ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੇ ਜਿੰਨਾਂ ਆਪਣੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਉਗਾਏ ਫੁੱਲ
ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਵੱਸਦੇ ਕਿੰਨੇ ਸੋਹਣੇ ਹਾਏ ਫੁੱਲ

ਅਲ੍ਹੜ ਉਮਰੇ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਵਿਚ ਬਹਾਰਾਂ ਘੁੰਮ ਲੈਂਦੇ
ਅੱਜ ਮਿਲੇ ਜਦ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਦਿੱਸਦੇ ਨੇ ਮੁਰਝਾਏ ਫੁੱਲ

ਉਜੜੇ ਰੁੱਖ ਤੇ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤੇ ਭੋਰਾ ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਨਾ
ਸਭ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਲੱਗਣ ਕੁਦਰਤ ਜਦੋਂ ਖਿੜਾਏ ਫੁੱਲ

ਜਦ ਵੀ ਕਿਣਮਿਣ ਕਣੀਆ ਵਰਸਣ ਹਰ ਇਕ ਸ਼ੈਅ ਤੇ ਖੇੜਾ  ਆਵੇ
ੳਦੋਂ ਵੀ ਇਹ ਸੋਹਣੇ ਲੱਗਦੇ ਬਾਰਿਸ਼ ਵਿਚ ਨਹਾਏ ਫੁੱਲ

ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਭੀੜ ਬੜੀ ਹੈ ਆਤਿਸ਼ ਫਿਰਦੀ ਗਲੀ ਗਲੀ
ਧੂੰਆਂ ਰੌਲਾ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਲੱਗਦੇ ਬੜੇ ਸਤਾਏ ਫੁੱਲ

ਹਰ ਥਾਂ ਤੇ ਗੁਰਬਤ ਦਾ ਪਹਿਰਾ ਭੁੱਖੇ ਨੰਗੇ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ
ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਦਸਤੂਰ ਨਿਰਾਲਾ ਪੱਥਰ ਦੇ ਗਲ ਪਾਏ ਫੁੱਲ

ਜੇਰਾ ਕਿੰਨਾ ਉਸ ਮਾਲੀ ਦਾ ਜਿਸਨੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲੰਘਾਈ
ਲੋਕਾਈ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਏਥੇ ਹਰ ਪਲ ਬੀਜੇ ਲਾਏ ਫੁੱਲ

ਹਰ ਮਾਨਵ ਦੀ ਰਸਮ ਆਖੀਰੀ ਓਦੋਂ ਹੀ ਪੂਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਜਦੋਂ ਵਾਰਿਸਾਂ 'ਕੱਠੇ ਕਰਕੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਵਹਾਏ ਫੁੱਲ

             (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਪੌਣਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਰਲ ਕੇ ਚੱਲ ਗੀਤ ਗੁਣਗੁਣਾਈਏ
ਤੇ ਮਾਣੀਏ ਮੁਹੱਬਤ ਕੁਈ ਰਾਸ ਤਾਂ ਰਚਾਈਏ

ਜਿੰਨਾ ਦੀ ਸੇਧ ਲੈ ਕੇ ਚਲਦਾ ਰਹੇ ਜ਼ਮਾਨਾ
ਧਰਤੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਉਤੇ ਪਗਡੰਡੀਆਂ ਬਣਾਈਏ

ਜਿਸਨੇ ਵਫਾ ਨਾ ਕੀਤੀ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਮਾਫ ਕਰਨਾ
ਆਪਣੇ ਵਡੇਰਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਰੀਤ ਨੂੰ ਨਿਭਾਈਏ

ਹਰ ਪਲ ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਨੇ ਕੁਝ ਬਦ-ਗੁਮਾਨ ਬੰਦੇ
ਜੋ ਸੱਚ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦਬਾਈਏ

ਬੜੀ ਦੂਰ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਹੈ ਭਾਵੇ ਉਹ ਜਗਦਾ ਦੀਵਾ
ਕੁਝ ਰੋਸ਼ਨੀ ਲਵਾਂਗੇ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਜੇ ਵਧਾਈਏ

ਉਹ ਫੇਰ ਆ ਰਹੇ ਨੇ ਖੰਡਰ ਜਿੰਨਾ ਨੇ ਕੀਤਾ
ਰੱਖ ਹੌਂਸਲਾ ਕਿ ਮਿਲ ਕੇ ਹੁਣ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਬਚਾਈਏ

ਐਨੀ ਕੁ ਸ਼ਕਤੀ ਆਪਣੇ ਹਿਰਦੇ 'ਚ ਸਾਂਭ ਰੱਖੀ
ਸੁਖ ਨੇ ਸਦਾ ਨਾ ਰਹਿਣਾ ਦਰਦਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹੰਢਾਈਏ

                    (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹਾੜਾ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਜਾਨੀ ਬਸ ਮੋੜ ਦੇ ਮੁਹੱਬਤ
ਆਉਂਦੀ ਨਹੀਂ ਨਿਭਾਉਣੀ ਤਾਂ ਛੋੜ ਦੇ ਮੁਹੱਬਤ

ਮੰਨਿਆ ਬੜਾ ਜਰੂਰੀ ਹੁਣ ਪਾਲੀਏ ਵਫਾਵਾਂ
ਏਦਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਦਿਲ ਤੋੜ ਦੇ ਮੁਹੱਬਤ

ਮਾਸੂਮ ਜਿਹੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦਿਨ ਸੁਹਾਣੇ
ਕਾਗਜ਼ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਵਾਂਗੂੰ ਜੋ ਰੋੜ੍ਹ ਦੇ ਮੁਹੱਬਤ

ਤਿੜਕੇ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਕੱਚ ਦੀ ਪਲੇਟ ਵਾਂਗੂੰ
ਕਰੀਏ ਯਤਨ ਦੁਬਾਰਾ ਕਿ ਜੋੜ ਦੇ ਮੁਹੱਬਤ

ਭਾਵੇਂ ਜਿਆਦਾ ਦੁਨੀਆਂ ਸ਼ੁਹਰਤ ਹੀ ਭਾਲਦੀ ਹੈ
ਏਥੇ ਬਥੇਰੇ ਲੋਕੀਂ ਜੋ ਲੋੜ ਦੇ ਮੁਹੱਬਤ

                    ( ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਲੱਥ ਗਿਆ ਜਦ ਤਾਜ ਫੇਰ ਤੂੰ ਰੋਵੀਂ ਨਾ
ਖੁੱਸ ਗਿਆ ਜਦ ਰਾਜ ਫੇਰ ਤੂੰ ਰੋਵੀਂ ਨਾ

ਇਹ ਜੀਵਨ ਫਿਰ ਮਿਲਣਾ ਨਈ ਸੰਗੀਤ ਜਿਹਾ
ਬੇਸੁਰ ਹੋ ਗਏ ਸਾਜ ਫੇਰ ਤੂੰ ਰੋਵੀਂ ਨਾ

ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਤੂੰ ਖੋਹ ਲੈਨਾਂ ਏ ਮਾਰ ਝਮੁੱਟ
ਤੈਨੂੰ ਪੈ ਗਏ ਬਾਜ਼ ਫੇਰ ਤੂੰ ਰੋਵੀਂ ਨਾ

ਜਿੰਨਾ ਮਰਜ਼ੀ ਜ਼ੋਰ ਲਗਾ ਲੈ, ਖੁਸ਼ ਹੋ ਲੈ
ਆਖਿਰ ਮਿਲਣੀ ਭਾਜ ਫੇਰ ਤੂੰ ਰੋਵੀਂ ਨਾ

ਇੱਕ ਦਿਨ ਨੰਗਾ ਵਿਚ ਚੁਰਾਹੇ ਹੋਵੇਂਗਾ
ਖੁੱਲ ਜਾਣੇ ਸਭ ਪਾਜ ਫੇਰ ਤੂੰ ਰੋਵੀਂ ਨਾ

ਮਹਿਲ ਮੁਨਾਰੇ ਐਸ਼ ਪ੍ਰਸਤੀ ਭੁੱਲ ਜਾਣੀ
ਜਿੰਨਾ ਤੇ ਹੈ ਨਾਜ਼ ਫੇਰ ਤੂੰ ਰੋਵੀਂ ਨਾ

               (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਕਦੇ ਖਾਮੋਸ਼ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਦੇ ਕੁਝ ਬੋਲਣਾ ਪੈਂਦਾ
ਕਰਾਂ ਤਕਸੀਮ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਫੋਲਣਾ ਪੈਂਦਾ

ਬੜੇ ਹੀ ਵਾਵਰੋਲੇ ਨੇ ਹਵਾ ਮੂੰਹਜ਼ੋਰ ਜੇਹੀ ਹੈ
ਉਡਾਰੀ ਭਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਰਾਂ ਨੂੰ ਤੋਲਣਾ ਪੈਂਦਾ

ਸਦਾ ਸਹਿਜੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਚੀਜ਼ ਹੀ ਐਸੀ
ਇਹਨੂੰ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜੇ ਹਾਸਿਲ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਰੋਲਣਾ ਪੈਂਦਾ

ਜ਼ਮਾਨੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਛਿਪਦੇ ਕਦੇ ਵੀ ਪਿਆਰ ਦੇ ਹੰਝੂ
ਕਿਸੇ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਭਰ ਕੇ ਡੋ੍ਹਲਣਾ ਪੈਂਦਾ

ਬੜੇ ਹੀ ਰੰਗ ਬਿਖਰੇ ਨੇ ਹਰਿਕ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੇਕਿਨ
ਨਜ਼ਰ ਨੂੰ ਰਾਸ ਜੋ ਆਉਂਦੇ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਟੋਲਣਾ ਪੈਂਦਾ

ਇਹ ਤਾਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਫਿਰ ਬੜਾ ਹੈਰਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ
ਜਦੋਂ ਬਾਰੀਕ ਤੰਦਾਂ ਨੂੰ ਜੁਗਤ ਨਾਲ ਖੋਲਣਾ ਪੈਂਦਾ

                    (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਜੋ ਦੂਰ ਗਈਆਂ ਚੱਲ ਮੋੜ ਕੇ ਲਿਆਈਏ
ਸਾਜਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜ ਲਈਏ ਹੁਣ ਫੇਰ ਤੋਂ ਵਜਾਈਏ

ਐਵੇਂ ਨਾ ਕਰੀਏ ਸਾਰੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਦਾਅਵੇਦਾਰੀ
ਆਪਣੇ ਚੌਗਿਰਦਿਆਂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬੀਜ ਤਾਂ ਉਗਾਈਏ

ਰਾਹਾਂ ਵੀ ਨਰਮ ਜਿਹੀਆਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਵੀ ਖੂਬਸੂਰਤ
ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਾਂਗੇ ਹਾਸਿਲ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਜੇ ਮਿਲਾਈਏ

ਸਾਡੇ ਜੋ ਗੀਤ ਰੁੱਸੇ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਪਰਤ ਆਵਣ
ਫਿਰ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖਾਤਿਰ ਆਪਾਂ ਵੀ ਗੁਣਗੁਣਾਈਏ

ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਬਹਿਰੇ ਹੋਏ ਪੱਥਰ-ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਾਸੀ
ਵੀਣਾ ਇਹ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਚੱਲ ਹੋਰ ਥਾਂ ਸੁਣਾਈਏ

ਘਰ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਕੋਨੇ ਵਿਚ ਕੈਦ ਜੋ ਉਮੰਗਾਂ
ਮਨ ਦੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਆਕਾਸ਼ ਵਿਚ ਉਡਾਈਏ

                      (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਉਹਦੇ ਵਰਗਾ ਰੰਗ ਰੰਗੀਲਾ ਨਈਂ ਮਿਲਣਾ
ਉੱਚਾ ਲੰਮਾ ਛੈਲ ਛਬੀਲਾ ਨਈਂ ਮਿਲਣਾ

ਕਮਰ ਝੁਕੀ ਪੈ ਗਈਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਚਿਹਰੇ ਤੇ
ਬਚਪਨ ਵਾਲਾ ਸਾਜ਼ ਸੁਰੀਲਾ ਨਈਂ ਮਿਲਣਾ

ਰਾਹਾਂ ਦੇ  ਵਿਚ ਗੈਰ ਬੜੇ ਨੇ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ
ਆਪਣਿਆ ਦਾ ਕੋਈ ਕਬੀਲਾ ਨਈਂ ਮਿਲਣਾ

ਅਪਨੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਖੇਤ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵਿਸਾਰੀਂ ਨਾ
ਏਦੋਂ ਚੰਗਾ ਹੋਰ ਵਸੀਲਾ ਨਈਂ ਮਿਲਣਾ

ਕਤਲ ਕਰਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੀ ਤਾਂ ਬੰਦੇ ਨੂੰ
ਖੰਜਰ ਐਨਾ ਤੇਜ ਨੁਕੀਲਾ ਨਈਂ ਮਿਲਣਾ

           (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਹੁਣ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਰੰਗਾਂ ਤੇ ਗੁਲਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ
ਕਿਣ ਮਿਣ ਕਣੀਆਂ ਸਾਵਣ ਦੀਆਂ ਫੁਹਾਰਾਂ ਵਿਚ

ਰੁੱਖ ਲਗਾਏ ਬੀਜ ਵੀ ਬੀਜੇ ਤੇ ਦਿੱਤਾ ਪਾਣੀ
ਬੈਠੇ ਹਾਂ ਅੱਜ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕਤਾਰਾਂ ਵਿਚ

ਦੂਰ ਪਹਾੜਾਂ ਤੇ ਵੀ ਨਾ ਉਹ ਮਿਲਦੀ ਮੌਜ
ਜੋ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਬਹਾਰਾਂ ਵਿਚ

ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ਸਭ ਚੂੰਡ ਲਏ ਨੇ ਵੇਖ ਜਵਾਨ
ਵਿਰਲਾ ਟਾਵਾਂ ਬਚਿਆ ਕੋਈ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ

ਪੱਥਰ ਪਿਘਲੇ ਮੋਮ ਵਾਂਗਰਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ
ਬੜਾ ਅਸਰ ਹੈ ਮਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਪੁਕਾਰਾਂ ਵਿਚ

ਕਰਦੈ ਕੌਣ ਉਡੀਕ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਦੀ
ਦਿਨ ਦੀਵੀਂ ਲੁੱਟਾਂ-ਖੋਹਾਂ ਹੋਣ ਬਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ

ਇਕ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜ਼ਖਮ ਬੜੇ, ਇਕ ਫਹਾ ਧਰੇ
ਕਿੰਨਾ ਅੰਤਰ ਕਲਮਾਂ ਅਤੇ ਕਟਾਰਾਂ ਵਿਚ

               (ਬਲਜੀਤ ਪਾਲ ਸਿੰਘ)