ਸਭ ਦੀ ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਈ ਜਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ
ਉੱਚੇ ਬੂਹੇ ਉੱਤੇ ਅਲਖ ਜਗਾਈ ਜਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਨਿੱਤ ਹੀ ਆਪ ਕਮਾ ਕੇ ਖਾਣਾ ਹੁੰਦਾ
ਗੈਰਤ ਆਪਣੀ ਆਪ ਗਵਾਈ ਜਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ
ਕੋਈ ਮਹਿਫ਼ਲ ਛੱਡ ਕੇ ਉੱਠ ਗਿਆ ਅੱਧਵਾਟੇ
ਜਾਣ ਦਿਓ ਫਿਰ ਹੱਥ ਹਿਲਾਈ ਜਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ
ਜਾਣ-ਬੁੱਝ ਕੇ ਜਿਹੜਾ ਨਜ਼ਰਾਂ ਫੇਰ ਗਿਆ ਹੈ
ਉਹਦੇ ਉੱਤੇ ਅੱਖ ਟਿਕਾਈ ਜਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ
ਜੰਗਲ ਬੇਲੇ ਉੱਚੇ ਪਰਬਤ ਸੋਹਣੇ ਲੱਗਦੇ
ਖੇਤਾਂ ਦੀ ਪਰ ਯਾਦ ਭੁਲਾਈ ਜਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ
ਛੂਟਾਂ ਵੱਟੀ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਨੇ ਵੱਗ ਬਾਬਿਆਂ ਦੇ
ਸਭ ਦੀ ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਕਰਾਈ ਜਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ
ਬੀਤੇ ਸਮਿਆਂ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਮੁੜ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ
ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਾੜੀ ਅਤੇ ਸਤਾਈ ਜਾਈਏ ਕਾਹਤੋਂ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
ਬਦਲਦਾ ਮੌਸਮ ਬੜਾ ਕੁਝ ਕਹਿ ਗਿਆ ਹੈ
ਖ਼ੁਆਬ ਜੋ ਤੱਕਿਆ ਅਧੂਰਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ
ਚਾਂਭਲੀ ਫਿਰਦੀ ਹੈ ਐਵੇਂ ਪੌਣ ਵੀ
ਨਾਜ਼ ਇਸਦੇ ਹਰ ਬਾਸ਼ਿੰਦਾ ਸਹਿ ਗਿਆ ਹੈ
ਵਸਲ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸਨਮ
ਮਹਿਲ ਰੀਝਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਦਾ ਢਹਿ ਗਿਆ ਹੈ
ਸਾਂਭੀਏ ਏਦਾਂ ਖੁਦੀ ਨੂੰ ਚੇਤਿਆਂ ਵਿੱਚ
ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਵਹਿਮ ਪੱਕਾ ਬਹਿ ਗਿਆ ਹੈ
ਪਲਕਾਂ ਉਤੇ ਠਹਿਰਨਾ ਮੁਮਕਿਨ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਤਾਂ ਹੀ ਹੰਝੂ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ ਵਹਿ ਗਿਆ ਹੈ
ਸ਼ਖਸ ਜੋ ਮਾਸੂਮ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਦੇ
ਕੌਣ ਹੈ ਜੋ ਪਰਬਤਾਂ ਸੰਗ ਖਹਿ ਗਿਆ ਹੈ
ਤਪਸ਼ ਐਨੀ ਕਰ ਗਿਆ ਸੂਰਜ ਜਿਵੇਂ
ਢਲਦੇ ਢਲਦੇ ਸ਼ਾਮ ਆਖਿਰ ਲਹਿ ਗਿਆ ਹੈ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
ਕੀ ਕੀ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਲਈ
ਹਰ ਦਿਨ ਮਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਲਈ
ਪ੍ਰਦੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਵੱਸਣਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ
ਸਾਗਰ ਤਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਲਈ
ਪੇਟ ਦੀ ਖਾਤਰ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦਾ ਕਿੱਤਾ ਵੀ
ਆਖਿਰ ਜਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਲਈ
ਸਾਂਭ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੀਆਂ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਟੂੰਮਾਂ ਨੂੰ
ਗਹਿਣੇ ਧਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਲਈ
ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਸਿਖ਼ਰ ਦੁਪਹਿਰੇ ਵੀ
ਰਾਤੀਂ ਠਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਲਈ
ਵੈਸੇ ਹਰ ਕਾਮਾ ਹੀ ਤਾਕਤਵਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਉਸਨੂੰ ਡਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਲਈ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)
