ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹਨੇਰੇ ਚੋਂ ਨਜ਼ਰ ਆਵੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਕੋਈ
ਉਦੋਂ ਫਿਰ ਜਾਣ ਲੈਣਾ ਟਲ ਗਈ ਹੈ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕੋਈ

ਅਸੀਂ ਜੇ ਸ਼ਬਦ  ਤੋਂ ਭੋਰਾ ਵੀ ਜੀਵਨ ਜਾਚ ਨਾ ਸਿੱਖੇ
ਭਲਾ ਸਾਡਾ ਕਰੇਗੀ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਿਰ ਬੰਦਗੀ ਕੋਈ.

ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਓਸ ਨੇ ਅਪਣੇ ਗਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ,
ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਸੁਣ ਰਹੇ ਹਾਂ ਭਾਲਦਾ ਹੈ ਤਿਸ਼ਨਗੀ ਕੋਈ.

ਬਿਖੜੇ ਪੈਂਡਿਆਂ ਉਤੇ ਕਦੋਂ ਉਹ ਸਾਥ ਨਿਭਦੇ ਨੇ
ਜਿਹਨਾਂ ਮਾਣੀ ਹੈ ਪਗਡੰਡੀ ਸਦਾ ਹੀ ਰੰਗਲੀ ਕੋਈ

ਜਰਾ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਵੇਖੋ ਬਹਾਰਾਂ ਕਿੰਝ ਮਾਣਾਂਗੇ,
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮੌਸਮਾਂ ਅੰਦਰ ਰਹੀ ਜੇ ਗੜਬੜੀ ਕੋਈ.

ਬੜਾ ਖਾਮੋਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਜਦ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਦੀ ਗੁਜ਼ਰੇ,
ਬਿਨਾਂ ਦੇਰੀ ਤੋਂ ਸਮਝਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਜਨਬੀ ਕੋਈ.

ਮਹਿਕਾਂ ਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਫੇਰ ਕੋਈ ਅਰਥ ਨਾ ਰਹਿਣਾ
ਕਿ ਭੰਵਰੇ ਤਿਤਲੀਆਂ ਦੀ ਜੇ ਰਹੀ ਨਾ ਦੋਸਤੀ ਕੋਈ

(ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)