ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਭੁਲਾਅ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ
ਕਿ ਖਤ ਮੇਰੇ ਮਚਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀ ਸਕਣਾ

ਦਿਲੇ ਨੂੰ ਚਾਕ ਕਰ ਦੇਵੇਂ, ਬੜਾ ਤੈਨੂੰ ਤਜਰਬਾ ਹੈ
ਜ਼ਰਾ ਟਾਕੀ ਜੇ ਲਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਹਵਾ ਸੰਗੀਤ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਐਪਰ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਵਾਕਿਫ
ਜੇ ਸੁਰ ਅਪਣਾ ਮਿਲਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਬੜੇ ਹੀ ਭਟਕਦੇ ਫਿਰਦੇ ਮੁਸਾਫਿਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਵਿਖਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਪਰਿੰਦੇ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਤਿਰੇ ਦਰ ਤੇ ਉਮੀਦਾਂ ਲੈ
ਜਰਾ ਚੋਗਾ ਖਿਲਾਅ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਹਿਜਰ ਦੀ ਅੱਗ ਧੁਖਦੀ ਹੈ ਨਾ ਬਲਦੀ ਹੈ ਨਾ ਬੁਝਦੀ ਹੈ
ਮਚਾਅ ਦੇ ਜਾਂ ਬੁਝਾਅ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ

ਸੁਣੋ ਮੈਂ ਮੰਨਦਾਂ ਹਾਂ ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਪੀਂਦਾ ਹਾਂ
ਕਿਤੇ ਪੀਣੋ ਹਟਾ ਦੇਵੇਂ ਮਗਰ ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਣਾ
{ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ}

ਗ਼ਜ਼ਲ

 ਚਲੋ ਹੁਣ ਸਾਫ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਜ਼ਮਾਨਾ ਰਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਕਿ ਤਾਜ਼ੀ ਪੌਣ ਦਾ ਬੁੱਲਾ ਕਦੇ ਵੀ ਪਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਬੜੇ ਮਿਲਦੇ ਰਹੇ ਲੋਕੀਂ ਸਫਰ ਵਿਚ ਚਲਦਿਆਂ ਭਾਵੇਂ

ਮਿਰੇ ਦਰਦਾਂ ਨੂਂ ਜਾਣੇ ਜੋ,ਕੋਈ ਵੀ ਖਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਸਦਾ ਹਾਰੀ ਹੈ ਬਾਜ਼ੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਪਹੁੰਚੇ ਤੋਂ

ਜੋ ਦੇਵੇ ਜਿੱਤ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਅਜਿਹਾ ਟਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਅਡੰਬਰ ਵਧ ਗਏ ਬਹੁਤੇ ਨਹੀਂ ਇਨਸਾਫ ਵੀ ਕਿਧਰੇ

ਇਹਨਾਂ ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਤੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਕਰੇ ਜੋ ਨਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

ਕਲੇਜੇ ਚੀਸ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਫੱਟ ਵੀ ਯਾਰ ਨੇ ਦਿੱਤੇ

ਅਜੇ ਅਣਸੀਤਿਆਂ ਜ਼ਖਮਾਂ ਤੇ ਭੋਰਾ ਮਾਸ ਨਈਂ ਆਇਆ

                          (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)