ਼ਲ

ਗਰਮ ਰੁੱਤ ਨਾਲ ਆਦਮੀ ਦੇ ਹੁਣ ਯਾਰਾਨੇ ਹੋ ਗਏ
ਪਿਆਰ ਦੇ ਬਹਾਰ ਦੇ ਗੁਜ਼ਰੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਹੋ ਗਏ ।

ਸੱਚ ਦੀ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਤੇ ਜਾ ਪੈਰ ਜਿਸ ਵੀ ਰੱਖਿਆ
ਦੁਸ਼ਮਣ ਉਸਦੇ ਆਪਣੇ ਤੇ ਬੇਗਾਨੇ ਹੋ ਗਏ ।

ਕ਼ਤਲ ਹੋਇਆ ਸੜਕ ਉਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਦੇਖਿਆ
ਕ਼ਾਤਿਲ ਫਿਰ ਵੀ ਬਚ ਗਏ ਲੱਖਾਂ ਬਹਾਨੇ ਹੋ ਗਏ ।

ਕੈਸੀ ਭਲਾ ਇਹ ਪਾਲਿਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀ
ਹਰ ਗਲੀ, ਹਰ ਮੋੜ ਤੇ ਸ਼ਰਾਬਖ਼ਾਨੇ ਹੋ ਗਏ ।

ਅਜਨਬੀ ਬਣ ਆਏ ਸੀ ਤੇਰੇ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਦਰ
ਚਿਹਰੇ ਕੁਝ ਕੁ ਫੇਰ ਵੀ ਜਾਨੇ ਪਹਿਚਾਨੇ ਹੋ ਗਏ ।

ਹੁਣ ਦੁਬਾਰਾ ਮਿਲ਼ਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਨਾ ਕਰਿਓ ਦੋਸਤੋ!
ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਿੰਨੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਤੋਂ ਬੇਜ਼ੁਬਾਨੇ ਹੋ ਗਏ ।

ਗਜ਼ਲ

ਚਲੋ ਫਾਸਲੇ ਬਣਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ।
ਸਭ ਰਿਸ਼ਤੇ ਭੁਲਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਪੀੜ ਹੋਵੇ ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੀ ਹੈ ਵਾਸਤਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ
ਖ਼ੁਦਗ਼ਰਜ਼ੀਆਂ ਵਧਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਕੋਈ ਹੋਵੇ ਜੇ ਲਾਚਾਰ ਬੇਸਹਾਰਾ
ਓਹਨੂੰ ਰਜ ਕੇ ਸਤਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਹਾਦਸੇ ਅਜੀਬ ਹੁੰਦੇ ਰੋਜ ਮਿਲਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ
ਮਰਹਮ ਨਾ ਲਗਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਜਿਹੜਾ ਪਿਟਦਾ ਢੰਡੋਰਾ ਸੱਚੀ ਸੁਚੀ ਦੋਸਤੀ ਦਾ
ਉਹਤੋਂ ਕੰਨੀ ਕਤਰਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਪਾਪ ਜ਼ੁਲਮ ਫਰੇਬ ਜਿੰਨੇ ਮਰਜ਼ੀ ਪਏ ਹੋਣ
ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਲੰਘ ਜਾਈਏ ਕਿ ਮੋਹ ਹੋ ਨਾ ਜਾਏ ।

ਗਜ਼ਲ

ਖਿੰਡ ਗਿਆ ਹਾਂ ਬਹੁਤ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸਮੇਟਣਾ ਚਾਹੁੰਨਾਂ
ਅਕਸ ਧੁੰਦਲਾ ਗਿਆ ਹੈ ਇਸ ਕਦਰ ਕਿ ਮੇਟਣਾ ਚਾਹੁੰਨਾਂ


ਆਤਿਸ਼ ਅਬਾਦ ਹੈ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਹਰੇਕ ਕੋਨੇ ਵਿਚ
ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਖਾਕ ਹੁੰਦੇ ਦੂਰ ਤੋਂ ਬਸ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਨਾਂ


ਬੜੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਦੁਨੀਆਂ ਲਗਦੀ ਰੁੱਖੀ ਅਤੇ ਉਜਾੜ ਜਹੀ
ਕੋਈ ਲੱਭ ਕੇ ਝੁੰਡ ਰੁੱਖਾਂ ਦਾ ਕੁਝ ਚਿਰ ਲੇਟਣਾ ਚਾਹੁੰਨਾਂ


ਭਿੜ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਅਧਵਾਟੇ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੁਕਰਮਾਂ ਨਾਲ
ਤੁਸੀਂ ਕਿੰਨੇ ਸਿਤਮਗਰ ਹੋ ਮੈਂ ਇਹ ਪਰਖਣਾਂ ਚਾਹੁੰਨਾਂ


ਰਹਿ ਗਏ ਅਧੂਰੇ ਜੋ ਅਰਮਾਨ,ਸੱਧਰਾਂ ਤੇ ਹਸਰਤਾਂ
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਕੁਝ ਹੋਰ ਥੋੜਾ ਭਟਕਣਾ ਚਾਹੁੰਨਾਂ


ਪੁੱਟੀਆਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਪੁਲਾਘਾਂ ਇਹਨੀ ਦਿਨੀਂ
ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਫਰ ਵਿਚ ਹੁਣ ਰੀਂਗਣਾ ਸਰਕਣਾਂ ਚਾਹੁੰਨਾਂ


ਜੀਓ ਅਤੇ ਜਿਉਣ ਦਿਉ ਬੜਾ ਅਪਨਾ ਕੇ ਦੇਖ ਲਿਆ
ਕੰਮ ਦਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਫਲਸਫਾ ਜ਼ਮੀਰ ਵੇਚਣਾ ਚਾਹੁੰਨਾਂ


ਫਿਰ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਇਕ ਪਤਲੀ ਜਹੀ ਕਾਤਰ ਦੇ ਦਿਉ ਮੈਨੂੰ
ਬੜੀ ਹੀ ਰੀਝ ਹੈ ਪਿਆਸੀ ਧਰਤ ਤੇ ਵਰਸਣਾਂ ਚਾਹੁੰਨਾਂ

ਗਜ਼ਲ

ਦਮ ਤੋੜਦੀਆਂ ਹਸਰਤਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਬਣਕੇ ਆ ।
ਸੁੰਨੀਆਂ ਇਹ ਮਹਿਫਲਾਂ ਮਹਿਮਾਨ ਬਣਕੇ ਆ।


ਤਿੜਕ ਰਹੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਰੁਲ ਰਹੀ ਹੈ ਆਬਰੂ
ਦਿਲ ਨੂੰ ਢਾਰਸ ਦੇਣ ਲਈ ਸਨਮਾਨ ਬਣਕੇ ਆ।


ਖੁਦਗਰਜ਼ੀ ਦਾ ਦੌਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਗਵਾਚ ਜਾਣਗੇ
ਸਾਝਾਂ ਦੇ ਤਾਣੇ ਜੋ ਬੁਣੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣਕੇ ਆ ।


ਅਨਹੋਣੀ ਕੋਈ ਆਰਜ਼ੂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਤੈਰਦੀ
ਵਜ਼ੂਦ ਜੋ ਤਲਾਸ਼ਦਾ ਉਹ ਹਾਣ ਬਣਕੇ ਆ ।


ਗਰੀਬ ਜਿਹੀ ਰੁੱਤ ਹੈ ਸੁਪਨੇ ਬੇਰੰਗ ਹੋ ਗਏ
ਕਰਜ਼ੇ ਮਾਰੀ ਆਤਮਾ ਧਨਵਾਨ ਬਣਕੇ ਆ ।


ਧਰਤੀ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਦੇਖਲਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਹੋ ਗਿਆ
ਇਸ ਦਾ ਸੀਨਾ ਠਾਰੀਏ ਕਿਰਸਾਨ ਬਣਕੇ ਆ ।