ਗ਼ਜ਼ਲ

ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਪਾਏ ਪੰਗੇ ਸੂਤ ਨਹੀਂ ਆਉਣੇ
ਫੈਲੇ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਇਹ ਦੰਗੇ ਸੂਤ ਨਹੀਂ ਆਉਣੇ

ਵੱਸ ਰਹੇ ਸਨ ਹੁਣ ਤੱਕ ਜਿਹੜੇ ਸੁੱਖੀ ਸਾਂਦੀ ਏਥੇ
ਲੋਕ ਸਿਆਸਤ ਦੇ ਜੋ ਡੰਗੇ ਸੂਤ ਨਹੀਂ ਆਉਣੇ

ਸੰਸਦ ਚੁਣਦੇ ਲੋਕੀਂ ਤਾਂ ਕਿ ਹੋਵੇ ਦੇਸ਼ ਉਸਾਰੀ
ਓਹਨਾਂ ਘੜੇ ਕਾਨੂੰਨ ਬੇਢੰਗੇ ਸੂਤ ਨਹੀਂ ਆਉਣੇ

ਰੰਗ-ਬਿਰੰਗੇ ਫੁੱਲਾਂ ਸਦਕਾ ਹੀ ਬਣਦਾ ਗੁਲਦਸਤਾ
ਜੇ ਫੁੱਲ ਹੋਵਣ ਇਕੋ ਰੰਗੇ ਸੂਤ ਨਹੀਂ ਆਉਣੇ

ਰਣ-ਭੂਮੀ ਅਪਣਾ ਬੱਲ ਹੀ ਕੰਮ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਕਸਰ
ਜੇ ਹਥਿਆਰ ਉਧਾਰੇ ਮੰਗੇ ਸੂਤ ਨਹੀਂ ਆਉਣੇ

ਜਨਤਾ ਅਪਣਾ ਹੱਕ ਮੰਗਦੀ ਹੈ ਪਰ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇਖੋ
ਸਾਰੇ ਨਿਯਮ ਨੇ ਛਿੱਕੇ ਟੰਗੇ ਸੂਤ ਨਹੀਂ ਆਉਣੇ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹਨੇਰੀ ਨਫਰਤਾਂ ਦੀ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਜੇ ਰੋਕਿਆ ਹੁੰਦਾ
ਚਿਹਰਾ ਨਗਰ ਮੇਰੇ ਦਾ ਵੀ ਹੁਣ ਨੂੰ ਬਦਲਿਆ ਹੁੰਦਾ

ਬੜੇ ਖਾਮੋਸ਼ ਆਪਾਂ ਸੀ ਕਿ ਤਾਂ ਹੀ ਵਿਗੜਿਆ ਹਾਕਮ
ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਕੰਨ ਹੋਣੇ ਸੀ ਅਸਾਂ ਜੇ ਬੋਲਿਆ ਹੁੰਦਾ

ਕਦੇ ਧੋਖਾ ਨਾ ਦੇ ਸਕਣਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਨੇ ਮੈਨੂੰ
ਕਿ ਯਾਰੀ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੇ ਥੋੜਾ ਪਰਖਿਆ ਹੁੰਦਾ

ਅਦਬ ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਦਾ ਸਾਨੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ
ਜੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਜ਼ਮਾਨੇ ਨੇ  ਕਿਤੇ ਇਹ ਵਰਤਿਆ ਹੁੰਦਾ

ਕਿਸੇ ਵੀ ਰੱਬ ਦੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਾ ਹੁੰਦੀ
ਜਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖੁਦ ਅੰਦਰੋ ਹੀ ਟੋਲਿਆ ਹੁੰਦਾ

ਬੜੀ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਓਸਦੇ ਕਦਮਾਂ 'ਚ ਹੋਣੀ ਸੀ
ਕਿਤੇ ਬਲਜੀਤ  ਰਾਹਾਂ ਤੋਂ ਨਾ ਜੇਕਰ  ਭਟਕਿਆ ਹੁੰਦਾ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਗ਼ਜ਼ਲ
ਹਰ ਵੇਲੇ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਕੂੜ ਵਿਵਸਥਾ ਸਾਡੇ ਸੁਫਨੇ ਖਾਕ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਕੇ ਨਿਸ ਦਿਨ ਹੀ ਸਰਕਾਰ
ਲਾਕੇ ਵੱਡੇ ਟੈਕਸ ਤੇ ਖੀਸੇ ਚਾਕ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਸਮਝ ਲਵੋ ਕਿ ਕੋਈ ਵਸਤੂ ਮੁਫਤ ਕਦੇ ਨਾ  ਮਿਲਦੀ
ਜਨਤਾ ਵੀ ਤਾਂ ਹਰ ਸ਼ੈਅ ਮੁਫਤੀ ਝਾਕ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਭਾਵੇਂ ਦੋਸ਼ ਨੇ ਲੱਗੀ ਜਾਂਦੇ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਉਪਰ
ਮੀਡੀਆ ਉਪਰ ਹਰ ਇਕ ਖੁਦ ਨੂੰ ਪਾਕ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਵੱਡੇ ਲੀਡਰ ਕੁਫਰ ਤੋਲਦੇ ਸ਼ਰੇਆਮ ਹੀ ਅਕਸਰ
ਭੋਲੀ ਜਨਤਾ ਪਰ ਤਾਂ ਵੀ ਇਤਫਾਕ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਹਾਦਸੇ ਤੇ ਖਦਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਿ ਗਿਆ
ਜੀ ਰਿਹਾ ਬੰਦਾ ਅਨੋਖੇ ਸਦਮਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਿ ਗਿਆ

ਜਦ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਸਮਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਾਂ ਏਦਾਂ ਸੋਚਦਾਂ 
ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ ਹੀ ਕਿੰਨੇ ਪੁਤਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਿ ਗਿਆ

ਜ਼ਰਦ ਰੁੱਤਾਂ ਨੇ ਸਦਾ ਹੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਉਦਾਸ
ਸ਼ੀਤ  ਰਾਤਾਂ ਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਵਿਚ ਠਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਿ ਗਿਆ

ਬਹੁਤ ਹੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਰਹੀ ਕਿ ਮਾਣੀਏ  ਮੌਜਾਂ ਕਦੇ
ਬੇਹਿਸਾਬ ਸਿਰ ਚੜ੍ਹੇ ਪਰ ਕਰਜ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਿ ਗਿਆ

ਘਰ ਬਣਾਇਆ ਆਦਮੀ ਨੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਨਿੱਘ ਲਈ
ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਿ ਗਿਆ ਤੇ ਪਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਿ ਗਿਆ

ਨਾ ਹੀ ਬੀਜੇ ਫੁੱਲ  ਨਾ ਹੀ  ਛਿੜਕੀਆਂ ਇਤਰਾਂ ਨੇ ਮੈਂ
ਫੇਰ ਵੀ ਬਲਜੀਤ ਔਖੇ ਰਸਤਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹਿ ਗਿਆ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਵੇਖਾਂ ਜਦ  ਹਾਲਾਤ  ਬੜਾ ਡਰ ਲਗਦਾ ਹੈ।
ਉਜੜੇ ਥੇਹਾਂ ਵਰਗਾ ਹਰ ਘਰ ਲਗਦਾ ਹੈ।

ਜਿਹੜੇ ਦਰ ਤੇ ਪਿਆਰੀ ਦਸਤਕ ਦਿੱਤੀ ਮੈਂ,
ਅੱਜਕੱਲ ਸੁੰਨ ਮਸੁੰਨਾ ਉਹ ਦਰ ਲਗਦਾ ਹੈ।

ਫੈਲੀ ਜਾਂਦੈ ਧੂੰਆਂ ਤੇ ਆਤਿਸ਼ ਵੀ ਹੈ,
ਸਿਵਿਆਂ ਵਰਗਾ ਹਰ ਥਾਂ ਮੰਜ਼ਰ ਲਗਦਾ ਹੈ।

ਲੋਕਾਂ ਦੇਸ਼ ਹਵਾਲੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੀਤਾ,
ਉਹਨਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਖੰਡਰ ਲਗਦਾ ਹੈ।

ਬੇਕਾਰਾਂ, ਮਜ਼ਦੂਰ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਥਾਂ 'ਤੇ
ਮੁੱਦਾ ਕੇਵਲ ਮਸਜਿਦ ਮੰਦਰ ਲਗਦਾ ਹੈ

ਹਰਿਆਲੀ ਤੇ ਫੁੱਲ ਬਗੀਚੇ ਲੋੜੀਂਦੇ,
ਐਪਰ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰਾ ਬੰਜਰ ਲਗਦਾ ਹੈ
(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)