ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹਰ ਮਸਲੇ ਤੇ ਟੰਗ ਅੜਾਉਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ 

ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਮਧਾਣੀ ਪਾਉਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ

 

ਵਧ ਗਈ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਐਨੀ ਕਿ ਹੁਣ ਆਪਾਂ 

ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਅੜੀ ਪੁਗਾਉਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ

ਜਿਸ ਨੇ ਦੇਖ ਕੇ ਮੱਥੇ ਉੱਤੇ ਵੱਟ ਹੈ ਪਾਇਆ

ਉਹਦੇ ਦਰ ਤੇ ਅਲਖ ਜਗਾਉਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ

ਉੱਚੀ ਥਾਂ ਨਾ ਹੱਥ ਅੱਪੜੇ ਤਾਂ ਥੂਹ ਕੌੜੀ ਕਹਿਕੇ 

ਟੀਸੀ ਉੱਤੇ ਨਜ਼ਰ ਟਿਕਾਉਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ

ਮਹਿਫ਼ਲ ਵਿੱਚ ਹਰ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਝੂਠੀ ਵਾਹ ਵਾਹ 

ਅੱਜ ਕੱਲ ਕਰਨੀ ਅਤੇ ਕਰਾਉਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ

ਸੁਣੀ ਸੁਣਾਈ ਗੱਲ ਤੇ ਅਮਲ ਕਰੀਦਾ ਨਾਹੀਂ 

ਖੰਭਾਂ ਦੀ ਹੁਣ ਡਾਰ ਬਣਾਉਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ

ਬਣ ਕੇ ਜੀਣਾ ਹੈ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦਾ ਮਾਲਕ 

ਸਭ ਦੀ ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਉਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ 

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹੁਨਰ ਇਲਮ ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਸਤਿਕਾਰ ਬੜਾ ਹੈ

ਹਰ ਕਿਰਤੀ ਕਾਮਾ ਵੀ ਉਮਦਾ ਫ਼ਨਕਾਰ ਬੜਾ ਹੈ 

 

ਪੱਥਰ ਦੇ ਬੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਪੂਜ ਲਵਾਂਗਾ ਏਸੇ ਕਰਕੇ

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਬੁੱਤਘਾੜੇ ਲਈ ਪਿਆਰ ਬੜਾ ਹੈ

ਗ਼ਲਤਫਹਿਮੀਆਂ ਦੁੱਖ ਤਕਲੀਫਾਂ ਆਪਣੀ ਥਾਵੇਂ ਨੇ

ਘਾਟੇ ਨਫਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਹਰ ਕੋਈ ਹੱਕਦਾਰ ਬੜਾ ਹੈ 

ਜਦੋਂ ਬਦਲਦੀਆਂ ਰੁੱਤਾਂ ਕੁਝ ਕਠਨਾਈ ਤਾਂ ਆਉਂਦੀ

ਵਕਤ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਹੀ ਨਾ ਕਹੀਏ ਕਿ ਬਦਕਾਰ ਬੜਾ ਹੈ 

ਜਿੱਥੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸੁੱਖੀਂ ਸਾਦੀਂ ਪ੍ਰਵਾਨ ਚੜ੍ਹੇ ਨੇ

ਵੱਡੇ ਕਰਮਾਂ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਬੜਾ ਹੈ 

ਇੱਜ਼ਤ ਸੱਥਾਂ ਪੰਚਾਇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਪਰਖੀ 

ਉਂਝ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਹਰ ਬੰਦਾ ਸਰਦਾਰ ਬੜਾ ਹੈ 

ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੋਨੇ ਹੀ ਉਸ ਲਈ ਬਿਹਤਰ ਨੇ

ਉੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਤੇ ਸਾਵਾਂ ਜਿਸ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਬੜਾ ਹੈ 

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

 

ਗਾੜ੍ਹੇ ਮੁੜ੍ਹਕੇ ਨਾਲ ਕਮਾਈ ਦੌਲਤ ਜਾਂਦੀ ਰਹੇ

ਸਾਲਾਂ ਬੱਧੀ ਮਗਰੋਂ ਆਈ ਸ਼ੁਹਰਤ ਜਾਂਦੀ ਰਹੇ

ਉੱਚੀ ਕਰਕੇ ਧੌਣ ਜਿਉਣਾ ਮਕਸਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ 

ਕਿੱਥੇ ਜਾਵੇ ਜਿਸਦੀ ਜੇਕਰ ਗ਼ੈਰਤ ਜਾਂਦੀ ਰਹੇ 

ਬੇ-ਕਦਰੀ ਏਨੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਏਥੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ 

ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਕੀਮਤ ਜਾਂਦੀ ਰਹੇ

ਨੀਵੇਂ ਵਹਿਣਾਂ ਵੱਲ ਵੀ ਕੋਈ ਤੁਰਦਾ ਹੈ ਓਦੋਂ ਹੀ 

ਜਦੋਂ ਉਹਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਸਿਰੜ ਤੇ ਹਿੰਮਤ ਜਾਂਦੀ ਰਹੇ

ਕੀ ਆਖੋਗੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਜੇ ਲੁਤਫ਼ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ 

ਜੇਕਰ ਚਿਹਰਿਆਂ ਤੋਂ ਰੌਣਕ ਤੇ ਰੰਗਤ ਜਾਂਦੀ ਰਹੇ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)